Badania biochemiczne i behawioralne wykazały, że cytalopram jest silnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (5HT). W czasie długotrwałego leczenia nie dochodzi do rozwoju zjawiska tolerancji na lek. Cytalopram jest najbardziej wybiórczym z dotychczas opisanych selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Nie wykazuje lub wykazuje tylko minimalny wpływ na wychwyt zwrotny noradrenaliny (NA), dopaminy (DA) oraz kwasu gamma-amino-masłowego (GABA).
Citabax a alkohol
Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol moze oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.
citabax a karmienie piersią
Doświadczenia kliniczne ze stosowaniem citalopramu u kobiet w ciąży są ograniczone – dane uzyskane w badaniach nad toksycznym wpływem na rozrodczość nie wskazują na konieczność zachowania szczególnej ostrożności podczas stosowania citalopramu u kobiet w wieku rozrodczym. Citalopram jest wydzielany z mlekiem matki. Nie określono w jaki sposób leczenie może wpływać na karmione dziecko. Jeżeli terapia jest niezbędna, należy rozważyć przerwanie karmienia piersią.
citabax dawkowanie
Depresja: preparat podaje się w pojedynczej dawce dobowej wynoszącej 20 mg. W zależności od reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększać do maks. dawki dobowej wynoszącej 60 mg. Leczenie należy kontynuować przez 6 m-cy w celu zapobieżenia nawrotom. Zespół lęku napadowego: początkowo 10 mg/dobę, następnie 20 mg/dobę. Dawkę można zwiększać aż do osiągnięcia dawki maks. wynoszącej 60 mg/dobę, w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Maks. skuteczność leczenia obserwuje się po ok. 3 m-cach leczenia. Pacjenci w podeszłym wieku: zalecana dawka dobowa wynosi 20 mg. dawka maks. wynosi 40 mg. Pacjenci z niewydolnością nerek należy stosować najmniejszą zalecaną dawkę leku, tj. 20 mg. nie należy podawać dawek powyżej 30 mg/dobę.
citabax skutki uboczne
Często: zwiększone pocenie się, suchość błony śluzowej jamy ustnej, pobudzenie, zmniejszenie łaknienia, impotencja, bezsenność, zmniejszenie popędu płciowego, senność, ziewanie, biegunka, nudności, zaburzenia wytrysku, niezdolność do wytrysku, zahamowanie orgazmu u kobiet, uczucie zmęczenia. Bardzo rzadko: hiponatremia, nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego (zwłaszcza u kobiet w podeszłym wieku), nadwrażliwość, drgawki, uogólnione toniczno-kloniczne napady padaczkowe, zespół serotoninowy, zespół odstawienny (zawroty głowy, nudności i parestezje), wybroczyny, plamica, zaburzenia pozapiramidowe.
citabax przeciwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Jednoczesne leczenie inhibitorami MAO – powinno upłynąć minimum 14 dni od zaprzestania leczenia nieselektywnymi inhibitorami MAO oraz co najmniej jeden dzień w przypadku stosowania moklobemidu. Inhibitory MAO można włączyć do terapii po upływie co najmniej 7 dni od odstawienia citalopramu. Bezpieczeństwo stosowania leku u pacjentów w wieku poniżej 18 lat nie zostało ustalone, dlatego nie zaleca się stosowania.
Preparat nie powinien być stosowany w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ze względu na zwiększone ryzyko występowania zachowań samobójczych (próby samobójcze oraz myśli samobójcze) oraz wrogości (agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu). Jeżeli, w oparciu o istniejącą potrzebę kliniczną zostanie podjęta decyzja o leczeniu, pacjent powinien być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia zachowań samobójczych. U pacjentów z cukrzycą leczenie citalopramem może utrudniać kontrolę stężenia glukozy we krwi, najprawdopodobniej z powodu ustępowania objawów depresji – może być konieczna modyfikacja dawek insuliny i/lub doustnych leków przeciwcukrzycowych. W przypadku wystąpienia napadów padaczkowych należy natychmiast odstawić lek. Preparat nie powinien być stosowany u pacjentów z niestabilną padaczką, a pacjenci z dobrze kontrolowaną padaczką powinni być uważnie monitorowani. Preparat należy odstawić w razie zwiększenia częstości napadów padaczkowych. Należy zachować szczególną ostrożność w przypadku jednoczesnej terapii elektrowstrząsami. Citalopram powinien być stosowany z zachowaniem ostrożności u pacjentów z manią lub hipomanią w wywiadzie. Należy odstawić preparat jeśli pacjent wchodzi w fazę manii. Ryzyko samobójstwa rośnie w początkowym okresie powrotu do zdrowia – należy uważnie obserwować pacjentów w ciągu pierwszych kilku lub kilkunastu tyg. leczenia. Należy zachować ostrożność u pacjentów z zaburzeniami krzepnięcia oraz przyjmujących leki, które mogą wpływać na czynność płytek krwi. U niektórych pacjentów z zespołem lęku napadowego (napadami paniki) na początku leczenia obserwuje się nasilone objawy lękowe. Rozpoczęcie leczenia od małej dawki początkowej zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia działania lękotwórczego. Pacjenci w podeszłym wieku są szczególnie narażeni na wystąpienie hiponatremii. Brak danych odnośnie stosowania leku w przypadku ciężkiej niewydolności nerek (klirens kreatyniny
citabax w ciąży
Doświadczenia kliniczne ze stosowaniem citalopramu u kobiet w ciąży są ograniczone – dane uzyskane w badaniach nad toksycznym wpływem na rozrodczość nie wskazują na konieczność zachowania szczególnej ostrożności podczas stosowania citalopramu u kobiet w wieku rozrodczym. Citalopram jest wydzielany z mlekiem matki. Nie określono w jaki sposób leczenie może wpływać na karmione dziecko. Jeżeli terapia jest niezbędna, należy rozważyć przerwanie karmienia piersią.
Citabax przedawkowanie
Dane kliniczne dotyczące przedawkowania cytalopramu są ograniczone i w wielu przypadkach odnoszą się do jednoczesnego przedawkowania innych leków i/lub alkoholu. Informowano o przypadkach śmiertelnych po przedawkowaniu samego cytalopramu jednak w większości przypadków zgon nastąpił na skutek przedawkowania jednocześnie stosowanych leków. W zgłaszanych przypadkach przedawkowania cytalopramu zgłaszano następujące objawy: drgawki, tachykardię, senność, wydłużenie odstępu QT, śpiączkę, wymioty, drżenia, niedociśnienie, zatrzymanie akcji serca, nudności, zespół serotoninowy, pobudzenie, bradykardię, zawroty głowy, blok odnogi pęczka Hisa, poszerzenie zespołu QRS, hiperwentylację, rozszerzenie źrenic, wielokształtny częstoskurcz komorowy, stupor, pocenie się, sinicę, hiperwentylację i arytmię przedsionkową i komorową. Nie ma swoistego antidotum dla cytalopramu. Leczenie jest objawowe i podtrzymujące czynności życiowe. Należy rozważyć podanie węgla aktywowanego, leków przeczyszczających działających osmotycznie (takich jak siarczan sodu) oraz płukanie żołądka. W razie zaburzeń przytomności pacjenta należy intubować. Zaleca się monitorowanie EKG i czynności życiowych.