Zastosowanie doustne. Działanie tyzanidyny na spastyczność osiąga maks. w ciągu 2-3 h od podania i jest relatywnie krótkotrwałe. Częstotliwość podawania powinna być dostosowana indywidualnie do pacjenta, a tyzanidynę należy podawać w dawkach podzielonych do 3-4x/dobę w zależności od potrzeb pacjenta. Z powodu istniejących różnic w odpowiedzi na leczenie wśród pacjentów, należy dokładnie dostosować dawkę. Nie należy przekraczać dawki wywołującej pożądane działanie terapeutyczne. Zazwyczaj dawka początkowa wynosi 2 mg w dawce pojedynczej, zwiększanej następnie o 2 mg nie częściej niż w odstępach co pół tyg. Optymalna odpowiedź na leczenie jest zazwyczaj osiągana z dawką dobową 12-24 mg podzieloną na 3-4 równe dawki. Nie należy przekraczać pojedynczej dawki 12 mg. Nie należy przekraczać całkowita dawki dobowej 36 mg. Działania niepożądane mogą występować po zastosowaniu dawek terapeutycznych, ale mogą być zminimalizowane przez powolne zwiększanie dawki i dlatego u większości pacjentów nie stanowi to czynnika ograniczającego. Jeśli istnieje konieczność przerwania leczenia, szczególnie u pacjentów którzy otrzymywali długotrwale duże dawki, dawkę należy stopniowo zmniejszać. Doświadczenie dotyczące stosowania tyzanidyny u osób w podeszłym wieku jest ograniczone i dlatego stosowanie tyzanidyny nie jest zalecane, chyba że korzyści wynikające z zastosowania tyzanidyny przekraczają ryzyko. Dane farmakokinetyczne sugerują, że klirens nerkowy u osób w podeszłym wieku może być zmniejszony ponad 3-krotnie. Doświadczenie z zastosowaniem tyzanidyny u osób
Tizanidine Actavis przeciwskazania
Ponieważ tyzanidyna jest metabolizowana w wątrobie, stosowanie tyzanidyny u pacjentów z poważnie zaburzoną czynnością wątroby jest przeciwwskazane. Jednoczesne stosowanie tyzanidyny oraz silnych inhibitorów CYP1A2 jak np. fluwoksamina lub cyprofloksacyna jest przeciwwskazane. Znana nadwrażliwość na tyzanidynę lub którąkolwiek z substancji pomocniczych.
Tizanidine Actavis w ciąży
Badania na zwierzętach wskazują na zwiększoną umieralność przed i okołoporodową przy dawkach toksycznych dla matki. Badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego. Aż dotychczas nie przeprowadzano badań kontrolowanych u kobiet w ciąży i dlatego tyzanidyny nie należy stosować w okresie ciąży chyba, że korzyści z jej stosowania wyraźnie przewyższają ryzyko. Mimo że tylko niewielkie ilości tyzanidyny przenikają do mleka zwierzęcego, tyzanidyny nie należy stosować u kobiet w okresie laktacji.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Tizanidine Actavis skutki uboczne
Zaburzenia serca: (często) bradykardia, tachykardia; (nieznana) w badaniach po wprowadzeniu produktu do obrotu donoszono o wydłużeniu odstępu QT. Zaburzenia układu nerwowego: (często) ospałość, zawroty głowy; (nieznana) ból głowy, ataksja. Zaburzenia oka: (nieznana) zaburzenia akomodacji. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) suchość błony śluzowej jamy ustnej; (rzadko) nudności, zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) reakcje alergiczne (np. świąd i wysypka). Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadkie) osłabienie mięśni. Zaburzenia naczyniowe: (często) zmniejszenie ciśnienia krwi, nawracające niedociśnienie tętnicze. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) zmęczenie; (nieznana) brak apetytu. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy; (bardzo rzadko) zapalenie wątroby, niewydolność wątroby. Zaburzenia psychiczne: (rzadko) omamy, bezsenność, zaburzenia snu; (nieznana) zaburzenia lękowe. Badania: (często) zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi; (rzadko) zwiększenie transaminazy. Z większych dawek zalecanych w leczeniu spastyczności, działania niepożądane zgłaszane przy niskich dawkach są częstsze i bardziej wyraźne, ale rzadko tyle poważne, aby wymagało przerwania leczenia. Skoki nadciśnienia i tachykardię zaobserwowano po nagłym przerwaniu stosowania tizanidyny, kiedy to była stosowana przewlekle, i/lub w wysokich dawkach dziennych i/lub jednocześnie z lekami hipotensyjnymi. W skrajnych przypadkach skoki nadciśnienia mogą prowadzić do zdarzeń dotyczących naczyń mózgowych.
Tizanidine Actavis przedawkowanie
Doświadczenie kliniczne jest ograniczone. W 1 przypadku, powrót do zdrowia dorosłego pacjenta, który przyjął 400 mg tyzanidyny przebiegał bez powikłań. Pacjent otrzymał mannitol i frusemid. Objawy: nudności, wymioty, niedociśnienie tętnicze, bradykardia, wydłużenie odstępu QT, zawroty głowy, zwężenie źrenic, zespół zaburzeń oddechowych, śpiączka, niepokój ruchowy, senność. Zaleca się stosowanie leczenia podtrzymującego oraz postępowania powodującego wydalenie niestrawionej substancji z przewodu pokarmowego jak płukanie żołądka lub wielokrotne podawanie dużych dawek węgla aktywowanego. Pacjent powinien być dobrze nawodniony. Zastosowanie wymuszonej diurezy ma na celu przyspieszenie eliminacji tizanidyny. Następnie należy stosować leczenie objawowe.
Tizanidine Actavis działanie i stosowanie
Tyzanidyna jest ośrodkowo działającym produktem zwiotczającym mięśnie szkieletowe, którego głównym miejscem działania jest rdzeń kręgowy, gdzie hamuje ona uwalnianie aminokwasów pobudzających, które stymulują receptory N-metylo-D-asparaginianu (NMDA), to działanie jest przypuszczalnie wynikiem stymulacji receptorów α-2. Polisynaptyczne przekazywanie sygnału na poziomie interneuronu kręgowego, odpowiedzialnego za nadmierne napięcie mięśniowe zostaje zahamowane, a napięcie mięśniowe zostaje zmniejszone. Tyzanidyna nie działa bezpośrednio na mięśnie szkieletowe, połączenia nerwowo-mięśniowe lub na monosynaptyczne odruchy rdzeniowe. Dodatkowo, oprócz właściwości rozluźniających mięśnie, tyzanidyna ma również umiarkowane ośrodkowe działanie przeciwbólowe. U ludzi tyzanidyna obniża patologicznie zwiększone napięcie mięśniowe, włączając oporność na ruchy bierne oraz przynosi ulgę w bolesnych skurczach i klonusie.
Tizanidine Actavis a alkohol
Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.
Tizanidine Actavis a karmienie piersią
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.