Tag: Etopozyd Accord

Leczenie z zastosowaniem etopozydu powinno zostać rozpoczęte przez lub po konsultacji z lekarzem posiadającym doświadczenie w stosowaniu cytostatycznych produktów leczniczych. Produkt leczniczy przeznaczony jest do podawania drogą powolnej infuzji dożylnej, produktu nie podawać w szybkich wstrzyknięciach dożylnych. Dorośli. Zazwyczaj stosowana dawka etopozydu to 60-100 mg/m2 pc., podawane w powolnym wlewie dożylnym przez 5 kolejnych dni. W związku z tym, że etopozyd powoduje mielosupresję, pomiędzy kolejnymi etapami leczenia należy zachować 10-20 dniową przerwę. Przy wskazaniach niehematologicznych etapy leczenia można powtarzać z zachowaniem co najmniej 21 dniowej przerwy. Powtarzające się etapy leczenia można kontynuować tylko wtedy, jeśli badania morfologii krwi przeprowadzone z uwzględnieniem objawów zahamowania czynności szpiku kostnego dadzą zadowalający wynik. Często stosowany schemat dawkowania to 100 mg/m2 przez 5 kolejnych dni, lub 120 mg/m2 co drugi dzień przyjmowane w dniach 1, 3 i 5. W celu uzyskania końcowego stężenia etopozydu 0,2-0,4 mg/ml należy dawkę rozcieńczyć 5% roztworem glukozy lub 0,9% roztworem chlorku sodu (tj. 1 ml lub 2 ml koncentratu rozcieńczyć 100 ml rozcieńczalnika w celu uzyskania odpowiednio stężeń 0,2 mg/ml i 0,4 mg/ml. Roztwór podaje sie we wlewie dożylnym trwającym nie krócej niż 30 minut i nie dłuższym niż 2 h. Środki ostrożności podczas podawania: Zgłaszano przypadki nagłego zmniejszenia ciśnienia wskutek szybkiego podania dożylnego, dlatego też zaleca się podawanie etopozydu w powolnym wlewie trwającym 30-60 minut. W zależności od tolerancji pacjenta na lek konieczny może być dłuższy czas infuzji. Tak jak w przypadku innych toksycznych związków należy zachować ostrożność podczas postępowania z lekiem i podczas przygotowywania roztworu. Wskutek niezamierzonego kontaktu z etopozydem mogą wystąpić reakcje skórne. Zaleca się stosowanie rękawiczek ochronnych. W przypadku kontaktu roztworu ze skórą, zanieczyszczone miejsce należy natychmiast przemyć wodą z mydłem. Dostosowanie dawki: dawkę należy dostosowć biorąc pod uwagę skutki mielosupresyjnego działania leków stosowanych w terapii skojarzonej lub wcześniejszej radio- lub chemoterapii, które mogą doprowadzić do zmniejszenia rezerwy szpiku kostnego. Nie należy rozpoczynać leczenia etopozydem jeśli liczba neutrofili jest mniejsza niż 1500 komórek/m3 lub liczba płytek krwi jest mniejsza niż 100 000 /m3 , chyba, że to zmniejszenie jest spowodowane chorobą nowotworową. Jeśli po podaniu pierwszej dawki leku liczba neutrofili jest mniejsza niż 500 komórek/m3 i utrzymuje się dłużej niż 5 dni lub gdy to zmniejszenie związane jest z wystąpieniem gorączki lub zakażenia dawka powinna zostać dostosowana. Należy tego dokonać również w przypadku jeśli liczba płytek krwi jest mniejsza niż 25 000/mm3 , jeśli wystąpią inne objawy toksyczności 3 lub 4 stopnia lub gdy klirens jest mniejszy niż 50 ml/min. W przypadku terapii skojarzonej dawkowanie etopozydu powinno zostać ustalone zgodnie z odpowiednim planem leczenia. Czas trwania leczenia jest ustalany przez lekarza z uwzględnieniem choroby podstawowej, zastosowanej terapii skojarzonej (jeśli dotyczy) a także indywidualnych okoliczności dotyczących pacjenta. W przypadku progresji choroby, braku skuteczności leczenia guza oraz wystąpienia trudnych do zniesienia działań niepożądanych należy przerwać podawanie etopozydu. Należy szczególnie unikać pozażylnego podania leku. Leku nie podawać dotętniczo oraz do jam ciała. Dzieci. Bezpieczeństwo oraz skuteczność stosowania produktu leczniczego u dzieci i młodzieży nie została ustalona. Pacjenci w podeszłym wieku. Dawka leku nie musi być dostosowywana. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, początkowa dawka powinna być dostosowana do wartości klirensu kreatyniny w następujący sposób: wartości klirensu kreatyniny >50 ml/min: dawka etopozydu – 100% dawki. Wartości klirensu kreatyniny 15-50 ml/min: dawka etopozydu – 75% dawki. Kolejne dawki powinny być dostosowywane z uwzględnieniem skuteczności klinicznej i indywidualnej tolerancji pacjenta na lek. Szczegółowe dane dotyczące pacjentów z klirensem kreatyniny