Produkt leczniczy musi być podawany pod nadzorem lekarza doświadczonego w zabiegach HSCT w leczeniu hematologicznych nowotworów złośliwych. Zalecana dawka i schemat leczenia to 1 ± 0,2 x 107 komórek/kg mc. podawana w postaci wlewu dożylnego w przedziale czasu 21-49 dni od przeszczepienia, w przypadku braku spontanicznej odbudowy immunologicznej i/lub rozwoju choroby przeszczep przeciw gospodarzowi (GvHD). Dodatkowe wlewy są podawane w odstępach około 1 m-ca maks. 4x, aż do uzyskania liczby krążących limfocytów T równej lub większej niż 100/µl. Nie należy podawać produktu leczniczego, jeśli w dniu planowanej infuzji po HSCT liczba krążących limfocytów T wynosi ≥100/µl. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności tego produktu leczniczego u dzieci i młodzieży (w wieku poniżej 18 lat). Dane nie są dostępne. W związku z tym nie zaleca się stosowania produktu lecznizego u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat.
Zalmoxis przeciwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Odbudowa immunologiczna zdefiniowana jako krążące limfocyty T w liczbie ≥100/µl w dniu planowanej infuzji po HSCT. Występowanie choroby przeszczep-przeciw-gospodarzowi (GvHD) wymagającej zastosowania ogólnoustrojowego leczenia immunosupresyjnego.
Zalmoxis w ciąży
Kobiety w wieku rozrodczym / antykoncepcja u mężczyzn i kobiet. Ryzyko wirusowego zakażenia wertykalnego jest teoretycznie nieznaczne, jednakże nie może być wykluczone. Kobiety w wieku rozrodczym muszą przedstawić negatywny wynik testu ciążowego (z próbki surowicy krwi lub moczu) w ciągu 14 dni przed rozpoczęciem leczenia. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni leczeni produktem i ich partnerzy muszą stosować skuteczne metody antykoncepcji w trakcie leczenia i do 6 m-cy po zakończeniu leczenia produktem leczniczym. Brak danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u kobiet w okresie ciąży. Nie przeprowadzono badań na zwierzętach. Biorąc pod uwagę zamierzone zastosowanie kliniczne w kontekście transplantacji haploidentycznego szpiku kostnego, nie przewiduje się leczenia kobiet w ciąży. W ramach działań zapobiegawczych produktu leczniczego nie wolno podawać kobietom w ciąży oraz kobietom w wieku rozrodczym niestosującym żadnych metod antykoncepcji. Wykazano, że komórki znajdujące się w produkcie leczniczym mogą krążyć w organizmie pacjenta jeszcze przez wiele lat po podaniu. W przypadku zajścia w ciążę po zakończeniu leczenia produktem leczniczym nie oczekuje się niekorzystnego wpływu na przebieg ciąży i rozwój płodu, ponieważ limfocyty nie przenikają przez łożysko. Brak wystarczających danych dotyczących stosowania produktu leczniczego u kobiet w okresie karmienia piersią. Komórki odpornościowe przenikają do mleka ludzkiego w niewielkich ilościach. Nie zaleca się karmienia piersią w czasie leczenia ani po zakończeniu leczenia produktem leczniczym. Brak wystarczających danych dotyczących wpływu produktu leczniczego na płodność. Jednakże mieloablacyjne schematy kondycjonowania przeprowadzane w kontekście transplantacji haploidentycznego szpiku kostnego związane są z bezpłodnością.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Zalmoxis skutki uboczne
W badaniu klinicznym TK007 30-stu pacjentów z grupy wysokiego ryzyka występowania chorób rozrostowych układu krwiotwórczego poddanych zabiegowi HSCT otrzymywało m-nie do 4 wlewów produktu leczniczego. Najczęstszym działaniem niepożądanym u pacjentów leczonych produktem leczniczym w badaniu klinicznym TK007 była ostra choroba przeszczep-przeciw-gospodarzowi (GvHD). Działania niepożądane odnotowane w badaniu klinicznym TK007 zostały umieszczone zgodnie z klasyfikacją układów i narządów oraz według częstości występowania. Działania niepożądane w obrębie każdej grupy częstości występowania wymieniono zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (łącznie z torbielami i polipami): (często) potransplantacyjny zespół limfoproliferacyjny. Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo często) ostra choroba przeszczep-przeciwko-gospodarzowi (GvHD) (33% pacjentów); (często) przewlekła GvHD. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) krwotok jelitowy. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych : (często) niewydolność wątroby. Zaburzenia krwi i układu chłonnego : (często) gorączka neutropeniczna, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie liczby płytek. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zapalenie oskrzeli. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) gorączka. Na całym świecie ostre epizody choroby przeszczep-przeciw-gospodarzowi (GvHD) wystąpiły u 10 pacjentów (33%), gdzie mediana czasu do wystąpienia choroby wynosiła 90 dni po przeszczepieniu szpiku kostnego i 42 dni po ostatnim wlewie komórek. Nasilenie ostrej choroby przeszczep-przeciw-gospodarzowi zostało zaklasyfikowane jako stopnia 1 w jednym przypadku (3%), stopnia 2 w siedmiu przypadkach (23%), stopnia 3 w jednym przypadku (3%) i stopnia 4 w jednym przypadku (3%). Wszystkie przypadki występowania ciężkiej choroby przeszczep-przeciw-gospodarzowi ustąpiły średnio po okresie 12 dni. Tylko u jednego pacjenta (3%) rozwinęła się rozległa przewlekła choroba przeszczep-przeciw-gospodarzowi, która wystąpiła 159 dni po przeszczepieniu szpiku kostnego i 129 dni od ostatniej infuzji. Objawy w pełni ustąpiły po 107 dniach. Nie odnotowano zgonów związanych z chorobą przeszczep-przeciw-gospodarzowi ani też długotrwałych powikłań. Zarówno ostra, jak i przewlekła postać choroby przeszczep-przeciw-gospodarzowi rozwinęły się jedynie u pacjentów, u których wystąpiła odbudowa immunologiczna. W ramach leczenia choroby przeszczep-przeciw-gospodarzowi związanej z podawaniem produktu leczniczego poprzez aktywację genu samobójczego pacjenci otrzymywali GCV dożylnie lub VCV doustnie w celu zwiększenia wygody pacjenta. Wszystkie objawy podmiotowe i przedmiotowe ostrej i rozległej chronicznej choroby przeszczep-przeciw-gospodarzowi w stopnia 2-4 w pełni ustąpiły po około 15 dniach leczenia GCV lub VCV. 1 pacjent z ostrą chorobą przeszczep-przeciw-gospodarzowi stopnia 1 nie został poddany żadnemu leczeniu. W przypadku siedmiu pacjentów wymagane było zastosowanie dodatkowego leczenia immunosupresyjnego składającego się ze steroidów, mykofenolanu i/lub cyklosporyny. Aktualnie nie zostały przeprowadzone badania na żadnej określonej grupie z populacji pediatrycznej. Podczas badania klinicznego TK007 tylko jednemu 17-letniemu pacjentowi z chłoniakiem limfoblastycznym z komórek T podano 2 wlewy produktu leczniczego. Nie zgłoszono żadnych działań niepożądanych u tego pacjenta. W badaniu klinicznym TK007 tylko jednej 66-letniej pacjentce podano 1 wlew produktu leczniczego. U pacjentki tej nie wystąpiły żadne działania niepożądane. Nie zaobserwowano żadnych implikacji związanych ze stosowaniem produktu leczniczego u pacjentów w wieku 65 lat lub starszych.
Zalmoxis przedawkowanie
Objawy przedawkowania są nieznane. W razie przedawkowania pacjentów należy uważnie monitorować w celu wykrycia objawów podmiotowych i przedmiotowych działań niepożądanych i natychmiast zastosować odpowiednie leczenie objawowe.
Zalmoxis działanie i stosowanie
Główny mechanizm działania produktu leczniczego polega na jego zdolności do wszczepienia i stymulowania odbudowy immunologicznej. Produkt leczniczy składa się z limfocytów T dawcy zmodyfikowanych genetycznie do ekspresji HSV-TK Mut2 jako genu samobójczego. Pozwala to na selektywne niszczenie komórek ulegających podziałowi po podaniu prekursora leku – GCV, który jest enzymatycznie fosforylowany do czynnego analogu trifosforanu poprzez HSV-TK. Trifosforan gancyklowiru konkurencyjnie hamuje włączanie trifosforanu deoksyguanozyny (dGTP) do nici DNA, co powoduje ograniczenie jej dalszego wydłużania, niszcząc komórki ulegające proliferacji. W razie wystąpienia choroby przeszczep-przeciw-gospodarzowi (GvHD) zostanie podany GCV lub VCV. Aktywowane, transdukowane limfocyty T, które przyczyniają się do występowania GvHD powinny przekształcić gancyklowir (GCV) do jego toksycznej formy i w ten sposób ulec apoptozie. Strategia ta pozwala na bezpośrednie oddziaływanie na te limfocyty T, które inicjują odpowiedź na leczenie GvHD.
Zalmoxis a karmienie piersią
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.