Tag: Ig Vena

Leczenie substytucyjne musi być rozpoczęte i monitorowane przez lekarza specjalistę doświadczonego w leczeniu niedoboru odporności. W leczeniu substytucyjnym dawkowanie należy ustalić indywidualne dla każdego pacjenta w zależności od odpowiedzi farmakokinetycznej i klinicznej. Poniższe sposoby dawkowania podano jako wskazówkę. Leczenie substytucyjne w pierwotnych zespołach niedoboru odporności. Dawkowanie należy ustalić tak, żeby osiągnąć poziom IgG (mierzony przed następną infuzją), co najmniej 5-6 g/l. Od rozpoczęcia leczenia do wyrównania stężenia potrzeba 3-6 m-cy. Zaleca się zastosowanie dawki początkowej 0,4-0,8 g/kg podanej jednorazowo, a następnie podawanie co najmniej 0,2 g/kg co 3-4 tyg. Dawka wymagana do osiągnięcia stężenia 5-6 g/l we krwi krążącej wynosi 0,2-0,8 g/kg/mies. Po osiągnięciu stabilnego stanu, przerwy między infuzjami wynoszą 3-4 tyg. Należy oznaczać i oceniać poziom immunoglobuliny w odniesieniu do częstości występowania zakażeń. W celu zmniejszenia częstości występowania zakażeń może być konieczne zwiększenie dawki w celu uzyskania większego stężenia. Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową, u których profilaktyka antybiotykowa była nieskuteczna; hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów w fazie plateau szpiczaka mnogiego, którzy nie reagowali na uodpornienie przeciw pneumokokom; pacjenci z wrodzonym AIDS z nawracającymi zakażeniami bakteryjnymi. Zalecana dawka wynosi 0,2-0,4 g/kg co 3-4 tyg. Hipogammaglobulinemia u pacjentów po przeszczepie allogenicznym macierzystych komórek krwiotwórczych. Zalecana dawka wynosi 0,2-0,4 g/kg co3-4 tyg. Należy utrzymać stężenie powyżej 5 g/l. Pierwotna małopłytkowość immunologiczna. 2 alternatywne schematy leczenia: 1. dawka 0,8-1,0 g/kg w pierwszym dniu; dawka może być powtórzona raz w ciągu 3 dni; 2. 0,4 g/kg na dobę przez 2-5 dni. Leczenie można powtórzyć, jeśli nastąpi nawrót choroby. Zespół Guillain-Barre: 0,4 g/kg/dobę przez dłużej niż 5 dni. Przewlekła demielinizacyjna polineuropatia zapalna (CIDP). Dawka początkowa: 2 g/kg przez 4 kolejne dni; zaleca się podawać dawkę początkową co 3-4 tyg. do osiągnięcia maksymalnego działania leczniczego. Dawka podtrzymująca: lekarz prowadzący ustala dawkę podtrzymującą; po uzyskaniu maksymalnego działania zaleca się zmniejszyć dawkowanie i dostosować częstość podawania aż do uzyskania najmniejszej leczniczej dawki podtrzymującej. Wykazano, że dawka początkowa była dobrze tolerowana przez 7 kolejnych cykli terapeutycznych prowadzonych przez ponad 6 m-cy. Choroba Kawasaki. 1,6-2,0 g/kg w podzielonych dawkach przez 2-5 dni lub 2,0 g/kg jako jednorazowa dawka. Pacjenci powinni otrzymywać równocześnie kwas acetylosalicylowy. Dawkowanie u dzieci i młodzieży (0-18 lat) nie różni się od stosowanego u dorosłych. Doświadczenie w stosowaniu immunoglobulin dożylnych u dzieci z przewlekłą demielinizacyjną polineuropatią zapalną (CIDP) jest ograniczone. Jednakże, opublikowane dane są zgodne i wszystkie wykazują, że leczenie IVIg u dorosłych i dzieci jest jednakowo skuteczne, jak w przypadku zatwierdzonych dotychczas wskazań.