Esprital 30 w ciąży

Mirtazapiny nie należy stosować w czasie ciąży, chyba że jej zastosowanie jest wyraźnie wskazane, po starannym rozważeniu korzyści i ryzyka. Dane dotyczące przenikania mirtazapiny do mleka kobiecego nie są dostępne.

Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Opublikowane w

Esprital 30 skutki uboczne

Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadkie) ostre zahamowanie czynności szpiku kostnego (eozynofilia, granulocytopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, trombocytopenia). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (częste) zwiększenie apetytu i zwiększenie masy ciała. Zaburzenia psychiczne: (rzadkie) koszmary senne, mania, pobudzenie, splątanie, omamy, lęk, bezsenność. Zaburzenia układu nerwowego: (częste) senność (która może prowadzić do pogorszenia koncentracji), występująca zwykle w kilku pierwszych tyg. leczenia (nota bene zmniejszenie dawki zwykle nie prowadzi do zmniejszenia działania sedatywnego natomiast może osłabić skuteczność działania przeciwdepresyjnego), zawroty głowy, bóle głowy; (rzadkie) drgawki (napady padaczkowe), drżenie,mioklonie, parestezje, zespół niespokojnych nóg. Zaburzenia naczyń: (rzadkie) niedociśnienie (ortostatyczne) lub omdlenia. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: (niezbyt częste) nudności; (rzadkie) suchość w ustach, biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadkie) zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadkie) wysypka. Zaburzeni mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości: (rzadkie) bóle stawów lub bóle mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (częste) uogólnione lub miejscowe obrzęki z towarzyszącym zwiększeniem masy ciała.

Opublikowane w

Esprital 30 przedawkowanie

Obecne doświadczenie dotyczące przedawkowania samej mirtazapiny wskazuje, że objawy przedawkowania są zwykle łagodne. Odnotowano hamowanie czynności OUN z zaburzeniami orientacji i przedłużającym się działaniem nasennym oraz przyspieszenie czynności serca i niewielki wzrost lub spadek ciśnienia tętniczego. Niemniej jednak, istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia dużo groźniejszych objawów (w tym również śmiertelnych) w przypadku przyjęcia dawki dużo większej od dawki terapeutycznej, szczególnie w razie jednoczesnego przedawkowania innych substancji. W przypadku przedawkowania należy podać węgiel aktywowany, podtrzymywać czynności życiowe i wdrożyć leczenie objawowe. Zalecane jest płukanie żołądka, jeśli istnieje taka konieczność.

Opublikowane w

Esprital 30 działanie i stosowanie

Mirtazapina jest antagonistą presynaptycznych receptorów α2, nasilającym neuroprzekaźnictwo noradrenergiczne i serotoninergiczne w OUN. W nasilaniu neurotransmisji serotoninergicznej uczestniczą specyficznie receptory 5-HT1, gdyż receptory 5-HT2 i 5-HT3 są blokowane przez mirtazapinę. Oba enancjomery mirtazapiny są aktywne. Enancjomer S(+) blokuje receptory α2 i 5-HT2, podczas gdy enancjomer R(-) blokuje receptory 5-HT3. Antagonistyczne działanie mirtazapiny na receptory H1 warunkuje jej właściwości uspokajające. Aktywność antycholinergiczna mirtazapiny jest znikoma i w dawkach terapeutycznych sporadycznie powoduje wystąpienie istotnych klinicznie naczyniowo-sercowych działań niepożądanych.

Opublikowane w

Esprital 30 przeciwskazania

Nadwrażliwość na mirtazapinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.

Opublikowane w

Esprital 30 dawkowanie

Dorośli: dawka początkowa 15-30 mg, podawane wieczorem. Dawka podtrzymująca wynosi 15-45 mg/dobę. Osoby w podeszłym wieku: dawka tak jak u pacjentów dorosłych. Zmiany, szczególnie zwiększenie dawki, należy przeprowadzać ostrożnie i pod ścisłym nadzorem. Dzieci i młodzież (w wieku poniżej 18 lat): ponieważ bezpieczeństwo stosowania i skuteczność mirtazapiny w tej grupie wiekowej nie zostały ocenione, nie zaleca się jej stosowania. Niewydolność nerek lub wątroby: eliminacja mirtazapiny może być spowolniona u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby. Należy o tym pamiętać zalecając stosowanie w tej grupie pacjentów lub interpretować odpowiedź kliniczną. Przeciwdepresyjne działanie występuje zazwyczaj po 1-2 tyg. stosowania. W przypadku odpowiednio dobranej dawki korzystna odpowiedź na leczenie powinna wystąpić w ciągu 2-4 tyg. Jeśli odpowiedź jest niewystarczająca, dawkę można zwiększyć do maks. zalecanej dawki. Po uzyskaniu optymalnej odpowiedzi klinicznej i ustąpieniu objawów, leczenie należy kontynuować przez 4-6 mi-cy, do czasu rozważenia stopniowego odstawiania leku. Jeśli w ciągu 2-4 tyg. leczenia dawką maks. nie wystąpi pozytywna odpowiedź kliniczna, lek należy stopniowo odstawić. Zalecane jest stopniowe zmniejszanie dawki w celu uniknięcia objawów odstawiennych.

Opublikowane w