Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Dissenten dawkowanie
Doustnie. Dorośli i dzieci powyżej 12 lat: początkowo 2 tabl., następnie 1 tabl. po każdym luźnym stolcu. Zwykle wystarczająca jest dawka dobowa wynosząca 3-4 tabl; zaleca się nie przekraczać dawki 8 tabl./dobę. Dawkę zmniejsza się, gdy stolce ulegną normalizacji. Leczenie należy przerwać w przypadku wystąpienia zaparcia. Pięciodniowy okres leczenia zwykle wystarcza do ustąpienia objawów w ostrej biegunce.
Dissenten przeciwskazania
Produktu leczniczego nie należy stosować: u dzieci w wieku poniżej 12 lat; u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną lub na którakolwiek substancję pomocniczą produktu leczniczego; w stanach, w których należy unikać zahamowania perystaltyki jelit; w infekcyjnym zapaleniu żołądkowo-jelitowym, przebiegającym z gorączką i krwawieniem z odbytu, co sugeruje zajęcie błon śluzowych.
Dissenten w ciąży
Preparat może być stosowany w ciąży (zwłaszcza w I trymestrze) jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności oraz pod kontrolą lekarza. Ostrożnie stosować u kobiet karmiących piersią.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Dissenten skutki uboczne
Loperamid może powodować ból brzucha, nudności, wymioty, zaparcie, niedrożność porażenną jelit, retencję moczu, suchość błony śluzowej jamy ustnej, zawroty głowy, zmęczenie, reakcje nadwrażliwości, takie jak wysypka skórna, pokrzywka, świąd, świszczący oddech, trudności w oddychaniu.
Dissenten przedawkowanie
W przypadku przedawkowania mogą wystąpić następujące objawy: depresja OUN, retencja moczu i niedrożność jelita cienkiego. Dzieci są bardziej podatne od dorosłych na toksyczne działanie leku na ośrodkowy układ nerwowy. Zaleca się płukanie żołądka, prowokowanie wymiotów, zastosowanie lewatywy lub środków przeczyszczających. Można zastosować nalokson jako antidotum. W przypadku pomyłkowego podania leku dziecku poniżej 4 rż., w związku z bezwzględnym przedawkowaniem (przypadkowym połknięciem nadmiernej dawki) lub względnym przedawkowaniem (w związku z nagromadzeniem niezmetabolizowanego produktu we krwi, które może wystąpić nawet przy podawaniu produktu w prawidłowych dawkach), może wystąpić zaparcie oraz, podobnie jak w przypadku wielu innych leków (np. sulfonamidów), w razie niedojrzałości bariery krew-mózg, działania niepożądane takie jak stłumienie aktywności OUN, a następnie senność i zwolnienie częstości oddechów. W takim przypadku pacjenta należy poddać ścisłej obserwacji lekarskiej przez 48 h, aby wykryć ewentualne stłumienie aktywności OUN. W razie konieczności należy wdrożyć leczenie objawowe; nie ma konieczności podawania żadnej swoistej odtrutki.
Dissenten działanie i stosowanie
Loperamid jest syntetyczną substancją o działaniu przeciwbiegunkowym do stosowania doustnego. Hamuje wybiórczo aktywność perystaltyczną jelit w wyniku bezpośredniego działania na podłużne i okrężne mięśnie gładkie ściany jelita poprzez oddziaływanie na neuronalne mechanizmy cholinergiczne i niecholinergiczne. Badania na izolowanych narządach wykazały, że loperamid w sposób zależny od dawki zmniejsza aktywność perystaltyki jelit oraz może hamować skurcze wywołane przez stymulację prądem lub podanie nikotyny i prostaglandyn. Dalsze badania farmakologiczne wykazały, że loperamid działa silniej niż difenoksylat, morfina lub kodeina, prowadząc do spowolnienia u myszy pasażu żołądkowo-jelitowego porcji węgla oraz zmniejsza u myszy i szczurów biegunkę wywołaną podaniem oleju rycynowego. Loperamid stosowany u ludzi w dawkach terapeutycznych nie wywiera ogólnego działania opioidowego.