Leczenie preparatem powinno być rozpoczynane pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w terapii substytucyjnej czynnikami/inhibitorami krzepnięcia, w ośrodkach gdzie możliwe jest monitorowanie aktywności białka C. Dawkę należy dobrać indywidualnie w oparciu o ocenę wyników badań laboratoryjnych. Początkowo należy uzyskać 100% aktywności białka C i utrzymywać ją powyżej 25% w okresie przeprowadzanego leczenia. W celu ustalenia stopnia odzyskania i biologicznego T0,5 zaleca się podanie dawki wstępnej wynoszącej 60-80 j.m./kg mc. Przed i podczas leczenia zaleca się ustalenie poziomu białka C w osoczu pacjenta za pomocą oznaczenia aktywności białka C z wykorzystaniem chromogennego substratu. Dawkowanie należy ustalać w oparciu o laboratoryjne oznaczenie aktywności białka C. W ostrych stanach zakrzepowych oznaczenia należy wykonywać co 6 h do czasu aż stan pacjenta ustabilizuje się, a następnie 2 razy dziennie i zawsze bezpośrednio przed kolejnym podaniem leku. Należy pamiętać, że T0,5 białka C może być znacząco skrócony w określonych przypadkach klinicznych, takich jak ostra zakrzepica z plamicą piorunującą i martwicą skóry. U pacjentów leczonych w ostrej fazie choroby może dochodzić do znacznie mniejszych przyrostów aktywności białka C. Z uwagi na duże rozbieżności w indywidualnej odpowiedzi na leczenie wpływ na parametry krzepnięcia powinien być sprawdzany regularnie. Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek i/lub wątroby powinni być dokładnie obserwowani. Na podstawie ograniczonego doświadczenia klinicznego u dzieci, z raportów i badań obejmujących 83 pacjentów, wskazówki dotyczące dawkowania u osób dorosłych uważa się za obowiązujące także dla populacji noworodków i dzieci. W rzadkich i wyjątkowych przypadkach, u pacjentów z brakiem dostępu żylnego, podskórne podanie 250-350 j.m./kg prowadziło do uzyskania terapeutycznych poziomów białka C w osoczu. Jeżeli pacjent jest przestawiany na stałe leczenie profilaktyczne doustnymi antykoagulantami, podawanie białka C można przerwać dopiero po osiągnięciu stabilnego efektu przeciwzakrzepowego ich działania. Zaleca się ponadto, aby podczas rozpoczynania leczenia doustnymi antykoagulantami rozpoczynać terapię od niskich dawek, a następnie zwiększać dawkę do odpowiedniego poziomu, zamiast podawać od razu standardową dawkę nasycającą. U pacjentów, którym podaje się białko C w celach profilaktycznych, może być uzasadnione zapewnienie wyższego jego poziomu w przypadkach zwiększonego ryzyka zakrzepicy (takich jak zakażenie, uraz lub interwencja chirurgiczna). Istnieją ograniczone dane kliniczne potwierdzające bezpieczeństwo i skuteczność preparat u pacjentów ze współistniejącym ciężkim wrodzonym niedoborem białka C i opornością na aktywowane białko C (APC resistance). Preparat podaje się we wstrzyknięciu dożylnym po rozpuszczeniu proszku do sporządzania roztworu do wstrzykiwań w jałowej wodzie do wstrzykiwań. Preparat należy podawać z szybkością nie większą niż 2 ml/min., z wyjątkiem dzieci o mc.
Ceprotin przeciwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, na białko mysie lub na heparynę, z wyjątkiem użycia w celu opanowania zagrażających życiu powikłań zakrzepowych.
Ceprotin w ciąży
Pomimo że ciężarne kobiety z niedoborem białka C były leczone preparatem z powodzeniem, bezpieczeństwo stosowania u kobiet w ciąży nie zostało ustalone w kontrolowanych badaniach klinicznych. Brak jest ponadto informacji o wydzielaniu białka C do mleka matek karmiących. Dlatego też należy rozważyć czy korzyści podania leku w trakcie ciąży lub karmienia przewyższają potencjalne ryzyko dla zdrowia matki i dziecka związane z jego zastosowaniem, i podawać lek jedynie, gdy jest to wyraźnie wskazane.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ceprotin skutki uboczne
W przypadku produktu podawanego dożylnie możliwe są reakcje nadwrażliwości. Pacjent powinien być poinformowany o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, które mogą obejmować obrzęk naczynioruchowy, pieczenie i kłujący ból w miejscu podania, dreszcze, nagłe zaczerwienienie twarzy, wysypkę, uogólnioną pokrzywkę, ból głowy, pokrzywkę spadek ciśnienia, letarg, nudności, niepokój ruchowy, częstoskurcz, ucisk w klatce piersiowej, mrowienie, wymioty i trudności w oddychaniu. Należy zalecić pacjentowi, aby niezwłocznie skontaktował się z lekarzem w razie wystąpienia tych objawów. W trakcie badań klinicznych z preparatem u 3 z 225 uczestniczących w badaniach pacjentów zgłoszono łącznie 6 nie ciężkich działań niepożądanych leku. Wykonano w sumie 21 988 podań preparatu. Rozkład działań niepożądanych związanych z lekiem jest następujący: jedno zgłoszenie gorączki i jedno zgłoszenie wzrostu białka C-reaktywnego u jednego pacjenta, jedno zgłoszenie pokrzywki u jednego pacjenta, jedno zgłoszenie świądu, jedno zgłoszenie wysypki oraz jedno zgłoszenie zawrotów głowy u jednego pacjenta. Po wyliczeniu wskaźnika zdarzeń niepożądanych (na liczbę podań), który wynosił 0,005%, powyższe działania niepożądane sklasyfikowano pod względem częstości występowania jako bardzo rzadkie. W bazie danych spontanicznych doniesień zgłaszanych po wprowadzeniu produktu do obrotu odnotowano w przebiegu leczenia przypadki niepokoju, krwiaka opłucnej, nadmiernego pocenia się, podwyższonej temperatury ciała, zwiększonego zapotrzebowania na katecholoaminy w celu utrzymania ciśnienia krwi (przyjęte określenie: zwiększone zapotrzebowanie na katecholoaminy). Przy podawaniu preparatu pacjentom z ciężkim wrodzonym niedoborem białka C możliwe jest wytworzenie przez tych pacjentów przeciwciał hamujących białko C.
Ceprotin przedawkowanie
Nie odnotowano objawów przedawkowania.
Ceprotin działanie i stosowanie
Białko C jest glikoproteiną o właściwościach antykoagulacyjnych wytwarzaną w wątrobie przy udziale wit. K. Na powierzchni komórek śródbłonka pod wpływem działania kompleksu trombina/trombomodulina ulega przemianie do aktywowanego białka C (APC). APC jest proteazą serynową, która wywołuje silne hamowanie krzepnięcia krwi, zwłaszcza w obecności kofaktora – białka S. Działanie APC polega na unieczynnieniu aktywowanych form czynników krzepnięcia V i VIII, co prowadzi do zmniejszenia tworzenia trombiny. Wykazano ponadto, że APC może mieć działanie profibrynolityczne.
Ceprotin a karmienie piersią
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.