Zinacef działanie i stosowanie

Antybiotyk β-laktamowy, cefalosporyna II generacji o szerokim spektrum działania bakteriobójczego, włącznie ze szczepami bakterii wytwarzającymi β-laktamazę. Działa silnie m.in. na Staphylococcus spp. (z wyjątkiem szczepów opornych na meticylinę), Streptococcus spp. (z wyjątkiem szczepów S. pneumoniae opornych na penicylinę), Haemophilus influenzae, większość pałeczek Enterobacteriaceae (zwłaszcza Proteus mirabilis, Escherichia coli, Klebsiella spp.), Neisseria spp., Moraxella catarrhalis, Peptococcus spp., Peptostreptococcus spp. Szczepy bakterii wytwarzające β-laktamazy o rozszerzonym spektrum substratowym (ESBL) są oporne. Ponadto cefuroksym nie działa na Pseudomonas aeruginosa, Enterococcus spp., Bacteroides fragilis, Serratia spp., Listeria monocytogenes. Wiązanie z białkami osocza wynosi 33-50%. T0,5 we krwi wynosi około 70 min. Przenika m.in. do kości, mięśni macicy, płuc, płynu opłucnowgo, maziowego, ucha środkowego, przez łożysko i do mleka matki, a także do płynu mózgowo-rdzeniowego w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych. Jest wydalany z moczem w postaci nie zmienionej.

zinacef w ciąży

W ciąży stosować wyłącznie w przypadku, gdy przewidywane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Bardzo ostrożnie stosować w okresie karmienia piersią.

zinacef a karmienie piersią

W ciąży stosować wyłącznie w przypadku, gdy przewidywane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Bardzo ostrożnie stosować w okresie karmienia piersią.

zinacef dawkowanie

Dorośli dożylnie lub domięśniowo 0,75 g co 8 h. w ciężkich zakażeniach dożylnie 1,5 g co 6-8 h (maks. dawka dobowa wynosi 6 g). W niektórych przypadkach pozaszpitalnego zapalenia płuc lub zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc dożylnie lub domięśniowo 0,75-1,5 g co 12 h przez 48-72 h. zaleca się prowadzenie terapii sekwencyjnej, tj. kontynuacji leczenia doustnie podawanym aksetylem cefuroksymu przez 5-10 dni. W rzeżączce domięśniowo 1,5 g jednorazowo, podzielone na 2 wstrzyknięcia po 0,75 g w każdy pośladek. W zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych dożylnie 3 g co 8 h. W profilaktyce okołooperacyjnej zabiegów w obrębie jamy brzusznej, jamy miednicy i zabiegów ortopedycznych 1,5 g dożylnie w momencie rozpoczęcia znieczulenia, a następnie domięśniowo 0,75 g po 8 i 16 h (w kardio- i torakochirurgii oraz w chirurgii naczyń dawkę podtrzymującą, tj. 0,75 g podaje się 3 razy w ciągu 24-48 h). Dzieci: noworodki dożylnie 30-100 mg/kg mc./24 h w 2-3 dawkach (co 8-12 h). od 2 mż. dożylnie lub domięśniowo 30-100 mg/kg mc./24 h w 3-4 dawkach, tj. co 6-8 h (zazwyczaj podaje się 60 mg/kg mc./24 h. nie przekraczać 4 g na 24 h). W zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych dożylnie: noworodki 100 mg/kg mc./24 h w 2-3 dawkach. od 2 mż. 200-240 mg/kg mc./24 h w 3-4 dawkach (po 3 dniach, o ile nastąpiła poprawa, dawkę dobową u noworodków można zmniejszyć do 50 mg/kg mc., a u niemowląt od 2 mż. i dzieci – do 100 mg/kg mc.).W niewydolności nerek przy klirensie kreatyniny 10-20 ml/min. podaje się 0,75 g co 12 h. poniżej 10 ml/min. – 0,75 g co 24 h.

zinacef skutki uboczne

Zazwyczaj mają charakter przemijający i obejmują wysypkę skórną, pokrzywkę, śródmiąższowe zapalenie nerek, gorączkę polekową. Bardzo rzadko obserwowano wstrząs anafilaktyczny, rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, niekiedy zaburzenia hematologiczne, zwiększenie aktywności aminotransferaz i fosfatazy zasadowej oraz stężenia bilirubiny, kreatyniny lub mocznika we krwi. Długotrwałe stosowanie prowadzi do nadkażenia drożdżakami lub opornymi bakteriami (z rzekomobłoniastym zapaleniem okrężnicy włącznie). Podanie domięśniowe może być bolesne, po dożylnym może wystąpić zakrzepowe zapalenie żyły.

zinacef przeciwskazania

Ostrożnie stosować u pacjentów z nadwrażliwością na penicyliny lub inne antybiotyki b-laktamowe. Nie zaleca się obecnie stosowania cefuroksymu w leczeniu zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych.
Nadwrażliwość na cefalosporyny.

Zinacef przedawkowanie

Przedawkowanie może prowadzić do następstw neurologicznych, w tym do encefalopatii, drgawek i śpiączki. Objawy przedawkowania mogą wystąpić, jeśli dawki nie są odpowiednio zmniejszone
u pacjentów z niewydolnością nerek. Stężenie cefuroksymu w surowicy można zmniejszyć stosując hemodializę lub dializę otrzewnową.