Postępowanie objawowe i podtrzymujące. Dializa nie jest skuteczna.
Xotepic działanie i stosowanie
Pantoprazol jest pochodną benzoimidazolu, hamującą wydzielanie kwasu solnego w żołądku poprzez specyficzny wpływ na komórki okładzinowe błony śluzowej żołądka.
Xotepic a karmienie piersią
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Xotepic dawkowanie
Dawka 20: Łagodne postacie refluksowego zapalenia przełyku: 1 tabl./dobę. Poprawa kliniczna następuje zwykle po 2-4 tyg. leczenia, a wyleczenie wymaga zazwyczaj 4 tyg. kuracji. Jeśli w tym czasie nie nastąpi wyleczenie, leczenie należy kontynuować przez kolejne 4 tyg. Długotrwałe leczenie i zapobieganie nawrotom refluksowego zapalenia przełyku: dawka podtrzymująca – 1 tabl./dobę; w przypadku nawrotu choroby, można zwiększyć do 40 mg/dobę. Po wyleczeniu nawrotu dawkę można ponownie zmniejszyć do 1 tabl./dobę. Terapia prowadzona powyżej 1 roku wymaga dokładnego rozważenia stosunku korzyści do ryzyka, ponieważ nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku przez tak długi czas. Profilaktyka owrzodzenia żołądka i dwunastnicy wywołanych stosowaniem NLPZ u pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka, wymagających długotrwałego przyjmowania NLPZ: 1 tabl./dobę. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie należy stosować dawki większej niż 1 tabl./dobę. Dawka 40: Owrzodzenie dwunastnicy i żołądka oraz umiarkowane lub ciężkie refluksowe zapalenie przełyku: 1 tabl./dobę. W indywidualnych przypadkach można rozważyć podwojenie dawki (2 tabl./dobę) szczególnie, gdy nie ma reakcji na inne leczenie. Długotrwałe leczenie zespołu Zollingera-Ellisona i innych chorób przebiegających ze wzmożonym wydzielaniem soku żołądkowego: 2 tabl./dobę. Następnie, w razie potrzeby dawkę tę można zwiększyć lub zmniejszyć, w zależności od wyników badań wydzielania kwasu żołądkowego. Dawki dobowe większe niż 80 mg, należy podzielić i podawać dwukrotnie w ciągu doby. Dopuszcza się okresowe zwiększenie dawki pantoprazolu powyżej 160 mg/dobę, ale powinna być ona stosować tylko do czasu uzyskania odpowiedniego hamowania wydzielania kwasu żołądkowego. Czas trwania leczenia zespołu Zollingera-Ellisona i innych chorób przebiegających z nadmiernym wydzielaniem kwasu żołądkowego nie jest ograniczony i powinien być dostosowany do objawów klinicznych. Eradykacja Helicobacter pylori: 1 tabl. 2x/dobę. W zależności od rodzaju oporności, zaleca się następujące schematy leczenia skojarzonego: SCHEMAT 1: 1 tabl. 2x/dobę + 1000 mg amoksycyliny 2x/dobę + 500 mg klarytromycyny 2x/dobę. SCHEMAT 2:1tabl. 2x/dobę + 500 mg metronidazolu 2 x/dobę + 500 mg klarytromycyny 2x/dobę. SCHEMAT 3: 1 tabl. 2x/dobę + 1000 mg amoksycyliny 2x/dobę + 500 mg metronidazolu 2x/dobę. W przypadku leczenia skojarzonego, drugą tabletkę Anesteloc należy przyjąć wieczorem, przed kolacją. Leczenie skojarzone prowadzone jest zazwyczaj przez 7 dni i może być przedłużone maksymalnie do 2 tyg. Jeżeli w celu zapewnienia całkowitego wyleczenia owrzodzenia wskazane jest dalsze stosowanie pantoprazolu, należy rozważyć zastosowanie dawek zalecanych w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Z wyjątkiem pacjentów z zespołem Zollingera-Ellisona i innymi chorobami przebiegającymi z nadmiernym wydzielaniem kwasu żołądkowego, leczenie nie powinno być dłuższe niż 8 tyg. Zazwyczaj w ciągu 2 tyg. stosowania leku owrzodzenia dwunastnicy ulegają wyleczeniu. Jeżeli okres ten jest niewystarczający należy go przedłużyć o następne 2 tyg., w celu uzyskania całkowitego wyleczenia. Zazwyczaj w ciągu 4 tyg. stosowania leku owrzodzenia żołądka i zmiany zapalne przełyku ulegają wyleczeniu. Jeżeli okres ten jest niewystarczający należy go przedłużyć o następne 4 tyg., w celu uzyskania całkowitego wyleczenia. U pacjentów w podeszłym wieku nie należy stosować dawki większej niż 40 mg/dobę. Wyjątkiem od tej reguły jest terapia skojarzona w celu eradykacji H. pylori, podczas której pacjenci w podeszłym wieku powinni przyjmować zalecaną dawkę pantoprazolu (1 tabl. 2x/dobę) przez 7 dni. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie należy stosować dawki większej niż 40 mg/dobę. Z tego względu nie zaleca się terapii skojarzonej z zastosowaniem trzech leków w celu eradykacji Helicobacter pylori u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Ze względu na wzrost AUC oraz zmiany metabolizmu pantoprazolu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dawkę leku należy zmniejszyć do 1 tabl., podawanej co drugi dzień. W przypadku zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych należy przerwać leczenie. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie zaleca się stosowania terapii skojarzonej w celu eradykacji Helicobacter pylori.
Xotepic przeciwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub substancje pomocnicze.
Xotepic w ciąży
Pantoprazol można podawać kobietom w ciąży i matkom karmiącym jedynie wówczas, gdy korzyści terapii dla matki przewyższają ewentualne ryzyko działań niepożądanych dla płodu i niemowlęcia.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Xotepic skutki uboczne
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe – często: ból w nadbrzuszu, biegunka, zaparcia, wzdęcia; niezbyt często: nudności; wymioty; rzadko: suchość w jamie ustnej. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania – bardzo rzadko: obrzęki obwodowe. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych – bardzo rzadko: ciężkie uszkodzenie komórek wątroby, prowadzące do żółtaczki z/bez niewydolności wątroby. Zaburzenia układu immunologicznego – bardzo rzadko: reakcje anafilaktyczne, w tym wstrząs anafilaktyczny. Badania diagnostyczne – bardzo rzadko: zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, zwiększenie stężenia triglicerydów, podwyższenie temperatury ciała. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości – rzadko: bóle stawów, bardzo rzadko: bóle mięśni. Zaburzenia ze strony układu nerwowego – często: bóle głowy; niezbyt często: zawroty głowy, zaburzenia widzenia (nieostre widzenie). Zaburzenia psychiczne – bardzo rzadko: depresja. Zaburzenia nerek i dróg moczowych – bardzo rzadko: śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej – niezbyt często: odczyny alergiczne, takie jak świąd i wysypka skórna; bardzo rzadko: pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, ciężkie reakcje skórne, takie jak zespół Stevens-Johnsona, rumień wielopostaciowy, zespół Lyella; reakcje fitotoksyczne.