Nadwrażliwość na ramipryl, którąkolwiek substancję pomocniczą lub jakikolwiek inny inhibitor ACE. Obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie po podaniu inhibitora ACE. Obrzęk naczynioruchowy dziedziczny lub idiopatyczny. II i III trymestr ciąży. Hemodynamicznie znaczące zwężenie tętnicy nerkowej (obustronne) lub jednostronne zwężenie przy pojedynczej nerce.
Objawowe niedociśnienie występuje rzadko w przebiegu nadciśnienia bez powikłań. Prawdopodobieństwo wystąpienia hipotonii jest większe u tych pacjentów z nadciśnieniem przyjmujących ramipryl, u których występuje zmniejszona objętość krwi krążącej. U chorych z niewydolnością serca, z lub bez niewydolności nerek, obserwuje się objawowe niedociśnienie. Zdarza się to częściej u chorych z bardziej zaawansowaną niewydolnością serca, wskutek stosowania dużych dawek moczopędnych leków pętlowych, hiponatremii lub czynnościowych zaburzeń nerek. U chorych ze zwiększonym ryzykiem objawowego niedociśnienia, początkowe leczenie i zmiana dawki muszą być ściśle monitorowane. Podobne uwagi dotyczą chorych z chorobą niedokrwienną serca lub naczyniową mózgu, u których znaczny spadek ciśnienia krwi może spowodować zawał serca lub zdarzenie mózgowo-naczyniowe. W razie nadmiernego obniżenia ciśnienia, pacjenta należy ułożyć w pozycji leżącej i jeśli konieczne, podać dożylnie sól fizjologiczną. Przejściowe niedociśnienie nie jest przeciwwskazaniem do podawania następnych dawek leku, które można kontynuować zwykle bez przeszkód, gdy ciśnienie krwi wzrośnie po zwiększeniu objętości. U niektórych chorych z niewydolnością serca, którzy mają prawidłowe lub niskie ciśnienie krwi, może wystąpić dalsze obniżenie ciśnienia. Efekt ten można przewidzieć i zwykle nie jest on powodem do wycofania leczenia. Jeśli niedociśnienie stanie się objawowe, konieczne może okazać się zmniejszenie dawki lub zaprzestanie leczenia. Nie wolno rozpoczynać leczenia u chorych z ostrym zawałem serca, u których występuje ryzyko dalszego poważnego pogorszenia hemodynamicznego po leczeniu lekiem rozszerzającym naczynia krwionośne. Są to chorzy z ciśnieniem skurczowym krwi 100 mm Hg lub niższym, lub chorzy we wstrząsie kardiogennym. Stosować ostrożnie u chorych ze zwężeniem zastawki mitralnej i utrudnieniem odpływu z lewej komory, jak w przypadku zwężenia zastawki aortalnej czy kardiomiopatii przerostowej. W przypadkach mających istotne znaczenie hemodynamiczne nie należy stosować ramiprylu. U chorych leczonych ramiprylem rzadko opisywano obrzęk naczynioruchowy twarzy, kończyn, warg, języka, głośni lub krtani. Może to się zdarzyć w każdym okresie leczenia. W takim przypadku ramipryl należy natychmiast wycofać i wdrożyć odpowiednie leczenie z obserwacją chorego, aby upewnić się, że objawy ustąpiły w całości przed wypisaniem pacjenta do domu. Nawet w przypadkach, w których obrzęk ogranicza się jedynie do języka, bez utrudnienia oddychania, chorzy mogą wymagać długiej obserwacji, ponieważ stosowanie leków antyhistaminowych i kortykosteroidów może być niewystarczające.
vivace skutki uboczne
Hipotonia ortostatyczna, omdlenie, osłabienie i uczucie zmęczenia, nadmierna pobudliwość nerwowa lub ruchowa, drżenia, zaburzenia świadomości, parestezje, obniżenie nastroju, bóle i zawroty głowy, zaburzenia równowagi, zaburzenia snu, kurcze mięśniowe, skórne odczyny uczuleniowe i nadwrażliwość na światło, zapalenie spojówek, nasilone wypadanie włosów, nasilony objaw Raynauda, osutka, pokrzywka. obrzęk naczynioruchowy. Układ sercowo-naczyniowy: w razie znacznego obniżenia ciśnienia tętniczego możliwość wystąpienia bólu dławicowego, zaburzenia rytmu serca (częstoskurcz nadkomorowy, migotanie przedsionków, bradykardia), u chorych z grupy zwiększonego ryzyka niedokrwienie serca lub mózgu. Przewód pokarmowy: zaburzenia smaku, uczucie suchości w jamie ustnej, zapalenie jamy ustnej, zaparcia, biegunka, nudności, wymioty, dyskomfort w nadbrzuszu, ból. zaburzenia czynności wątroby (w tym zapalenie wątroby, cholestaza), zapalenie trzustki. Układ oddechowy: suchy kaszel, skurcz oskrzeli, nieżyt błony śluzowej nosa, zapalenie oskrzeli, duszność. Układ moczowo-płciowy: pogorszenie czynności nerek, oliguria, nasilenie już istniejącego białkomoczu, impotencja. W przypadkach hipotonii, zmniejszenia objętości wewnątrznaczyniowej i jednoczesnego stosowania leków nefrotoksycznych może dojść do rozwoju ostrej niewydolności nerek. Inne: dodatni wynik testu na obecność ANA, bóle i/lub zapalenie stawów i mięśni, gorączka, zapalenie naczyń, zmniejszenie liczby leukocytów, zmniejszenie stężenia hemoglobiny, hematokrytu, małopłytkowość, pancytopenia, zwiększenie stężenia potasu i sodu we krwi.
vivace przedawkowanie
Objawy: ciężkie niedociśnienie, wstrząs, bradykardia, zaburzenia równowagi elektrolitowej i niewydolność nerek. Leczenie zależy od typu i ciężkości objawów. Można podjąć próbę eliminacji niewchłoniętego jeszcze ramiprylu przez płukanie żołądka i podanie środków adsorbujących jak aktywowany węgiel lub siarczan sodu. Należy dokładnie kontrolować i, jeśli to konieczne, chronić narządy ważne dla życia. W przypadku niedociśnienia można podać aminy katecholowe, i jeśli to konieczne, należy rozważyć podanie angiotensyny II, jak również uzupełnienie płynów i soli. Jeśli wystąpi bradykardia, należy podać atropinę. Nie ma doświadczenia odnośnie skuteczności wymuszonej diurezy, zmiany pH moczu, hemofiltracji czy dializy w celu przyspieszenia eliminacji ramiprylu.
vivace w ciąży
Kategoria D. U kobiet w ciąży ramipryl należy zastąpić lekiem z innej grupy. U kobiet planujących ciążę zalecana jest zmiana sposobu leczenia. W małych ilościach przenika do pokarmu kobiecego. nie stosować w okresie karmienia piersią.
vivace a karmienie piersią
Kategoria D. U kobiet w ciąży ramipryl należy zastąpić lekiem z innej grupy. U kobiet planujących ciążę zalecana jest zmiana sposobu leczenia. W małych ilościach przenika do pokarmu kobiecego. nie stosować w okresie karmienia piersią.
Vivace działanie i stosowanie
Lek hipotensyjny z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny. Po podaniu doustnym, ramipryl jest szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego i stopniowo hydrolizowany w wątrobie do czynnego farmakologicznie ramiprylatu. Ramiprylat jest długo działającym inhibitorem ACE, enzymu katalizującego przejście angiotensyny I w angiotensynę II. Podanie ramiprylu prowadzi do zmniejszenia stężenia angiotensyny II w osoczu, zwiększenia aktywności reninowej osocza oraz zmniejszenia wydzielania aldosteronu. W ten sposób ramipryl hamuje układ renina-angotensyna-aldosteron.
vivace dawkowanie
Zmniejszenie śmiertelności i zachorowalności z przyczyn sercowo-naczyniowych u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową lub z cukrzyca typu 2 z dodatkowymi czynnikami ryzyka. Chorzy z prawidłową czynnością nerek: początkowo 2,5 mg/dobę. W zależności od tolerancji leku, dawkę należy stopniowo zwiększać. Zaleca się podwojenie dawki po jednym tyg. leczenia, a następnie zwiększenie do 10 mg/dobę po dalszych 3 tyg. leczenia. Dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 10 mg/dobę. Leczenie samoistnego nadciśnienia tętniczego. Chorzy z prawidłową czynnością nerek: dawka początkowa to 2,5 mg/dobę. Jeśli odpowiedź pacjenta jest niezadowalająca początkowa dawka może być zwiększona po 2-3 tyg. Zaleca się podwojenie dawki. Dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 2,5-5 mg/dobę. Zależnie od odpowiedzi chorego, dawkę można zwiększyć do maks. 10 mg/dobę lub do schematu dawkowania można dodać lek moczopędny lub inny lek przeciwnadciśnieniowy bez zwiększania dawki ramiprylu ponad 5 mg/dobę. Zmniejszenie śmiertelności sercowo-naczyniowej u chorych z niewydolnością serca po przebyciu ostrej fazy zawału mięśnia sercowego. Chorzy z prawidłową czynnością nerek: leczenie należy rozpocząć między 3 i 10 dniem po ostrym zawale serca. Zalecaną dawką początkową jest 1,25-2,5 mg 2x/dobę (rano i wieczorem). Jeżeli pacjent nie toleruje początkowej dawki, można ją zmniejszyć do 1,25 mg 2x/dobę, na okres dwóch dni. Należy kontrolować ciśnienie krwi i czynność nerek. Następnie, zależnie od odpowiedzi pacjenta, dawka może być podwojona w odstępach, co najmniej dwóch dni do dawki maks. 10 mg/dobę. Zależnie od tolerancji chorego, lek można podawać 1-2x/dobę. Leczenie objawowej niecukrzycowej nefropatii kłębuszkowej. Chorzy z prawidłową czynnością nerek: zalecaną dawką początkową jest 1,25 mg/dobę. W zależności od tolerancji dawkę można podwajać w odstępach 2-3 tyg. Dawka podtrzymująca wynosi 5 mg/dobę. Maks. dawka dobowa wynosi 10 mg. Ogólnie: jeśli jest to możliwe, należy skorygować deficyt elektrolitów i/lub płynów lub np. stosowane aktualnie leczenie lekami moczopędnymi powinno być ograniczone lub odstawione na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia ramiprylem (jednakże u chorych z niewydolnością serca należy rozważyć ryzyko objętościowego przeciążenia). U tych chorych, leczenie powinno się rozpocząć od najmniejszej pojedynczej dawki ramiprylu 1,25 mg rano. Po podaniu pierwszej dawki, a także po zwiększeniu dawki ramiprylu i/lub moczopędnego leku pętlowego, ci chorzy powinni być monitorowani przez lekarza, co najmniej przez okres 8 h w celu uniknięcia hipotensji ortostatycznej. Dawkowanie w zaburzeniach czynności nerek lub wątroby: u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny pomiędzy 20 a 50 ml/min./1,73 m2) zalecaną dawką początkową jest 1,25 mg, podczas gdy maks. dawka dobowa nie może przekroczyć 5 mg/dobę. U chorych z klirensem kreatyniny