Jeśli to możliwe, zalecane jest stopniowe odstawianie wcześniej stosowanego leku w trakcie rozpoczynania leczenia rysperydonem. W przypadku zmiany leków przeciwpsychotycznych o przedłużonym uwalnianiu na rysperydon, zalecane jest rozpoczęcie leczenia rysperydonem zamiast kolejnego planowanego wstrzyknięcia. Należy regularnie sprawdzać konieczność kontynuowania wcześniejszego leczenia objawów pozapiramidowych (lekami przeciw parkinsonizmowi). Dorośli i młodzież powyżej 15 lat: Rysperydon może być przyjmowany 1-2x/dobę. Dla wszystkich pacjentów dawka początkowa stosowana w stanach ostrych i przewlekłych wynosi 2 mg/dobę. W drugim dniu dawkę dobową można zwiększyć do 4 mg. U niektórych pacjentów, na przykład podczas pierwszego epizodu choroby, może być korzystne wolniejsze zwiększanie dawki. Następnie dawkowanie może pozostawać bez zmian lub może być indywidualnie dostosowywane do potrzeb pacjenta. Optymalna dawka terapeutyczna wynosi na ogół 4-6 mg/dobę. U niektórych pacjentów optymalną odpowiedź można uzyskać za pomocą mniejszych dawek. Dawki dobowe większe niż 10 mg nie wykazały większej skuteczności w porównaniu z mniejszymi dawkami, natomiast mogą zwiększać ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych. Dawki dobowe powyżej 10 mg należy stosować tylko u niektórych pacjentów, jeżeli uważa się, że korzyści przewyższają ryzyko. Bezpieczeństwo stosowania dawek dobowych większych niż 16 mg nie zostało do końca zbadane, dlatego nie należy ich stosować. Pacjenci w podeszłym wieku: zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg 2x/dobę. Dawka ta może być zwiększana w zależności od odpowiedzi klinicznej na leczenie o 0,5 mg 2x/dobę do dawki 1-2 mg 2x/dobę. Pacjentów należy obserwować i regularnie sprawdzać konieczność leczenia. Dzieci i młodzież w wieku poniżej 15 lat: brak danych z badań klinicznych dotyczących stosowania rysperydonu w leczeniu schizofrenii u dzieci w wieku poniżej 15 lat, a doświadczenie kliniczne jest ograniczone. Choroby układu sercowo-naczyniowego: dawkę należy zwiększać powoli, aby uniknąć niedociśnienia ortostatycznego. Choroby nerek i wątroby: u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek zaleca się stosowanie o połowę mniejszej dawki początkowej i podtrzymującej oraz wolniejsze zwiększanie dawki leku. Nie jest konieczne dostosowywanie dawek u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. Podczas stosowania leku u pacjentów z umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się ostrożność ze względu na ograniczone doświadczenie u tych pacjentów.
Torendo przeciwskazania
Nadwrażliwość na rysperydon lub na którakolwiek substancję pomocniczą. Pacjenci z hiperprolaktynemią nie wywołaną lekami.
Torendo w ciąży
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania rysperydonu w czasie ciąży. Stosowanie neuroleptyków w III trymestrze ciąży powodowało przedłużone, ale odwracalne neurologiczne zaburzenia pozapiramidowe u noworodków. Rysperydon należy stosować w czasie ciąży tylko wtedy, gdy korzyści wynikające z leczenia dla matki przewyższają ryzyko dla płodu lub noworodka. Przepisując rysperydon pacjentce w wieku rozrodczym należy ją poinformować, aby skontaktowała się z lekarzem, jeśli planuje ciążę lub podejrzewa, że jest w ciąży. Rysperydon i jego aktywny metabolit, 9-hydroksyrysperydon, są wydzielane do mleka kobiecego w ilościach, które mogą powodować działania niepożądane u dziecka karmionego piersią po zastosowaniu dawek terapeutycznych u matki. Należy rozważyć korzyści z karmienia piersią w stosunku do potencjalnego ryzyka dla dziecka.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Torendo skutki uboczne
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) neutropenia i małopłytkowość. Zaburzenia endokrynologiczne: (niezbyt często) zależne od dawki zwiększenie stężenia prolaktyny, które może prowadzić do zaburzeń miesiączkowania, braku miesiączki, mlekotoku; (rzadko) ginekomastia. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (bardzo rzadko) hiperglikemia, zaostrzenie cukrzycy. Zaburzenia psychiczne: (często) pobudzenie psychoruchowe, lęk. Zaburzenia układu nerwowego: (często) bezsenność, bóle głowy, sedacja (sedację opisywano częściej u dzieci i młodzieży niż u dorosłych. Sedacja jest zwykle łagodna i przemijająca); (niezbyt często) senność, zmęczenie, zawroty głowy, trudności z koncentracją, objawy pozapiramidowe: drżenie, sztywność, zwiększone wydzielanie śliny, spowolnienie ruchowe, akatyzja, ostra dystonia (objawy te są zwykle łagodne i ustępują po zmniejszeniu dawki i/lub po zastosowaniu produktów leczniczych przeciw parkinsonizmowi, jeśli jest to konieczne); (bardzo rzadko) dyskinezy późne, złośliwy zespół neuroleptyczny, drgawki, reakcje paniki. Zaburzenia oka: (niezbyt często) nieostre widzenie. Zaburzenia serca: (niezbyt często) tachykardia (również tachykardia odruchowa); (bardzo rzadko) wydłużenie odstępu QT, torsades de pointes (jeśli się to zdarzy, należy przerwać leczenie). Zaburzenia naczyniowe: (niezbyt często) niedociśnienie (w tym niedociśnienie ortostatyczne) lub nadciśnienie; (rzadko) zdarzenia dotyczące naczyń mózgowych, w tym udary mózgu i przemijające napady niedokrwienne (ang. transient ischaemic attacks, TIA). Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (niezbyt często) nieżyt nosa. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) zaparcia, niestrawność, nudności/wymioty, bóle brzucha, zwiększenie masy ciała. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (bardzo rzadko) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) wysypka i inne reakcje alergiczne; (bardzo rzadko) obrzęki, świąd, wyprysk, nadwrażliwość na światło. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) nietrzymanie moczu. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) zaburzenia wzwodu, zaburzenia wytrysku i zaburzenia orgazmu; (rzadko) priapizm. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo rzadko) osłabienie mięśni. Inne: (bardzo rzadko) zaburzenia regulacji temperatury ciała (hipotermia lub hipertermia). Podczas leczenia rysperydonem opisywano zatrucie wodne spowodowane polidypsją lub zespołem nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego, dyskinezy późne, złośliwy zespół neuroleptyczny, zaburzenia regulacji temperatury ciała i drgawki.Podczas leczenia rysperydonem opisywano zdarzenia dotyczące naczyń mózgowych, w tym udary mózgu i przemijające napady niedokrwienne, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku z otępieniem. Podczas stosowania leków przeciwpsychotycznych obserwowano reakcje odstawienne.
Torendo przedawkowanie
Należy zapewnić drożność dróg oddechowych i odpowiednie natlenowanie. Należy rozważyć płukanie żołądka (po zaintubowaniu, jeżeli pacjent jest nieprzytomny) i podanie węgla aktywowanego z lekiem przeczyszczającym. Należy niezwłocznie rozpocząć monitorowanie czynności układu sercowo-naczyniowego pod stałą kontrolą zapisu EKG w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń rytmu. Brak swoistej odtrutki dla rysperydonu. Dlatego należy zastosować odpowiednie leczenie podtrzymujące. Niedociśnienie i możliwą zapaścią krążeniową należy odpowiednio leczyć za pomocą płynów podawanych we wlewach dożylnych i/lub leków sympatykomimetycznych. W razie wystąpienia nasilonych objawów pozapiramidowych należy podać leki przeciwcholinergiczne. Ścisła kontrola lekarska i monitorowanie powinno być kontynuowane do czasu powrotu pacjenta do zdrowia.
Torendo działanie i stosowanie
Rysperydon jest lekiem przeciwpsychotycznym należącym do grupy pochodnych benzoizoksazolu.
Torendo a karmienie piersią
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.