Tag: Thorinane

Dorośli. Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej, szczególnie u pacjentów poddawanych zabiegom chirurgicznym ortopedycznym, ogólnym i onkologicznym. U pacjentów z umiarkowanym ryzykiem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (np. po operacjach chirurgicznych w obrębie jamy brzusznej) zaleca się dawkę enoksaparyny 20 mg raz/dobę podskórnie. Leczenie enoksaparyną zwykle trwa 7-10 dni. U niektórych pacjentów może trwać ono dłużej. W przypadkach zwiększonego ryzyka zakrzepów i zatorów żylnych enoksaparynę sodową należy podawać do czasu uruchomienia pacjenta. U pacjentów poddawanych ogólnym zabiegom chirurgicznym pierwsze wstrzyknięcie należy wykonać 2 h przed zabiegiem chirurgicznym. U pacjentów z dużym ryzykiem żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (np. przed chirurgicznym zabiegiem ortopedycznym), zalecana dawka enoksaparyny to 40 mg podskórnie raz/dobę, pierwszą dawkę należy podać na około 12 h przed zabiegiem. Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej, szczególnie u pacjentów unieruchomionych z powodu ostrych schorzeń, włącznie z ostrą niewydolnością serca, ostrą niewydolnością oddechową, ciężkimi infekcjami, a także zaostrzeniem chorób reumatycznych powodujących unieruchomienie pacjenta (dotyczy mocy 40 mg/0,4 ml). Zalecana dawka enoksaparyny to 40 mg podskórnie raz/dobę. Leczenie enoksaparyną trwa co najmniej 6 dni i powinno być kontynuowane do czasu pełnego uruchomienia pacjenta, nie dłużej niż 14 dni. Leczenie zakrzepicy żył głębokich powikłanej bądź niepowikłanej zatorowością płucną. Enoksaparynę można podawać podskórnie, zarówno raz/dobę w dawce 1,5 mg/kg mc., jak i 2x/dobę w dawce 1 mg/kg mc. Zalecana dawka u pacjentów z powikłaniami zakrzepowo-zatorowymi to 1 mg/kg mc. podskórnie 2x/dobę. Zwykle leczenie trwa co najmniej 5 dni. Leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi należy rozpocząć, gdy jest to właściwe, a leczenie enoksaparyną należy kontynuować do chwili osiągnięcia skuteczności przeciwzakrzepowej. Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej oraz zawału serca bez załamka Q, w skojarzeniu z doustnym podawaniem kwasu ASA. Zalecana dawka enoksaparyny to 1 mg/kg mc. podskórnie co 12 h, jednocześnie z doustnie podanym ASA w dawce 100-325 mg raz/dobę. U tych pacjentów enoksaparynę należy stosować przez co najmniej 2 dni i leczenie należy kontynuować do osiągnięcia jego celu. Zwykle leczenie trwa 2-8 dni. Leczenie świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST, w tym pacjentów leczonych zachowawczo lub poddawanych w przyszłości przezskórnej śródnaczyniowej angioplastyce wieńcowej (dotyczy mocy 60 mg/0,6 ml, 80 mg/0,8 ml, 100 mg/1 ml). Zalecana dawka enoksaparyny to 30 mg w pojedynczym wstrzyknięciu dożylnym i dodatkowo, bezpośrednio po wstrzyknięciu dożylnym, podskórnie 1 mg/kg mc., a następnie 1 mg/kg mc. podskórnie co 12 h (w odniesieniu do dwóch 1-szych dawek maks. po 100 mg podskórnie, następne dawki 1 mg/kg mc. podskórnie). Podczas jednoczesnego stosowania z leczeniem trombolitycznym (o swoistym działaniu na fibrynę lub bez swoistego działania na fibrynę) enoksaparynę należy podawać w okresie od 15 minut przed do 30 minut po rozpoczęciu leczenia fibrynolitycznego. Wszyscy pacjenci powinni otrzymywać ASA natychmiast po rozpoznaniu świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST tak długo, dopóki nie wystąpią przeciwwskazania (produkt leczniczy podaje się w dawce 75-325 mg raz/dobę). Leczenie enoksaparyną może trwać 8 dni lub może być prowadzone do momentu opuszczenia szpitala przez pacjenta. Zalecenia dotyczące pacjentów poddawanych przezskórnej angioplastyce wieńcowej (ang. PCI): jeżeli ostatnią dawkę enoksaparyny podano podskórnie mniej niż 8 h przed momentem wypełnienia balonika, nie jest konieczne podanie kolejnej dawki. Jeżeli ostatnią dawkę enoksaparyny podano podskórnie ponad 8 h przed wypełnieniem balonika, należy podać enoksaparynę w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) w dawce 0,3 mg/kg mc. Zapobieganie tworzeniu się skrzepów w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy. Zalecana dawka enoksaparyny równoważna 1 mg/kg mc. podawana do linii tętniczej krążenia pozaustrojowego na początku dializy wystarcza zwykle na 4 h dializę. Jeśli zostaną znalezione pierścienie fibrynowe np. po dłuższej niż zwykle dializie, można podać dodatkową dawkę 0,5-1 mg/kg mc. U pacjentów z dużym ryzykiem krwawień, należy zmniejszyć dawkę do 0,5 mg/kg mc. w przypadku stosowania podwójnego dostępu naczyniowego lub do 0,75 mg/kg mc., jeśli dostęp naczyniowy jest pojedynczy. W leczeniu świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST u pacjentów w podeszłym wieku (≥75 lat), nie wolno stosować początkowego szybkiego wstrzyknięcia dożylnego (bolus). Podawanie produktu leczniczego należy rozpocząć od dawki 0,75 mg/kg mc. podskórnie co 12 h (maks. po 75 mg w odniesieniu do 1-szych dwóch dawek), a następnie 0,75 mg/kg mc. podskórnie w odniesieniu do pozostałych dawek). W odniesieniu do innych wskazań, zmniejszenie dawkowania nie jest konieczne u pacjentów w podeszłym wieku, z wyjątkiem pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności soli sodowej enoksaparyny u dzieci w wieku poniżej 12 lat. Brak dostępnych danych. Ciężkie zaburzenia czynności nerek: ze względu na znacznie zwiększone stężenie enoksaparyny w surowicy krwi u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (ClCr Dawkowanie standardowe. 1 mg/kg mc. podskórnie 2x/dobę; 1,5 mg/kg mc. podskórnie raz/dobę. Leczenie świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST u pacjentów Dawkowanie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. 1 mg/kg mc. podskórnie raz/dobę; 1 mg/kg mc. podskórnie raz/dobę. Leczenie świeżego zawału mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST u pacjentów Dawkowanie standardowe. 40 mg podskórnie raz/dobę; 20 mg podskórnie raz/dobę. Dawkowanie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. 20 mg podskórnie raz/dobę; 20 mg podskórnie raz/dobę. Zalecane modyfikacje dawkowania nie odnoszą się do pacjentów ze wskazaniem do hemodializy. Umiarkowane lub łagodne zaburzenia czynności nerek: chociaż nie jest konieczna zmiana dawkowania u pacjentów z umiarkowanymi (ClCr 30-50 ml/min) i łagodnymi (ClCr 50-80 ml/min) zaburzeniami czynności nerek, wskazane jest prowadzenie wnikliwej obserwacji klinicznej tych pacjentów podczas leczenia enoksaparyną. Z powodu braku badań klinicznych należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Zmiana dawkowania nie jest konieczna u pacjentów otyłych lub o małej mc. Znieczulenie podpajęczynówkowe i/lub znieczulenie zewnątrzoponowe: u pacjentów poddawanych znieczuleniu podpajęczynówkowemu i/lub zewnątrzoponowemu należy zachować szczególną ostrożność. Może być konieczna zmiana dawkowania.