Td-pur dawkowanie

Głęboko domięśniowo (w skazie krwotocznej szczepionkę można podać podskórnie). Dorośli i dzieci od 5 lat. Szczepienie podstawowe (osoby nieszczepione lub o nieznanym statusie zaszczepienia): 1. dawka w wieku 5 lat lub później, 2. dawka po 4-6 tyg., 3. dawka 6-12 miesięcy od podania 2. dawki. Szczepienie przypominające: 1. dawka w wieku 5 lat lub później, 2. dawka w wieku 11-15 lat, następnie podawać dawkę co 10 lat. Jeżeli wskazane jest szczepienie przeciw błonicy, a odporność na tężec jest wystarczająca, zaleca się podanie monowalentnej szczepionki przeciw błonicy. W przypadku ekspozycji na zakażenie błonicą, w okresie 5 lat lub więcej od zakończenia pełnego cyklu szczepień podstawowych, zalecane jest szczepienie przypominające odpowiednią do wieku dawką adsorbowanej lub skojarzonej szczepionki przeciw błonicy. Profilaktyka tężca w przypadku zranienia. W przypadku, gdy pacjent nie był wcześniej szczepiony lub przy braku danych: podać szczepionkę jednocześnie z ludzką immunoglobuliną przeciwtężcową (TIG), kontynuacja szczepienia szczepionką wg schematu 4-6 tyg., 6-12 mies., dawka przypominająca co 10 lat. W przypadku, gdy podano 1 szczepionkę a czas pomiędzy dniem zranienia a ostatnim szczepieniem wynosi: do 2 tyg. – nie podawać szczepionki, podać TIG, kontynuacja szczepienia szczepionką wg schematu 4-6 tyg., 6-12 mies., dawka przypominająca co 10 lat; 2-8 tyg. – podać szczepionkę i TIG, kolejną szczepionkę podać po upływie 6-12 mies., dawka przypominająca co 10 lat; powyżej 8 tyg. – podać szczepoinkę i TIG, kontynuacja szczepienia szczepionką wg schematu 4-6 tyg., 6-12 mies., dawka przypominająca co 10 lat. W przypadku, gdy podano 2 szczepionki a czas pomiędzy dniem zranienia a ostatnim szczepieniem wynosi do 2 tyg. – nie podawać szczepionki, podać TIG, kolejną szczepionkę podać po 6-12 mies., dawka przypominająca co 10 lat; 2 tyg.-6 mies. – nie podawać szczepionki i TIG, kolejną szczepionkę podać po 6-12 mies., dawka przypominająca co 10 lat; 6-12 mies. – podać szczepionkę, nie podawać TIG, następnie podawać dawkę przypominającą co 10 lat; powyżej 12 mies. – podać szczepionkę i TIG, następnie podawać dawkę przypominającą co 10 lat. W przypadku, gdy podano 3 szczepionki lub więcej a czas pomiędzy dniem zranienia a ostatnim szczepieniem wynosi: do 5 lat – nie podawać szczepionki i TIG, podawać dawkę przypominającą co 10 lat; 5-10 lat – podać szczepionkę, nie podawać TIG, podawać dawkę przypominającą co 10 lat; powyżej 10 lat – podać szczepionkę i TIG, podawać dawkę przypominającą co 10 lat. TIG podaje się początkowo w dawce 250 j.m., w razie konieczności 500 j.m. Podczas jednoczesnego stosowania, szczepionkę i TIG podawać w przeciwległe części ciała. Jeżeli zranienie jest powierzchowne i czyste, można zrezygnować z podania immunoglobuliny przeciwtężcowej. U osób z niedoborami odporności lub leczonych immunosupresyjnie w przypadku zranienia konieczne jest jednoczesne podanie TIG.

Td-pur przeciwskazania

Nadwrażliwość na substancje czynne lub na którąkolwiek substancję pomocniczą lub na pozostałości technologiczne, np. formaldehyd. U osób z ostrymi chorobami wymagającymi leczenia, szczepienie powinno być odroczone na okres przynajmniej dwóch tygodni od pełnego wyzdrowienia (z wyjątkiem osób po narażeniu na zakażenie). Nie należy szczepić przede wszystkim osób, u których poprzednie szczepienia przeciw błonicy i/lub tężcowi wywołały przejściową trombocytopenię i/lub objawy niepożądane ze strony układu nerwowego. Wystąpienie powikłań po szczepieniu należy uważać za przeciwwskazanie do dalszego uodparniania tą samą szczepionką aż do wyjaśnienia możliwych przyczyn tych powikłań. W przypadku zranienia istnieje tylko kilka bezwzględnych przeciwwskazań do stosowania skojarzonej szczepionki przeciw błonicy-tężcowi w celu ochrony przed toksoidem tężcowym (np. znane poważne reakcje alergiczne na składniki szczepionki, szczególnie działania niepożądane, które nie ograniczają się do miejsca iniekcji). Jeżeli reakcje niepożądane związane były z wcześniejszym podaniem szczepionki przeciw błonicy, należy stosować tylko monowalentną szczepionkę przeciw tężcowi; jeżeli reakcje niepożądane związane były z podaniem szczepionki przeciw tężcowi lub szczepionki tężcowo-błoniczej, w przypadku zranienia należy podać tylko immunoglobulinę przeciwtężcową, najlepiej pochodzenia ludzkiego.

Td-pur w ciąży

U kobiet ciężarnych, które nic posiadają odpowiedniej ochrony immunologicznej przeciw błonicy, zalecane jest podanie szczepionki w II i III trymestrze ciąży. Szczepienie jest szczególnie zalecane u osób podróżujących do rejonów, w których choroba występuje endemicznie lub w innych przypadkach możliwości narażenia na ekspozycję. Karmienie piersią nic stanowi przeciwwskazania do stosowania szczepionki.

Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Td-pur działanie i stosowanie

Szczepionka podana w dawce przypominającej osobom, które zostały poddane kompletnemu szczepieniu podstawowemu przeciw błonicy i tężcowi powoduje wytworzenie odpowiedniego poziomu przeciwciał zabezpieczających przed obu chorobami u prawie wszystkich szczepionych.

Td-pur skutki uboczne

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (bardzo często) zaczerwienienie, obrzęk, bolesność, stwardnienie, swędzenie; (często) ogólne złe samopoczucie; (rzadko) objawy grypopodobne (pocenie się , dreszcze, gorączka); (bardzo rzadko) utworzenie się ziarniniaka, który w pojedynczych przypadkach może mieć tendencje do przekształcania się w guzek zawierający jałową wydzielinę surowiczą. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) ból mięśni, ból stawów. Zaburzenia żołądka i jelit: (rzadko) zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) przejściowe reakcje naczyniowe. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (często) powiększenie węzłów chłonnych; (bardzo rzadko) przejściowa trombocytopenia. Zaburzenia układu immunologicznego: (rzadko) reakcje alergiczne (np. duszność), krótkotrwała wysypka; (bardzo rzadko) alergiczne reakcje ze strony nerek z towarzyszącym białkomoczem. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) ból głowy; (bardzo rzadko) zaburzenia ze strony centralnego i obwodowego układu nerwowego, narastające porażenie prowadzące nawet do porażenia układu oddechowego (zespół Guillain-Barre), zapalenie obwodowych splotów nerwowych. Takie reakcje występują częściej u osób hiperimmunizowanych.

Td-pur przedawkowanie

Nie są znane objawy przedawkowania.