Tag: Tarka

Werapamil jest antagonistą wapnia z grupy pochodnych fenylalkiloamin o działaniu rozszerzającym naczynia (blokowanie kanałów Ca i α-receptorów) i przeciwarytmicznym – hamuje napływ jonów Ca (i prawdopodobnie Na) przez wolne kanały wapniowe w komórkach mięśnia sercowego i mięśni gładkich naczyń. Wpływa na wolne kanały wapniowe w komórkach układu bodźcoprzewodzącego: działa depresyjnie na włókna o wolnej odpowiedzi: węzeł zatokowo-przedsionkowy i przedsionkowo-komorowy, zwłaszcza w jego części przedsionkowo-węzłowej; zwalnia narastanie wolnej fazy depolaryzacji komórek rozrusznikowych; zwalnia przewodzenie przez węzeł P-K w kierunku zstępującym i wstępującym, wydłuża okres refrakcji węzła. W zespole niewydolności węzła powoduje znaczne zwolnienie przewodnictwa aż do wystąpienia bloku P-K; nie wpływa depresyjnie na elektrofizjologię włókien o szybkiej odpowiedzi, nie wydłuża okresu refrakcji struktur fizjologicznych (mięśnia przedsionków, komór, włókien Purkinjego) jak i szlaków dodatkowych. Zmniejsza obciążenie następcze, kurczliwość mięśnia sercowego, opór naczyniowy; może powodować obniżenie ciśnienia tętniczego i podwyższenie ciśnienia napełniania lewej komory. U pacjentów ze średnio ciężką i ciężką niewydolnością serca ujemne działanie inotropowe może nasilić niewydolność serca. Początek działania występuje po około 1 h, maks. – po kilku godzinach i utrzymuje się około 24 h. Lek w dużym stopniu wiąże się z białkami osocza. Jest metabolizowany w wątrobie do N- i O-dealkilowych pochodnych. Około 70% dawki wydalane jest z moczem w postaci metabolitów, około 3-4% w postaci nie zmienionej, około 16% – z kałem. Przenika przez barierę łożyska i do mleka matki; nie jest eliminowany drogą hemodializy. Drugi składnik leku – trandolapril jest prolekiem hydrolizowanym w wątrobie do formy aktywnej: trandolaprilatu – inhibitora enzymu przekształcającego angiotensynę I w anagiotensynę II (II grupa), o długim T0,5 (16-24 h) i wysokiej lipofilności, co zapewnia mu dużą efektywność penetracji tkankowej (hamuje efektywność konwertazy ACE m.in. w endothelium naczyń krwionośnych, nerkach, miokardium równie skutecznie jak we krwi). Powoduje zmniejszenie stężenia angiotensyny II, aldosteronu, katecholamin i wazopresyny w osoczu i tkankach, wzrost stężenia kinin i prostaglandyn o działaniu rozszerzającym naczynia; obniża stężenie aldosteronu; zmniejsza naczyniowy opór obwodowy, obniża ciśnienie tętnicze i ciśnienie w tętnicy płucnej, obciążenie wstępne, obciążenie następcze, zwiększa objętość wyrzutową, nie powoduje odruchowej tachykardii, zwiększa obwodowy przepływ krwi (w tym przez nerki), zmniejsza aktywność współczulną. Nie wpływa na stężenia we krwi HDL, LDL, VLDL. Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, biodostępność wynosi około 40-60%. Po 4-6 h wywołuje maks. efekt kliniczny utrzymujący się powyżej 24 h. Trandolapril łączy się w około 80%, a trandolaprilat w około 94% z białkami osocza. Jest metabolizowany w 67% w wątrobie do nieaktywnych metabolitów pośrednich. Wydalany jest w około 33% z moczem (w tym 10% w postaci nie zmienionej) i 66% z kałem; nie wykazuje tendencji do kumulacji w organizmie. W preparacie wykorzystano synergizm hipotensyjnego działania obu składników, wynikający z uzupełniających się mechanizmów farmakodynamicznych.