Bezsenność, pobudzenie, niepokój, bóle głowy, sedacja, zwiększenie masy ciała, senność, zmęczenie, zawroty głowy, osłabiona koncentracja, objawy poza-piramidowe, drżenie, sztywność, nadmierne ślinienie się, spowolnienie ruchowe, akatyzja, ostra dystonia, niewyraźne widzenie, niedociśnienie, tachykardia, ortostatyczne zawroty głowy, nieżyt nosa, zaparcia, nie-strawność, nudności, wymioty, bóle brzucha, priapizm, zaburzenia erekcji, ejakulacji i orgazmu, nietrzymanie moczu, wysypka skórna i inne reakcje alergiczne (obrzęk, świąd, nadwrażliwość na światło), hiperglikemia/zaostrzenie istniejącej cukrzycy, neutropenia, trombocytopenia, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych. Rysperydon może powodować zależnie od dawki zwiększenie stężenia prolaktyny. Możliwe związane z tym objawy to: mlekotok, ginekomastia, zaburzenia cyklu miesiączkowego, a nawet brak miesiączki. Chociaż dotychczas w badaniach klinicznych i epidemiologicznych nie wykazano jasnej zależności pomiędzy podawaniem neuroleptyków a rakiem piersi, wskazana jest ostrożność podczas stosowania rysperydonu u pacjentów z rakiem piersi w wywiadzie. Podczas leczenia rysperydonem zgłaszano zaburzenia bilansu wodnego, spowodowane albo piciem zbyt dużej ilości płynów albo zespołem nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego, późne dyskinezy, złośliwy zespół neuroleptyczny, zaburzenia regulacji temperatury ciała i drgawki. Podczas leczenia rysperydonem zgłaszano zaburzenia naczyniowo-mózgowe, w tym incydenty naczyniowo-mózgowe oraz przemijające napady niedokrwienne (TIA).
Speridan a karmienie piersią
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Speridan dawkowanie
Jeżeli jest to uzasadnione z medycznego punktu widzenia, zaleca się stopniowe odstawianie poprzednio stosowanego leku podczas rozpoczynania terapii rysperydonem. Podczas zmiany terapii lekami przeciwpsychotycznymi w postaci depot na leczenie rysperydonem, zalecane jest rozpoczynanie leczenia rysperydonem od zastąpienia nim następnej planowanej iniekcji, jeśli jest to klinicznie uzasadnione. Okresowo należy oceniać potrzebę kontynuacji stosowanego leczenia objawów pozapiramidowych (preparatami przeciw parkinsonizmowi). Dorośli i młodzież >15 lat: rysperydon może być podawany 1-2x/dobę. Dawka początkowa wynosi 2 mg/dobę. W drugim dniu leczenia dawka może być zwiększona do 4 mg/dobę. Po tym czasie dawka może być indywidualnie zmieniana w zależności od odpowiedzi klinicznej. Optymalna dawka lecznicza wynosi zwykle 4-6 mg/dobę. U niektórych pacjentów bardziej odpowiednie może być wolniejsze zwiększanie dawki oraz mniejsza dawka początkowa i podtrzymująca. W badaniach klinicznych dawki większe niż 10 mg/dobę nie zwiększały działania przeciwpsychotycznego, ale mogą powodować wystąpienie objawów pozapiramidowych. Dawki większe niż 16 mg/dobę nie powinny być stosowane, ponieważ nie ma dowodów na bezpieczeństwo stosowania takich dawek. Pacjenci w podeszłym wieku: zalecana dawka początkowa wynosi 0,5 mg 2x/dobę. Dawka pojedyncza może być indywidualnie dostosowana przez zwiększanie o 0,5 mg do dawki 1-2 mg 2x/dobę. Doświadczenie kliniczne u osób w podeszłym wieku jest ograniczone i dlatego należy zachować ostrożność. Dzieci i młodzież
Speridan przeciwskazania
Nadwrażliwość na rysperydon lub którąkolwiek substancję pomocniczą leku.
Speridan w ciąży
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania rysperydonu podczas ciąży. Stosowanie leków neuroleptycznych podczas ostatniego trymestru ciąży może powodować długotrwałe, ale przemijające zaburzenia neurologiczne typu pozapiramidowego u niemowląt. Rysperydon należy stosować podczas ciąży tylko w przypadku, gdy korzyści dla matki przewyższają możliwe ryzyko dla płodu lub noworodka. Rysperydon nie powinien być zażywany podczas karmienia piersią.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Speridan przedawkowanie
Opisywane objawy podmiotowe i przedmiotowe przedawkowania wynikały na ogół z nasilenia farmakologicznego działania rysperydonu. Należały do nich: senność i sedacja, tachykardia, niedociśnienie oraz objawy pozapiramidowe. Po przedawkowaniu odnotowano przypadki wydłużenia odstępu QT i drgawki. Opisywano występowanie torsade de pointes w związku z jednoczesnym przedawkowaniem rysperydonu i paroksetyny. W przypadku ostrego przedawkowania, należy zawsze brać pod uwagę możliwość zatrucia wieloma lekami jednocześnie. Należy uzyskać i utrzymać drożność dróg oddechowych oraz zapewnić odpowiednią podaż tlenu i wentylację. Należy rozważyć wykonanie płukania żołądka (jeśli pacjent jest nieprzytomny, po zaintubowaniu) oraz podanie węgla aktywowanego ze środkami przeczyszczającym i jedynie w przypadku, gdy od przyjęcia leku nie upłynęła 1 h. Natychmiast należy rozpocząć monitorowanie czynności układu krążenia z ciągłym zapisem elektrokardiograficznym, w celu wykrycia ewentualnych zaburzeń rytmu serca. Nie ma swoistego antidotum na rysperydon, dlatego należy wdrożyć odpowiednie leczenie objawowe. Niedociśnienie i zapaść krążeniową należy leczyć odpowiednimi środkami, takimi jak dożylnie podawane płyny i/lub leki sympatykomimetyczne. W przypadku wystąpienia ciężkich objawów pozapiramidowych należy zastosować lek antycholinergiczny. Należy dokładnie obserwować pacjenta i monitorować parametry życiowe do czasu ustąpienia objawów zatrucia.
Speridan działanie i stosowanie
Rysperydon jest wybiórczym antagonistą monoaminergicznym o specyficznych właściwościach. Charakteryzuje się dużym powinowactwem do receptorów serotoninergicznych 5-HT2 i dopaminergicznych D2. Rysperydon wiąże się również z receptorami α -1-adrenergicznymi i, z mniejszym powinowactwem, z receptorami histaminergicznymi H1 i receptorami α-2-adrenergicznymi. Rysperydon nie wykazuje powinowactwa do receptorów cholinergicznych. Pomimo tego, że rysperydon jest silnym antagonistą receptorów D2, co wiąże się z korzystnym wpływem na wytwórcze objawy schizofrenii, w mniejszym stopniu ogranicza on aktywność motoryczną i wywołuje katalepsję niż klasyczne neuroleptyki. Zrównoważone ośrodkowe działanie antagonistyczne na receptory serotoninergiczne i dopaminergiczne może zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia pozapiramidowych działań niepożądanych i rozszerzyć działanie terapeutyczne na objawy negatywne i zaburzenia afektywne występujące w przebiegu schizofrenii.