Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Selgres dawkowanie
Dorośli: doustnie, zwykle w dawce dobowej 10 mg podawanej jednorazowo (rano) lub w 2 dawkach podzielonych (5 mg rano i wczesnym popołudniem). Nie należy stosować dawek większych niż 10 mg/dobę Jednoczesne stosowanie selegiliny i lewodopy lub selegiliny i lewodopy z karbidopą pozwala na zmniejszenie dawek lewodopy średnio o 30% (maks. o 50%). Dzieci: nie ma doświadczenia dotyczącego stosowania u dzieci. Pacjenci w podeszłym wieku: nie ma potrzeby zmiany dawkowania. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby i nerek: nie ma potrzeby zmiany dawkowania.
Selgres przeciwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą.
Selgres w ciąży
Brak jest danych klinicznych dotyczących stosowania selegiliny w czasie ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka i płodu, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy. Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom w ciąży. Nie wiadomo, czy selegilina przenika do mleka kobiecego, dlatego nie zaleca się stosowania produktu leczniczego u kobiet karmiących piersią.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Selgres skutki uboczne
Zaburzenia układu nerwowego: (często) nadmierna suchość w jamie ustnej, zaburzenia ruchów (np. dyskinezy), zawroty głowy; (rzadko) pobudzenie, ból głowy. Zaburzenia psychiczne: (często) zaburzenia snu, stan splątania, omamy wzrokowe. Zaburzenia naczyniowe: (często) niedociśnienie posturalne.Zaburzenia żołądka i jelit: (często) nudności. Badania diagnostyczne: (często) przemijające zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (AlAT) w surowicy krwi. Zaburzenia serca: (rzadko) zaburzenia rytmu serca. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) reakcje skórne. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (rzadko) trudności w oddawaniu moczu. Ponieważ selegilina nasila działanie lewodopy, działania niepożądane związane ze stosowaniem lewodopy, takie jak zaburzenia ruchów (np. dyskinezy), nudności, pobudzenie, stan splątania, omamy wzrokowe, bóle głowy, niedociśnienie posturalne, zaburzenia rytmu serca i zawroty głowy mogą ulec nasileniu w trakcie jednoczesnego stosowania, szczególnie, gdy dawki lewodopy są zbyt duże. Zwykle jednak zmniejszenie dawek lewodopy powoduje, że działania te ustępują (stosowanie selegiliny i lewodopy lub selegiliny i lewodopy z karbidopą pozwala na zmniejszenie dawek lewodopy średnio o 30%).
Selgres przedawkowanie
W przypadku przedawkowania leku mogą wystąpić między innymi: nadmierna drażliwość, nadmierne pobudzenie psychoruchowe, zawroty głowy, omdlenia, ospałość, intensywny ból głowy, omamy wzrokowe, nadciśnienie lub niedociśnienie tętnicze, zapaść naczyniowa, przyspieszone i nieregularne bicie serca, ból w okolicy przedsercowej, zaburzenia lub niewydolność oddychania, obfite pocenie się, wysoka gorączka. Postępowanie w przypadku przedawkowania obejmuje: usuwanie selegiliny z przewodu pokarmowego (prowokowanie wymiotów, płukanie żołądka, podawanie węgla aktywowanego), monitorowanie stanu pacjenta (głownie układu sercowo-naczyniowego), leczenie objawowe.
Selgres działanie i stosowanie
Selegilina należy do grupy selektywnych inhibitorów monoaminooksydazy typu B. Dzięki zmniejszaniu aktywności tego enzymu selegilina spowalnia proces enzymatycznego rozkładu dopaminy w mózgu. Hamuje również wychwyt zwrotny dopaminy. W efekcie, selegilina zwiększa ilość i wydłuża działanie dopaminy (zarówno endogennej jak i egzogennej) w mózgu. Dzięki temu nasila i wydłuża również działanie lewodopy podawanej w celu leczenia choroby Parkinsona. W badaniach klinicznych wykazano, że selegilina pozwala na zmniejszenie dawek lewodopy średnio o około 30% (niezależnie od tego, czy lewodopa podawana jest z inhibitorem dekarboksylazy, czy też bez). Ponieważ selegilina jest selektywnym inhibitorem monoaminooksydazy typu B, w przeciwieństwie do leków nieselektywnie hamujących monoaminooksydazę może być bezpiecznie stosowana jednocześnie z lewodopą.