Nie przeprowadzono odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży, dlatego selegiliny nie należy podawać kobietom w okresie ciąży. Nie wiadomo, czy selegilina wydzielana jest z mlekiem matki. Kobiety karmiące piersią nie powinny przyjmować leku.
selerin a karmienie piersią
Nie przeprowadzono odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży, dlatego selegiliny nie należy podawać kobietom w okresie ciąży. Nie wiadomo, czy selegilina wydzielana jest z mlekiem matki. Kobiety karmiące piersią nie powinny przyjmować leku.
selerin dawkowanie
W chorobie Parkinsona stosowana zwykle dawka to 10 mg/dobę (2 tabl. po 5 mg), podawana najczęściej w dwóch porcjach: rano i w godzinach południowych u osób dorosłych, niezależnie od wieku pacjenta. Selegilina może powodować bezsenność, nie powinna być przyjmowana późnym popołudniem lub wieczorem. Nie należy przekraczać dawki 10 mg/dobę, z powodu ryzyka związanego z nieselektywnym hamowaniem MAO. Neurolodzy stosują selegilinę w leczeniu choroby Parkinsona najczęściej jako lek wspomagający terapię lewodopą. Łagodzi ona wówczas akinezję, związaną z wygasaniem działania tego leku między kolejnymi dawkami, niweluje objawy tzw. zespołów przełączania i pozwala na zmniejszenie dawki lewodopy o 10-30% w okresie ciągłej kuracji, co znacznie zmniejsza częstość wystąpienia bardzo przykrych objawów niepożądanych (przede wszystkim – dyskinez).
selerin przedawkowanie
Brak danych odnośnie klinicznie znamiennego przedawkowania selegiliny. Jednakże znane są przypadki przyjęcia przez pacjentów dawek 600 mg/dobę selegiliny, które spowodowały ciężkie niedociśnienie i pobudzenie psychoruchowe. Teoretycznie przedawkowanie może spowodować znaczne zahamowanie MAO-A i MAO-B. objawy zatrucia mogą przypominać objawy obserwowane po podaniu nieselektywnych inhibitorów MAO – senność, zawroty głowy, uczucie omdlewania, drażliwość, nadmierna ruchliwość, pobudzenie, nasilone bóle głowy, omamy, nadciśnienie, niedociśnienie, zapaść naczyniowa, szybkie i nieregularne tętno, ból przedsercowy, depresja oddechowa i niewydolność oddechowa, bardzo wysoka gorączka, obfite pocenie się. Brak swoistej odtrutki. Leczenie przedawkowania jest objawowe.
selerin a alkohol
Nie należy podawać selegiliny w dawkach większych niż zalecane (10 mg/dobę) ze względu na ryzyko nieselektywnego hamowania MAO. W przypadkach, w których rozpoczyna się podawanie selegiliny w trakcie leczenia lewodopą, należy pamiętać o możliwości wystąpienia dyskinez, stanów podniecenia, lęku, bezsenności, nudności. Istnieje wówczas konieczność zmniejszenia dawek lewodopy. Po odpowiednim ich zmniejszeniu objawy niepożądane szybko ustępują. Wprowadzenie terapii selegiliną u osób przyjmujących niektóre leki przeciwdepresyjne (zarówno trójpierścieniowe, jak też drugiej generacji) może spowodować wystąpienie stanów maniakalnych i podwyższonego ciśnienia krwi. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne podane jednocześnie z selegiliną powodują ciężkie działania niepożądane ze strony OUN – powodują bardzo wysoką gorączkę, nadciśnienie lub niedociśnienie, zawroty głowy, obfite pocenie się, dezorientację, drżenie, drgawki. Notowano pojedyncze przypadki zgonów. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne można zastosować po upływie co najmniej 14 dni po odstawieniu selegiliny. U niektórych pacjentów przyjmujących równocześnie selegilinę i fluoksetynę mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane, jak obfite pocenie się, uderzenia krwi do głowy, ataksja, drżenie, hipertermia, nadciśnienie lub niedociśnienie, drgawki, kołatanie serca, zawroty głowy, zaburzenia psychiczne – pobudzenie, dezorientacja, omamy – prowadzące do majaczenia i śpiączki. Podobne działania niepożądane obserwowano u pacjentów otrzymujących selegilinę i inne selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny: sertralinę, paroksetynę, fluwoksaminę. Leczenie selegiliną można rozpocząć po upływie co najmniej 5 tyg. po odstawieniu fluoksetyny. Natomiast po odstawieniu selegiliny leczenie fluoksetyną można rozpocząć po upływie co najmniej 14 dni. Jednoczesne stosowanie selegiliny z fluoksetyną, sertraliną, paroksetyną lub fluwoksaminą jest przeciwwskazane. Selegilinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca, dławicą piersiową, niestabilnym nadciśnieniem tętniczym, psychozą, zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Podczas stosowania leku nie należy pić alkoholu. Nie przedstawiono danych o skuteczności i bezpieczeństwie stosowania selegiliny u dzieci. Nawet po zastosowaniu wg zaleceń, selegilina może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
selerin przeciwskazania
Nie należy podawać selegiliny w dawkach większych niż zalecane (10 mg/dobę) ze względu na ryzyko nieselektywnego hamowania MAO. W przypadkach, w których rozpoczyna się podawanie selegiliny w trakcie leczenia lewodopą, należy pamiętać o możliwości wystąpienia dyskinez, stanów podniecenia, lęku, bezsenności, nudności. Istnieje wówczas konieczność zmniejszenia dawek lewodopy. Po odpowiednim ich zmniejszeniu objawy niepożądane szybko ustępują. Wprowadzenie terapii selegiliną u osób przyjmujących niektóre leki przeciwdepresyjne (zarówno trójpierścieniowe, jak też drugiej generacji) może spowodować wystąpienie stanów maniakalnych i podwyższonego ciśnienia krwi. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne podane jednocześnie z selegiliną powodują ciężkie działania niepożądane ze strony OUN – powodują bardzo wysoką gorączkę, nadciśnienie lub niedociśnienie, zawroty głowy, obfite pocenie się, dezorientację, drżenie, drgawki. Notowano pojedyncze przypadki zgonów. Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne można zastosować po upływie co najmniej 14 dni po odstawieniu selegiliny. U niektórych pacjentów przyjmujących równocześnie selegilinę i fluoksetynę mogą wystąpić ciężkie działania niepożądane, jak obfite pocenie się, uderzenia krwi do głowy, ataksja, drżenie, hipertermia, nadciśnienie lub niedociśnienie, drgawki, kołatanie serca, zawroty głowy, zaburzenia psychiczne – pobudzenie, dezorientacja, omamy – prowadzące do majaczenia i śpiączki. Podobne działania niepożądane obserwowano u pacjentów otrzymujących selegilinę i inne selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny: sertralinę, paroksetynę, fluwoksaminę. Leczenie selegiliną można rozpocząć po upływie co najmniej 5 tyg. po odstawieniu fluoksetyny. Natomiast po odstawieniu selegiliny leczenie fluoksetyną można rozpocząć po upływie co najmniej 14 dni. Jednoczesne stosowanie selegiliny z fluoksetyną, sertraliną, paroksetyną lub fluwoksaminą jest przeciwwskazane. Selegilinę należy ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami rytmu serca, dławicą piersiową, niestabilnym nadciśnieniem tętniczym, psychozą, zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Podczas stosowania leku nie należy pić alkoholu. Nie przedstawiono danych o skuteczności i bezpieczeństwie stosowania selegiliny u dzieci. Nawet po zastosowaniu wg zaleceń, selegilina może zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Nadwrażliwość na selegilinę lub którykolwiek składnik preparatu. Nie należy stosować selegiliny jednocześnie z petydyną i innymi lekami opioidowymi, z selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (np. fluoksetyna, fluwoksamina, paroksetyna, sertralina), inhibitorami MAO, sumatryptanem. Selegiliny, tak jak i innych agonistów dopaminy i lewodopy, nie należy stosować w schorzeniach układu pozapiramidowego i przebiegających z zespołami hiperkinetyczno-hipotonicznymi, jak np. pląsawica. Również w stanach pobudzenia psychoruchowego, w stanach maniakalnych i urojeniowych, a także w chorobie wrzodowej żołądka lub dwunastnicy selegilina jest przeciwwskazana.
selerin skutki uboczne
Selegilina stosowana w dawkach terapeutycznych w monoterapii jest zwykle dobrze tolerowana. Objawy niepożądane, które można wiązać z podawaniem selegiliny, są obserwowane niemal wyłącznie w przypadkach terapii skojarzonej z lewodopą. Najczęstszym objawem (12%) jest wówczas nasilenie dyskinez (jeśli były one obserwowane już uprzednio). Często (6,6%) występują nudności, zawroty głowy (5%). U mniej niż 4% chorych notowano: splątanie, niedociśnienie, bezsenność, omamy, suchość błony śluzowej jamy ustnej. Obecność tych objawów łączy się z nadmierną aktywnością dopaminy. Selegilina może zwiększać aktywność enzymów wątrobowych. W badaniach klinicznych przeprowadzonych u 920 pacjentów zaobserwowano następujące objawy niepożądane: ośrodkowy układ nerwowy: drżenie, pląsawica, zaburzenia równowagi, niepokój, kurcz powiek, spowolnienie ruchowe, grymasy twarzy, miokloniczne ruchy mimowolne, sztywność karku, późne dyskinezy, dystonie, dyskinezy, przyspieszanie chodu, wzmożona apraksja, skurcze mięśni. Objawy psychiczne: omamy, zawroty głowy, splątanie, niepokój, depresja, senność, zmiany nastroju lub zachowania, koszmary nocne, letarg, zmęczenie, apatia, nadpobudliwość, zaburzenia snu, przemijająca drażliwość. Bóle i zaburzenia czucia: bóle głowy, bóle pleców, bóle nóg, migrena, szum uszny, pieczenie w gardle, zaburzenia smaku, drętwienie palców, dreszcze. Autonomiczny układ nerwowy: suchość błony śluzowej jamy ustnej, zaburzenia widzenia, zaburzenia seksualne. Układ sercowo-naczyniowy: niedociśnienie ortostatyczne, nadciśnienie, arytmia, palpitacje, dławica piersiowa, tachykardia, obrzęki obwodowe, bradykardia zatokowa, omdlenia. Układ pokarmowy: nudności, wymioty, zaparcie, zmniejszenie masy ciała, anoreksja, zmniejszenie apetytu, utrudnienie połykania, biegunka, zgaga, krwawienie z odbytu, zaostrzenie choroby wrzodowej i krwawienia z przewodu pokarmowego. Układ moczowo-płciowy i wydzielania wewnętrznego: spowolnione oddawanie moczu, przerost prostaty, zatrzymanie moczu, nokturia. Skóra i przydatki: wzmożone pocenie się, utrata włosów, wysypka, nadwrażliwość na światło. Inne: astma, skrócony oddech, podwójne widzenie, zaburzenia mowy.