Dorośli: zalecana dawka dobowa wynosi 10 mg, przyjmowane bezpośrednio przed snem. U pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów osłabionych, którzy mogą być bardziej wrażliwi na działanie zolpidemu, zalecana dawka dobowa wynosi 5 mg. Nie należy przekraczać zaleconych dawek. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie należy rozpocząć od dawki 5 mg/dobę, ze względu na zmniejszony klirens i metabolizm zolpidemu. Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów w podeszłym wieku. U dorosłych w wieku poniżej 65 lat dawkę początkową zolpidemu można zwiększyć do 10 mg/dobę jedynie wtedy, gdy mniejsza dawka jest nieskuteczna, a pacjent dobrze toleruje preparat.
Sanval przeciwskazania
Nadwrażliwość na zolpidem lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Zespół bezdechu sennego. Nużliwość mięśni (myasthenia gravis). Ciężka niewydolność wątroby. Ostra i/lub ciężka niewydolność oddechowa. Zatrucie lekami neuroleptycznymi lub przeciwdepresyjnymi. Preparatu nie należy stosować u dzieci.
Sanval w ciąży
Chociaż badania na zwierzętach nie wykazały teratogennego ani embriotoksycznego działania zolpidemu, bezpieczeństwo jego stosowania w ciąży nie zostało ustalone. Zolpidemu nie należy stosować w okresie ciąży, zwłaszcza w I trymestrze. W przypadku planowania lub podejrzewania ciąży, pacjentka powinna zwrócić się do lekarza w celu ustalenia możliwości stosowania preparatu. Jeśli ze wskazań lekarskich konieczne jest stosowanie zolpidemu w późnym okresie ciąży lub w czasie porodu, nie można wykluczyć wystąpienia działań niepożądanych u noworodka (takich jak hipotermia, hipotonia lub umiarkowana niewydolność oddechowa). U niemowląt matek stosujących długotrwale w późnym okresie ciąży benzodiazepiny i leki podobne do benzodiazepin może wystąpić fizyczne uzależnienie i zespół abstynencyjny. Ponieważ niewielkie ilości zolpidemu przenikają do mleka kobiecego, stosowanie preparatu u kobiet karmiących piersią nie jest zalecane.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Sanval skutki uboczne
Istnieje zależność między wielkością dawki winianu zolpidemu a występowaniem działań niepożądanych, zwłaszcza objawów ze strony OUN i przewodu pokarmowego. Występują one częściej u pacjentów w podeszłym wieku. Następujące działania niepożądane występują głównie na początku leczenia: senność w ciągu dnia, zmniejszenie sprawności umysłowej, splątanie, znużenie, bóle głowy, zawroty głowy, osłabienie mięśni, zaburzenia chodu lub podwójne widzenie. Rzadko opisywano zaburzenia żołądka i jelit, osłabienie popędu płciowego lub reakcje skórne. Niepamięć: zolpidem w dawkach terapeutycznych może wywoływać niepamięć następczą. Zagrożenie zwiększa się podczas stosowania dużych dawek. Zaburzeniom pamięci mogą towarzyszyć zaburzenia zachowania. Reakcje psychiczne i „paradoksalne”: zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, obejmują następujące objawy: bezsenność, pobudzenie, rozdrażnienie, agresja, omamy, napady złości, koszmary senne, psychozy, niewłaściwe zachowanie, somnambulizm. Depresja: w następstwie leczenia zolpidemem może ujawnić się istniejąca wcześniej depresja. Ponieważ bezsenność może być objawem depresji, w przypadku utrzymywania się zaburzeń snu pacjenta należy poddać powtórnemu badaniu. Opisano następujące działania niepożądane, które występowały (niezbyt często): zaburzenia układu nerwowego: wzmożona potliwość, bladość, niedociśnienie ortostatyczne, pobudzenie, zmniejszenie zdolności poznawczych, trudności w koncentracji, omamy, chwiejność emocjonalna, migrena, parestezje, drżenie, osłupienie. Zaburzenia żołądka i jelit: utrudnienie połykania, wzdęcia z oddawaniem gazów, czkawka, zapalenie błony śluzowej żołądka i jelit. Zaburzenia serca /zaburzenia naczyń: zaburzenia krążenia mózgowego, nadciśnienie tętnicze, tachykardia. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zwiększenie aktywności gamma-GT. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: hiperglikemia. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: zapalenie stawów. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: zaburzenia miesiączkowania, zapalenie pochwy. Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia: zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: świąd. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: zapalenie cewki moczowej, nietrzymanie moczu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: złe samopoczucie, obrzęki, uraz, gorączka.
Sanval przedawkowanie
Po przedawkowaniu zolpidemu stosowanego w monoterapii informowano o zaburzeniach świadomości, objawiających się sennością, a nawet łagodną śpiączką. Objawy te całkowicie ustępowały, jeśli dawka zolpidemu nie przekraczała 400 mg. Przedawkowanie zolpidemu z jednoczesnym spożyciem substancji o ośrodkowym działaniu hamującym, w tym alkoholu, prowadziło do cięższych objawów, a nawet do zgonu. W przypadkach przedawkowania należy zastosować leczenie objawowe i podtrzymujące. Jeśli płukanie żołądka nie wydaje się wskazane (np. z powodu zbyt dużego upływu czasu od przyjęcia leku), należy podać węgiel aktywowany w celu zmniejszenia wchłaniania leku z przewodu pokarmowego. Nie należy podawać leków uspokajających nawet wtedy, gdy pacjent jest pobudzony. W ciężkich przypadkach można podać flumazenil. T0,5 flumazenilu wynosi około 40-80 minut i ze względu na krótkotrwałe działanie może być konieczne podanie następnych dawek leku. Pacjent powinien pozostawać przez ten czas pod ścisłą obserwacją, gdyż fumazenil może wywoływać objawy neurologiczne (drgawki). Zolpidem nie jest usuwany metodą hemodializy.
Sanval działanie i stosowanie
Zolpidem jest pochodną imidazopirydyny, która wybiórczo wiąże się z receptorem omega-1 w podjednostce α kompleksu receptorowego GABA-A, podczas gdy benzodiazepiny niewybiórczo wiążą się zarówno z podtypem omega-1, jak i omega-2. Swoiste uspokajające działanie zolpidemu przypisuje się modyfikacji kanału chlorkowego za pośrednictwem tego receptora. Działanie to neutralizuje antagonista benzodiazepin – flumazenil. Działanie u zwierząt: wybiórcze wiązanie z receptorami omega-1 może wyjaśniać brak działania zolpidemu zwiotczającego mięśnie i przeciwdrgawkowego w dawkach nasennych. Działanie to na ogół obserwuje się w przypadku benzodiazepin, które nie wiążą się wybiórczo z receptorami omega-1. Działanie u ludzi: winian zolpidemu przyspiesza zasypianie i zmniejsza ilość przebudzeń, wydłuża czas trwania snu i poprawia jego jakość. Działania te wiążą się z charakterystycznym profilem w EEG, różnym od uzyskanego w wyniku działań benzodiazepin. Zolpidem zasadniczo zachowuje etapy snu. W zalecanych dawkach zolpidem nie wpływa na czas trwania paradoksalnej fazy snu (REM). Dzięki wybiórczemu wiązaniu z receptorem omega-1 zolpidem zachowuje głęboki sen (fazy 3 i 4). Wszystkie poznane działania zolpidemu są odwracalne przez antagonistę benzodiazepin – flumazenil.
Sanval a alkohol
Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol moze oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.