Preparat może być stosowany jedynie na oddziałach wyposażonych w sprzęt umożliwiający monitorowanie i wspomaganie krążenia i oddychania u pacjenta oraz podawany tylko przez osoby doświadczone w stosowaniu leków znieczulających, w rozpoznawaniu i leczeniu niepożądanych działań silnych opioidów, prowadzeniu resuscytacji oddechowej i krążeniowej, zapewnianiu drożności dróg oddechowych oraz wentylacji wspomaganej.Dożylnie. Dorośli: wprowadzenie do znieczulenia (zawsze z lekiem nasennym lub anestetykiem): wlew 0,5-1 µg/kg mc./min. poprzedzony lub nie bolusem 1 µg/kg mc.; podtrzymanie znieczulenia: w anestezji z 66% N2O – początkowo 0,4 µg/kg mc./min., następnie 0,1-0,2 µg/kg mc./min.; w anestezji z izofluranem (0,5 MAC) lub propofolem (100 µg/kg mc./min.) – początkowo 0,25 µg/kg mc./min., następnie 0,5-2 µg/kg mc./min. Decyduje efekt kliniczny, szybkość wlewu należy zwiększać o 25-100% lub zmniejszać o 25-50% co 2-5 min.; można dodać bolus co 2-5 min. Znieczulenie z zachowanym oddechem własnym: początkowa szybkość wlewu wynosi 0,04 µg/kg mc./min., następnie można ją dostosować w zależności od pożądanego efektu; nie zaleca się podawania leku w pojedynczym wstrzyknięciu. Kontynuacja analgezji w bezpośrednim okresie pooperacyjnym przy zachowaniu oddechu własnego (do czasu wystąpienia efektu przeciwbólowego podanego odpowiednio wcześnie analgetyku o długim czasie działania): wlew 0,1 µg/kg mc./min., ewentualnie zwiększony o 0,025 µg/kg mc./min. w odstępach 5-min.; nie zaleca się stosowania leku w pojedynczych wstrzyknięciu. U pacjentów: w podeszłym wieku – może wystąpić większa wrażliwość na lek, należy zmniejszyć dawki wstępne o 50%; u pacjentów z III/IV grupy ryzyka operacyjnego wg ASA należy zmniejszyć dawkę wstępną; u pacjentów z nadwagą należy obliczać dawkę do należnej mc. Nie jest konieczne modyfikowanie dawek w niewydolności nerek lub wątroby. Dawkowanie u dzieci: analogicznie jak u dorosłych; brak badań odnośnie rekomendowania dawek dla dzieci do ukończenia 1 rż. Farmakokinetyka remifentanylu u noworodków i niemowląt jest podobna do obserwowanej u dorosłych; brak doświadczeń odnośnie długotrwałego stosowania (>24 h) w warunkach intensywnej terapii. Kardioanestezja: dorośli, pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci III/IV° wg NYHA – nie jest wymagane zmniejszenie dawki początkowej; dzieci – brak danych do podania zalecanych dawek. Intensywna terapia: u pacjentów wentylowanych mechanicznie – wlew 0,1-0,15 µg/kg mc./min.; szybkość wlewu powinna być modyfikowana (zwiększana) o 0,025 µg/kg mc./min. co 5 min. do uzyskania pożądanego poziomu sedacji/znieczulenia; przed zabiegami związanymi ze stymulacją bólową zaleca się utrzymanie szybkości wlewu minimum 0,1 µg/kg mc./min. przez 5 min., z ewentualnym zwiększaniem dawki o 25-50% co 2-5 min. Lek należy podawać wyłącznie dożylnie za pomocą wykalibrowanej pompy infuzyjnej do rurki zestawu do wlewu o dużym przepływie lub odrębnej kaniuli podłączonej najbliżej dostępu dożylnego. Do przygotowania roztworu można stosować: wodę do wstrzykiwań, 5% roztwór glukozy, 0,9% roztwór NaCl, 0,45% roztwór NaCl, mieszaninę 5% roztworu glukozy i 0,9% roztworu NaCl. Zaleca się stosowanie następujących rozcieńczeń: dorośli: 50 µg/ml, dzieci od ukończenia 1 rż.: 20-25 µg/ml. Szczegółowe zasady dawkowania, w tym w połączeniu z lekami sedatywnymi, zawarte są w materiałach informacyjnych o leku.
Remifentanyl Kabi przeciwskazania
Nadwrażliwość na pochodne fentanylu lub pozostałe składniki preparatu. Nie stosować zewnątrzoponowo i podpajęczynówkowo (preparat zawiera glicynę). Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu jako jedynego środka do wprowadzenia do znieczulenia ogólnego.
Remifentanyl Kabi w ciąży
Brak badań o bezpieczeństwie stosowania remifentanylu u kobiet w ciąży. Lek może być stosowany u kobiet w ciąży, jedynie w przypadkach, gdy oczekiwana korzyść dla matki przeważą nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Nie ustalono profilu bezpieczeństwa stosowania leku podczas porodu. Nie ma wystarczających danych, aby zalecać stosowanie leku podczas porodu czy cięcia cesarskiego. Remifentanyl przenika przez łożysko. Należy zachować ostrożność podczas podawania leku karmiącej piersią matce – pochodne fentanylu są wydzielane z mlekiem kobiecym.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Remifentanyl Kabi skutki uboczne
Działa hamująco na ośrodek oddechowy; nie wykazuje nawrotowego hamowania ośrodka oddechowego nawet po długotrwałym podawaniu. Przy szybkim (
Remifentanyl Kabi przedawkowanie
Objawem przedawkowania preparatu jest zwiększenie farmakologicznego działania leku. Z powodu bardzo krótkiego czasu działania remifentanylu, potencjalne zagrożenie wynikające z przedawkowania leku występuje jedynie bezpośrednio po jego podaniu. Po odstawieniu leku powrót do stanu sprzed podania preparatu następuje bardzo szybko – w ciągu 10 min. W przypadku przedawkowania lub podejrzenia przedawkowania, należy podjąć następujące działania: przerwać podawanie preparatu, zapewnić drożność dróg oddechowych, rozpocząć wentylację wspomaganą lub kontrolowaną z tlenem i utrzymywać należytą czynność układu krążenia. Jeśli zahamowanie ośrodka oddechowego związane jest ze sztywnością mięśniową, może być konieczne podanie środka blokującego przewodnictwo nerwowo-mięśniowe dla ułatwienia oddechu wspomaganego lub kontrolowanego. Można stosować płyny dożylne i środki wywołujące skurcz naczyń w leczeniu spadku ciśnienia, a także inne leczenie wspomagające. W przypadku ciężkiego zahamowania czynności ośrodka oddechowego i sztywności mięśniowej jako antidotum można podać dożylnie antagonistę receptora opioidowego, np. nalokson. Jest mało prawdopodobne, aby czas trwania zahamowania ośrodka oddechowego po przedawkowaniu preparatu był dłuższy niż czas działania antagonisty receptora opioidowego.
Remifentanyl Kabi działanie i stosowanie
Remifentanyl jest selektywnym agonistą receptora opioidowego mi, charakteryzującym się szybkim rozpoczęciem i bardzo krótkim czasem działania. Po podaniu dożylnym efekt analgetyczny występuje prawie natychmiast i ustępuje po kilku min. od zakończenia wlewu, a resztkowa aktywność opioidowa utrzymuje się nie dłużej niż 10 min. Wykazuje działania kliniczne typowe dla opioidów, w tym istotny hamujący wpływ na ośrodek oddechowy. Nie powoduje uwalniania histaminy ani efektu nawrotowego zahamowania ośrodka oddechowego. Wiąże się z białkami osocza średnio w 70%. Jest metabolizowany przez niespecyficzne esterazy krwi i tkanek do praktycznie nieaktywnego (1/4600 siły działania remifentanylu) kwasu karboksylowego. Remifentanyl nie jest substratem dla cholinesterazy osoczowej. T0,5 remifentanylu wynosi 3-10 min., natomiast metabolitu – 2 h. Około 95% remifentanylu wydalane jest z moczem w postaci metabolitu. Farmakokinetyka remifentanylu u dzieci (2-12 lat) nie różni się od dorosłych; T0,5 nie różni się istotnie u niemowląt. Działanie farmakodynamiczne leku zwiększa się wraz z wiekiem: u pacjentów w podeszłym wieku klirens zmniejsza się o 25%, a dawka skuteczna jest mniejsza o 50%. Farmakokinetyka remifentanylu nie jest znacząco zmieniona u pacjentów ze zmieniającym się stopniem niewydolności nerek nawet po podawaniu przez 3 doby w warunkach intensywnej terapii. Wydalanie metabolitu karboksylowego jest zmniejszone u pacjentów z niewydolnością nerek. Farmakokinetyka remifentanylu jest niezmieniona u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby oczekujących na przeszczep wątroby, czy podczas „bezwątrobowej” fazy operacji przeszczepiania wątroby. Pacjenci z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby mogą być nieco bardziej wrażliwi na hamujący wpływ remifentanylu na ośrodek oddechowy. U pacjentów będących w stanie hipotermii (w kardioanestezji, podczas krążenia pozaustrojowego) dochodzi do zmniejszenia klirensu remifentanylu nawet o 20% (na każdy 1°C obniżenia ciepłoty ciała, klirens remifentanylu zmniejsza się o około 3%). Lek przenika przez barierę łożyska (stężenie we krwi płodu wynosi około 50% stężenia we krwi matki) i prawdopodobnie jest metabolizowany w organizmie płodu (może wywierać hamujący wpływ na ośrodek oddechowy noworodka).