Tag: Ramiprilum 123ratio

Zmniejszanie ryzyka wystąpienia zawału mięśnia sercowego, udaru lub zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i/lub konieczności przeprowadzenia zabiegu rewaskularyzacji: zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz/dobę. W zależności od tolerancji leku przez pacjenta, dawkę należy stopniowo zwiększać. Zaleca się podwojenie dawki po około tyg. leczenia, następnie zwiększenie jej do 10 mg po kolejnych 3 tyg. Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca wynosi 10 mg raz/dobę. U pacjentów, u których stosowano preparat w innych wskazaniach i uzyskano stabilizację stanu klinicznego, gdy stosowano mniejsze dawki, o ile jest to możliwe, dawkę ramiprylu należy zwiększyć do 10 mg raz/dobę. Nadciśnienie tętnicze: zalecana dawka początkowa u pacjentów nie stosujących leków moczopędnych oraz bez zastoinowej niewydolności serca wynosi 1,25 mg do 2,5 mg raz/dobę. Dawkę należy stopniowo zwiększać co 1-2 tyg. w zależności od reakcji pacjenta, aż do maks. dawki, która wynosi 10 mg raz/dobę. Dawka 1,25 mg wywołuje pożądane działanie tylko u niewielkiego odsetka pacjentów. Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca wynosi 2,5 mg do 5 mg raz/dobę. Jeśli reakcja kliniczna pozostaje niezadowalająca po podaniu dawki 10 mg, zaleca się leczenie skojarzone. U pacjentów stosujących leki moczopędne należy je odstawić na 2-3 doby przed podaniem ramiprylu, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia objawowego niedociśnienia tętniczego. Jeśli jest to konieczne, stosowanie leku moczopędnego można wznowić w okresie późniejszym. Dawka początkowa u pacjentów uprzednio stosujących leki moczopędne wynosi na ogół 1,25 mg. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ze współistniejącą zastoinową niewydolnością serca, z towarzyszącą niewydolnością nerek lub bez, podczas stosowania inhibitorów ACE obserwowano objawowe niedociśnienie tętnicze. W tej grupie pacjentów leczenie należy rozpoczynać od dawki 1,25 mg pod ścisłym nadzorem lekarza w warunkach szpitalnych. Stan po zawale mięśnia sercowego: leczenie należy rozpocząć w warunkach szpitalnych między 3 a 10 dobą po wystąpieniu ostrego zawału mięśnia sercowego. Dawka początkowa wynosi 2,5 mg 2x/dobę, następnie po dwóch dobach zwiększa się ją do 5 mg 2x/dobę. Jeśli dawka początkowa 2,5 mg jest źle tolerowana przez pacjenta, należy zastosować dawkę 1,25 mg 2x/dobę przez dwie doby przed zwiększeniem dawki do 2,5 mg i 5 mg 2x/dobę. Jeśli dawki nie można zwiększyć do 2,5 mg 2x/dobę, leczenie należy przerwać. Dawka podtrzymująca: 2,5 mg do 5 mg 2x/dobę. Dostosowanie dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek: zazwyczaj stosowana dawka ramiprylu zalecana jest pacjentom z klirensem kreatyniny 30 ml/min. (stężenie kreatyniny w surowicy 165 mmol/l). U pacjentów z klirensem kreatyniny 30 ml/min. (stężenie kreatyniny w surowicy 165 mmol/l) dawka początkowa wynosi 1,25 mg raz/dobę, a maks. dawka 5 mg raz/dobę. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny 10 ml/min., a stężenie kreatyniny w surowicy 400-650 mmol/l), zalecana dawka początkowa wynosi również 1,25 mg raz/dobę, lecz dawka podtrzymująca nie powinna być większa niż 2,5 mg raz/dobę. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby metabolizm substancji macierzystej, ramiprylu, a tym samym powstawanie biologicznie czynnego metabolitu, ramiprylatu są opóźnione z powodu mniejszej aktywności esteraz w wątrobie, co skutkuje zwiększeniem stężenia ramiprylu w osoczu. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby leczenie ramiprylem należy rozpocząć od dawki 1,25 mg pod ścisłym nadzorem lekarza. Należy zachować ostrożność u pacjentów w podeszłym wieku, którzy jednocześnie przyjmują leki moczopędne lub u których współistnieje zastoinowa niewydolność serca, lub niewydolność nerek, lub wątroby. Należy rozważyć zmniejszenie dawki początkowej 1,25 mg ramiprylu. Następnie dawkę należy odpowiednio dostosować. Dawkę ramiprylu należy dostosować w zależności od wartości ciśnienia tętniczego krwi. Ponieważ nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania ramiprylu u dzieci, nie zaleca się podawania w tej grupie pacjentów.