Zalecaną pojedynczą dawką podawaną domięśniowo we wszystkich grupach wiekowych jest 1 ml. Jeżeli to możliwe ze względu na dostępność szczepionki, zalecane jest stosowanie w ramach całego cyklu szczepień przed- i poekspozycyjnych tego samego typu szczepionki produkowanej przy użyciu hodowli komórkowych. Jednakże w przypadku leczenia poekspozycyjnego, najważniejsze jest przestrzeganie zalecanego schematu szczepienia, nawet, jeżeli podany będzie inny typ szczepionki niż stosowany dotychczas. Profilaktyka przedekspozycyjna. Szczepienie pierwotne. U osób uprzednio nieszczepionych początkowy cykl szczepienia w ramach profilaktyki przedekspozycyjnej składa się z trzech dawek (każda po 1 ml), podawanych w dniu 0, 7, 21 lub 28. Dawki przypominające. Ocena konieczności wykonywania badań serologicznych oraz podawania dawek przypominających w celu utrzymania poziomu przeciwciał 0.5 IU/ml (testem zahamowania fluorescencji, RFFIT), powinna być przeprowadzona zgodnie z oficjalnymi zaleceniami. Ogólne zalecenia są następujące: Oznaczenie przeciwciał neutralizujących w odstępach 6-miesięcznych jest zwykle zalecane przy wysokim ryzyku narażenia (np. u personelu laboratoryjnego pracującego z wirusem wścieklizny). U ludzi narażonych na stałą ekspozycję (np. u lekarzy weterynarii i ich asystentów, osób pracujących z dzikimi zwierzętami, myśliwych), serologiczne badania kontrolne powinny być wykonywane co 2 lata lub w krótszych odstępach czasu, zależnie od przewidywanego ryzyka ekspozycji. W wyżej wymienionych przypadkach dawka przypominająca powinna być podana, gdy poziom przeciwciał spada poniżej 0.5 j.m./ml. Dawka przypominająca może również być podana w oficjalnie zalecanych odstępach bez uprzedniego badania serologicznego, zależnie od przewidywanego ryzyka narażenia. Podanie dawek przypominających jest zazwyczaj konieczne co 2-5 lat. Preparat może być stosowany do szczepienia przypominającego po uprzednim szczepieniu szczepionką produkowaną na ludzkich komórkach diploidalnych. Leczenie poekspozycyjne. Szczepienie poekspozycyjne powinno być rozpoczęte tak szybko jak to możliwe po ekspozycji na wirus. Jednocześnie należy opatrzeć miejsce wniknięcia wirusa w celu zmniejszenia ryzyka zakażenia. Należy stosować odpowiednie metody zalecane w oficjalnych dyrektywach dotyczących zapobiegania rozwojowi infekcji. Szczepienie osób już uodpornionych. Gdy zachodzą wątpliwości co do właściwego zaklasyfikowania przypadku narażenia do typu ekspozycji WHO II, III lub I, należy podać dwie dawki (każda po 1 ml), w dniu 0 i 3. Schematy szczepienia patrz ChPL.
Rabipur przeciwskazania
Leczenie poekspozycyjne. Nie istnieją żadne przeciwwskazania do szczepienia, gdy wskazane jest leczenie poekspozycyjne. Osoby zagrożone wystąpieniem poważnych reakcji alergicznych powinny otrzymać inną szczepionkę przeciw wściekliźnie, jeżeli jest ona dostępna. Profilaktyka przedekspozycyjna. Szczepionki nie należy podawać osobom, u których wystąpiły poważne reakcje nadwrażliwości na którykolwiek ze składników szczepionki. Szczepionka zawiera polygeline i może zawierać śladowe ilości, neomycyny, chlortetracykliny, amfoterycyny B oraz białka kurzego. Szczepienie powinno być odłożone u osób z ciężkim zakażeniem z gorączką. Zakażenia o łagodnym przebiegu nie są przeciwwskazaniem do szczepienia.
Rabipur w ciąży
Nie stwierdzono przypadków szkodliwego działania szczepionki stosowanej w czasie ciąży. Nie wiadomo, czy szczepionka przenika do mleka matki, brak jest w związku z tym danych dotyczących zagrożenia dla dzieci karmionych piersią. Szczepionkę można stosować w czasie ciąży oraz u kobiet karmiących piersią jako terapię poekspozycyjną. Szczepionka może również być podawana w ramach profilaktyki przedekspozycyjnej w czasie ciąży, oraz u kobiet karmiących piersią, po upewnieniu się, że potencjalne korzyści ze szczepienia przewyższają ryzyko dla płodu/dziecka.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Rabipur skutki uboczne
Podczas badań klinicznych do najczęściej zgłaszanych objawów niepożądanych należał ból w miejscu iniekcji (30-85 %, głównie ból związany z wykonaniem iniekcji) lub stwardnienie tkanek w miejscu iniekcji (15-35 %). Większość miejscowych odczynów miało łagodny przebieg i ustępowały one w ciągu 24-48 h od podania szczepionki.
Rabipur przedawkowanie
Objawy przedawkowania nie są znane.
Rabipur działanie i stosowanie
Szczepionka przeciw wściekliźnie stosowana u ludzi, przygotowana w hodowlach komórkowych.