Tag: Propranolol Accord

Toksyczność: indywidualna reakcja jest bardzo zróżnicowana, zgon u dorosłych następował po spożyciu ok. 2 g, a u dzieci przyjęcie dawki powyżej 40 mg może spowodować poważne problemy. Objawy: serce – może wystąpić bradykardia, niedociśnienie tętnicze, obrzęk płuc, omdlenia i wstrząs kardiogenny. Mogą pojawić się zaburzenia przewodzenia, takie jak blok przedsionkowo-komorowy pierwszego lub drugiego stopnia. Rzadko mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca (arytmie). Prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń sercowo-naczyniowych zwiększa sie podczas jednoczesnego stosowania innych leków wpływających na serce, w szczególności antagonistów kanału wapniowego, digoksyny cyklicznego leku przeciwdepresyjnego lub leków przeciwpsychotycznych. U osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca istnieje ryzyko wystąpienia ciężkich zaburzeń sercowo-naczyniowych. OUN – może wystąpić senność, splątanie, drgawki, omamy, rozszerzone źrenice, a w ciężkich przypadkach śpiączka. Objawy neurologiczne takie jak śpiączka lub brak reakcji ze strony źrenic nie są wiarygodnymi wskaźnikami prognostycznymi w trakcie resuscytacji. Inne – może wystąpić skurcz oskrzeli, wymioty oraz sporadycznie zależna od OUN depresja oddechowa. Kardioselektywność ma dużo mniejsze znaczenie w przypadku przedawkowania i działania ogólnoustrojowego leków β-adrenolitycznych, w tym skurczu oskrzeli i sinicy. W szczególności u pacjentów z istniejącą uprzednio chorobą układu oddechowego. Rzadko może wystąpić hipoglikemia i hipokalcemia. Mogą również wystąpić pojedyncze przypadki uogólnionego skurczu. W przypadku przedawkowania lub skrajnego spowolnienia czynności serca lub spadku ciśnienia krwi leczenie propranololem musi być przerwane. Oprócz podstawowych metod eliminacji trucizn należy monitorować i korygować podstawowe parametry życiowe na oddziale intensywnej terapii. W przypadku zatrzymania akcji serca może być konieczna kilkugodzinna resuscytacja. Należy zastosować ogólne leczenie objawowe i podtrzymujące, w tym oczyszczenie dróg oddechowych i monitorowanie podstawowych parametrów życiowych, aż do momentu ich stabilizacji. Jeżeli w przypadku osoby dorosłej od momentu przyjęcia dawki większej niż zalecana, a w przypadku dziecka od momentu przyjęcia jakiejkolwiek dawki, nie minęła więcej niż godzina należy rozważyć podanie węgla aktywowanego (50 g – osoba dorosła, 1 g/kg mc. – dzieci). Ze względu na ryzyko
wystąpienia pobudzenia nerwu błędnego atropina, jeżeli wymagana, powinna zostać podana przed płukaniem żołądka. Można rozważyć płukanie żołądka u dorosłych w ciągu godziny od potencjalnie zagrażającego życiu przedawkowania. W przypadku bradykardii skuteczne może okazać się podanie dużych dawek atropiny (dorośli – 3 mg dożylnie, dzieci – 0,04 mg/kg mc.). W przypadku wystąpienia u dorosłych ciężkiego niedociśnienia tętniczego, niewydolności serca lub wstrząsu kardiogennego należy podać 5-10 mg glukagonu w szybkim podaniu dożylnym – bolus (50-150 µg/kg mc. u dziecka) w ciągu 10 min., aby zmniejszyć prawdopodobieństwo wymiotów, a następnie we wlewie 1-5 mg/h (50 µg/kg mc./h), zwiększając dawkę aż do uzyskania reakcji na leczenie. Jeżeli glukagon jest niedostępny lub w przypadku wystąpienia ciężkiej bradykardii i niedociśnienie tętniczego, które nie ulega poprawie po podaniu glukagonu, działanie β-adrenolityczne może być neutralizowane przez powolne, dożylne podanie chlorowodorku izoprenaliny, dopaminy lub noradrenaliny. W przypadku ciężkiej bradykardii może być konieczne dodatkowe działanie inotropowe uzyskiwane poprzez podanie β-adrenolityku takiego jak dobutamina w dawce 2,5-40 µg/kg mc./min (dorośli i dzieci). W przypadku wystąpienia skurczu oskrzeli należy podać 2,5-5 mg nebulizowanego salbutamolu. W ciężkich przypadkach korzystne może okazać się dożylne podanie aminofiliny (5 mg/kg mc. w ciągu 30 min., a następnie we wlewie 0,5-1 mg/kg mc./h). Jeżeli pacjent przyjmuje doustnie teofilinę lub aminofilinę nie należy podawać początkowej dawki wysycającej 5 mg/kg mc. Zwiększenie częstości rytmu serca można również uzyskać poprzez stymulację serca, jednak metoda ta może okazać się nieskuteczna w przypadku niedociśnienia tętniczego w wyniku niewydolności mięśnia sercowego. W przypadku wystąpienia skurczu ogólnego można podać dożylnie, w powolnym wstrzyknięciu, diazepam (0,1-0,3 mg/kg mc.).