Tag: Propofol-Lipuro

Preparat podaje się dożylnie. Dawkowanie należy dostosować indywidualnie, w zależności od reakcji pacjenta. Znieczulenie ogólne u dorosłych. Wprowadzenie do znieczulenia ogólnego. W celu wprowadzenia do znieczulenia, lek należy stopniowo podawać (20-40 mg propofolu co 10 sekund) obserwując reakcje pacjenta, aż do wystąpienia klinicznych cech rozpoczęcia znieczulenia. Należy się spodziewać, że u większości pacjentów w wieku poniżej 55 lat potrzebna będzie dawka propofolu w granicach 1,5-2,5 mg/kg mc. U starszych pacjentów oraz u pacjentów z III lub IV grupy ryzyka wg ASA, a szczególnie u osób z niewydolnością serca, może zaistnieć konieczność zmniejszenia dawki, a zatem całkowitą dawkę preparatu można zmniejszyć do 1 mg/kg mc. lub mniej. U tych pacjentów, lek należy podawać wolniej (ok. 1 ml, czyli 20 mg co 10 sek.). Podtrzymanie znieczulenia. Znieczulenie podtrzymuje się podając lek we wlewie ciągłym. Wymagana dawka mieści się zazwyczaj w zakresie 4-12 mg/kg mc./h. U starszych pacjentów, pacjentów w złym stanie ogólnym, pacjentów z III lub IV grupy ryzyka wg ASA oraz u pacjentów z hipowolemią może zaistnieć konieczność dalszego zmniejszenia dawki w zależności od ciężkości stanu pacjenta oraz od stosowanej techniki znieczulenia. Znieczulenie ogólne u dzieci w wieku powyżej 3 lat. W celu wprowadzenia do znieczulenia, preparat podaje się powoli, aż do wystąpienia klinicznych cech rozpoczęcia znieczulenia. Dawkowanie powinno być odpowiednio dopasowane do wieku oraz (lub) do mc. U większości dzieci w wieku powyżej 8 lat, w celu wprowadzenia do znieczulenia wymagana dawka propofolu wynosi około 2,5 mg/kg mc. U dzieci młodszych, w szczególności w wieku od 1 m-ca do 3 lat, wymagana dawka może być większa (2,5-4 mg/kg mc.). W celu utrzymania poziomu znieczulenia można podawać lek na drodze infuzji. Wymagana szybkość podawania leku znacząco różni się u różnych pacjentów, wahając się w przedziale 9-15 mg/kg/h w celu uzyskania zadowalającego poziomu znieczulenia. U dzieci młodszych, w szczególności w wieku od 1 m-ca do 3 lat, wymagane dawki mogą być wyższe. U pacjentów z III lub IV grupy ryzyka wg ASA zaleca się mniejszą dawkę. Sedacja pacjentów na oddziałach intensywnej terapii podczas wentylacji respiratorem. W celu sedacji pacjentów podczas intensywnej terapii powinno się podawać produkt we wlewie ciągłym. Szybkość wlewu należy dostosować do pożądanego stopnia sedacji. Wystarczającą sedację można w większości przypadków osiągnąć za pomocą dawek z zakresu 0,3-4,0 mg/kg mc./h propofolu. Propofol nie jest wskazany do sedacji dzieci w wieku lat 16 i młodszych podczas intensywnej terapii. Nie zaleca się podawania propofolu systemem Diprifusor TCI dla uzyskania sedacji u pacjentów na oddziałach intensywnej terapii. Sedacja podczas zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych u dorosłych. W celu wywołania sedacji podczas zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych należy dobrać dawkę w zależności od reakcji pacjenta. Do wywołania wstępnej sedacji u większości pacjentów konieczne jest podanie dawki 0,5-1 mg/kg mc. w czasie 1-5 min. Podtrzymanie pożądanego poziomu sedacji osiąga się dobierając odpowiednio szybkość wlewu preparatu. U większości pacjentów szybkość wlewu wynosi 1,5-4,5 mg/kg mc./h. U pacjentów w wieku powyżej lat 55 oraz u pacjentów z III lub IV grupy ryzyka wg ASA może być konieczne zmniejszenie szybkości wlewu oraz dawki preparatu. Sedacja w zabiegach diagnostycznych i chirurgicznych u dzieci w wieku powyżej 3 lat. Wielkość dawki oraz szybkość podawania należy dostosować w zależności od wymaganego poziomu sedacji oraz reakcji klinicznej. Dla większości pacjentów z tej grupy wiekowej wymagana dawka propofolu to 1-2 mg/kg mc. na początku sedacji. Podtrzymanie znieczulenia można uzyskać poprzez miareczkowanie propofolu na drodze infuzji, aż do uzyskania pożądanego poziomu znieczulenia. Dla większości pacjentów wymagana dawka propofolu to 1,5-9 mg/kg/h. U pacjentów z III lub IV grupy ryzyka wg ASA wymagane mogą być mniejsze dawki.