Tag: Polcortolon

Dawki ustala się indywidualnie, zależnie od rodzaju choroby i reakcji pacjenta na leczenie. Na ogół zaleca się podawanie leku raz/dobę, rano, zgodnie z rytmem dobowym. W niektórych przypadkach może być konieczne częstsze podawanie triamcynolonu. Dorośli: Zazwyczaj podaje się 4-48 mg/dobę. Zaburzenia endokrynologiczne: w niewydolności kory nadnerczy zazwyczaj dawka początkowa wynosi 4-12 mg/dobę z równoczesnym leczeniem mineralokortykosteroidami. Duża zmienność dawek stosowanych w schorzeniach endokrynologicznych uniemożliwia podanie szczegółowego zakresu dawkowania. Choroby reumatyczne: w reumatoidalnym zapaleniu stawów, ostrym dnawym zapaleniu stawów, zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa, łuszczycowym zapaleniu stawów kręgosłupa, ostrym i podostrym zapaleniu kaletki maziowej, nieswoistym ostrym zapaleniu pochewki ścięgna dawka początkowa wynosi 8-16 mg/dobę, chociaż u niektórych pacjentów może być konieczne zastosowanie większych dawek. Kolagenozy: w toczniu rumieniowatym układowym dawka początkowa wynosi zwykle 20-32 mg/dobę, po uzyskaniu poprawy podaje się mniejsze dawki podtrzymujące. Pacjentom z ciężkimi objawami podaje się większe dawki początkowe, 48 mg/dobę lub więcej i większe dawki podtrzymujące. Ostre reumatyczne zapalenie mięśnia sercowego: pacjentów z ciężko przebiegającym ostrym reumatycznym zapaleniem mięśnia sercowego, z wysiękiem osierdziowym i/lub zastoinową niewydolnością serca, leczenie kortykosteroidami jest skuteczne w zwalczaniu ostrych i ciężkich zmian zapalnych. Dawka początkowa triamcynolonu wynosi 20-60 mg/dobę. Po wystąpieniu poprawy dawkę dobową można zmniejszyć. Leczenie podtrzymujące trwa co najmniej 6-8 tyg., rzadko do 3 m-cy. Leczenie kortykosteroidami nie zastępuje leczenia przyczynowego. Choroby dermatologiczne: w pęcherzycy, opryszczkowym pęcherzowym zapaleniu skóry, ciężkim rumieniu wielopostaciowym, złuszczającym zapaleniu skóry, ziarniaku grzybiastym dawka początkowa wynosi 8-16 mg/dobę. W ciężkiej łuszczycy dawka początkowa wynosi 8-16 mg/dobę. Czas leczenia podtrzymującego zależy od reakcji pacjenta na lek. Stany alergiczne: w całorocznym lub sezonowym alergicznym nieżycie nosa triamcynolon jest stosowany w dawce 8-12 mg/dobę. W przypadkach nie poddających się leczeniu może być konieczne zastosowanie większych dawek początkowych i podtrzymujących. W astmie oskrzelowej podaje się 8-16 mg/dobę. W alergicznym nieżycie nosa i w astmie oskrzelowej podawanie kortykosteroidów w celu łagodzenia ostrych stanów i długotrwałym leczeniu rzadko jest zalecane. W kontaktowym i atopowym zapaleniu skóry, leczenie miejscowe może być uzupełnione krótkotrwale przez doustne podanie od 8-16 mg triamcynolonu/dobę. Choroby okulistyczne: w alergicznym zapaleniu spojówek, zapaleniu rogówki, zapaleniu tęczówki i ciała rzęskowego, zapaleniu naczyniówki i siatkówki, zapaleniu przedniego odcinka oka, rozlanym zapaleniu błony naczyniowej tylnego odcinka oka, zapaleniu nerwu wzrokowego i współczulnym zapaleniu naczyniówki dawka początkowa wynosi 12-40 mg/dobę i zależy od ciężkości stanu, natury i stopnia procesu chorobowego struktury oka, ale poprawa jest zwykle szybka. Choroby układu oddechowego: w objawowej sarkoidozie, zespole Lófflera, berylozie, piorunującej lub rozsianej gruźlicy płuc (z jednoczesnym leczeniem przeciwprątkowym) dawka początkowa wynosi zwykle 16-48 mg/dobę. Choroby hematologiczne: w chorobach hematologicznych dawka początkowa wynosi 16-60 mg/dobę. Dawkę podstawową należy dostosować w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Jeśli po odpowiednio długim okresie leczenia nie nastąpi poprawa, należy przerwać podawanie triamcynolonu i zmienić lek. Po uzyskaniu odpowiedzi klinicznej dawkę należy stopniowo zmniejszyć do najmniejszej skutecznej dawki. W sytuacjach stresowych (np. operacja, zakażenia, uraz) może być konieczne zwiększenie dawki. Choroby nowotworowe (w leczeniu paliatywnym): w ostrej białaczce u dzieci zwykle dawka triamcynolonu wynosi od 1 mg/kg mc. do 2 mg/kg mc./dobę. Poprawa zwykle występuje pomiędzy 6 a 21 dniem podawania triamcynolonu, a leczenie trwa 4-6 tyg. W białaczkach i chłoniakach u dorosłych zwykle dawka dobowa wynosi 16-40 mg, chociaż w białaczce może być konieczne zwiększenie dawki dobowej do 100 mg. Obrzęki: triamcynolon jest stosowany w celu wywołania diurezy lub remisji proteinurii w zespole nerczycowym, bez mocznicy typu idiopatycznego lub w przebiegu tocznia rumieniowatego. Średnia dawka wynosi 16-20 mg (niekiedy do 48 mg)/dobę aż do wywołania diurezy. Diureza pojawia się zwykle 14 dnia, niekiedy może być opóźniona. Po wystąpieniu diurezy celowe jest kontynuowanie leczenia aż do ustąpienia objawów, wtedy dawkę należy zmniejszać. W lżejszych przypadkach dawki wynoszą 4 mg/dobę. Gruźlicze zapalenie opon mózgowych: kiedy występuje blok podpajęczynówkowy lub zagrażający, triamcynolon jest używany razem z właściwym leczeniem przeciwprątkowym. Zwykle podaje się 32-48 mg/dobę w dawce pojedynczej lub dawkach podzielonych. Jeżeli lek jest odstawiany po podawaniu dłuższym niż kilka dni, należy go odstawiać stopniowo. Dawkowanie u dzieci zależy od rodzaju i ciężkości choroby oraz od mc. W niewydolności kory nadnerczy podaje się 0,117 mg/kg mc./dobę lub 3,3 mg/ m2 powierzchni ciała na dobę w dawce jednorazowej lub w dawkach podzielonych. W innych wskazaniach zwykle podaje się 0,416-1,7 mg/ kg mc./dobę lub 12,5-50 mg/ m2 powierzchni ciała na dobę w dawce jednorazowej lub w dawkach podzielonych. W razie pominięcia dawki należy zażyć lek jak najszybciej lub, jeśli zbliża się pora dawki następnej, pominiętą dawkę opuścić. Nie należy zażywać dwóch dawek na raz.