Physiotens w ciąży

Preparatu nie należy stosować w czasie ciąży. W badaniach na zwierzętach nie wykazano ryzyka dla płodu, jednak nie wykonano odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych obserwacji u kobiet ciężarnych. Moksonidyna jest wydzielana do mleka matki i nie należy stosować leku w czasie karmienia piersią.

Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Opublikowane w

Physiotens skutki uboczne

W początkowym okresie leczenia obserwuje się dość często suchość w ustach i bóle głowy oraz sporadycznie uczucie zmęczenia, osłabienia, zawroty głowy, nudności i zaburzenia snu. Częstość i nasilenie tych objawów zmniejsza się w trakcie leczenia. Sporadycznie obserwuje się występowanie obrzęku naczynioruchowego.

Opublikowane w

Physiotens przedawkowanie

W niektórych przypadkach dawka dobowa wynosząca 2 mg moksonidyny bywa tolerowana bez poważniejszych reakcji, jednakże mógł wystąpić objawy przedawkowania, takie jak: senność, hipotensja, rzadkoskurcz, niedociśnienie ortostatyczne, suchość w ustach, rzadko wymioty i paradoksalne zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi. Nie jest znane specyficzne antidotum, ale niektóre objawy przedawkowania ustępują po podaniu leku blokującego receptory α-adrenergiczne.

Opublikowane w

Physiotens działanie i stosowanie

Miejscem hipotensyjnego działania moksonidyny jest ośrodkowy układ nerwowy. Moksonidyna oddziałuje selektywnie na receptory imidazolowe I1, znajdujące się w pniu mózgu. Wynikiem interakcji z receptorami imidazolowymi I1 jest redukcja aktywności układu współczulnego, co prowadzi do redukcji obwodowego oporu naczyniowego i w rezultacie – do spadku ciśnienia krwi.

Opublikowane w

Physiotens dawkowanie

Doustnie. Minimalna dawka początkowa wynosi 0,2 mg/dobę. W razie potrzeby dawkę dobową można zwiększyć do 0,4 mg po 3 tyg. leczenia (w dawce jednorazowej lub podzielonej na dwie dawki). Maks. dawka dobowa wynosi 0,6 mg, przy czym nie należy przekraczać dawki jednorazowej 0,4 mg. U pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (gdy GFR <30 ml/min) maks. dawka dobowa wynosi 0,4 mg, a maks. dawka jednorazowa 0,2 mg. Lek można podawać niezależnie od posiłku. Tabletki należy połykać, popijając niewielką ilością płynu.

Opublikowane w

Physiotens przeciwskazania

Preparatu nie należy stosować w następujących przypadkach: obrzęk naczynioruchowy w wywiadzie; nadwrażliwość na jeden ze składników leku; zespół chorego węzła zatokowego; blok zatokowo-przedsionkowy; blok przedsionkowo-komorowy II i III°; rzadkoskurcz (poniżej 50 uderzeń/min w spoczynku); ciężka niewydolność serca; ciężka niewydolność wieńcowa lub niestabilna dławica piersiowa; ciężka niewydolność wątroby; ciężka niewydolność nerek (wskaźnik filtracji kłębkowej (GFR) poniżej 30 ml/min, poziom kreatyniny w surowicy powyżej 160 µmol/l). Ze względu na brak doświadczeń terapeutycznych preparatu nie należy stosować u pacjentów z: chromaniem przestankowym; chorobą Raynauda; padaczką; zaćmą; depresją; u dzieci poniżej 16 lat.

Opublikowane w