Perazyna jest lekiem uważanym za bezpieczny. Dawki używane w lecznictwie są znacznie mniejsze od tych, które mogą spowodować zatrucie. Przypadkowe lub celowe zażycie kilku lub nawet kilkunastu gramów perazyny prowadzi zazwyczaj do zatrucia objawiającego się m.in. trudnościami w mówieniu, niezbornością ruchów, zaburzeniami ostrości widzenia, drżeniami mięśniowymi, zatrzymaniem akcji serca. Należy wykonać wówczas płukanie żołądka wodnym roztworem węgla aktywnego, podać środki przeczyszczające. W przypadku zapaści naczyniowej podawać dożylnie płyny izotoniczne, zastosować oddychanie kontrolowane.
pernazinum w ciąży
Bezpieczeństwo stosowania perazyny w ciąży, kategoria D. U niemowląt, urodzonych przez matki leczone podczas ciąży perazyną, obserwowano malformacje i zaburzenia nerwowo-mięśniowe. Mało jest informacji odnoszących się do stosowania perazyny w ciąży, jednak ze względu na lipofilność perazyny lek przenika przez barierę łożyskową i dociera do krwi płodu. Perazyna i jej metabolity przenikają do mleka matki karmiącej. Perazyny nie należy stosować w okresie ciąży i podczas karmienia piersią.
pernazinum a karmienie piersią
Bezpieczeństwo stosowania perazyny w ciąży, kategoria D. U niemowląt, urodzonych przez matki leczone podczas ciąży perazyną, obserwowano malformacje i zaburzenia nerwowo-mięśniowe. Mało jest informacji odnoszących się do stosowania perazyny w ciąży, jednak ze względu na lipofilność perazyny lek przenika przez barierę łożyskową i dociera do krwi płodu. Perazyna i jej metabolity przenikają do mleka matki karmiącej. Perazyny nie należy stosować w okresie ciąży i podczas karmienia piersią.
pernazinum a alkohol
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którykolwiek składnik leku. ciężkie uszkodzenie szpiku kostnego lub komórek krwi. złośliwy zespół neuroleptyczny. stany śpiączkowe. ostre zatrucie lekami nasennymi, opioidami, innymi lekami neuroleptycznymi, uspokajającymi, przeciwdepresyjnymi, alkoholem. guzy zależne od prolaktyny.
Jednoczesne stosowanie z innymi środkami psychotropowymi powoduje konieczność zmniejszenia dawek. Podawanie z lekami obniżającymi ciśnienie krwi, b-adrenolitykami, alkoholem nasila ich działanie hipotensyjne. Przyjmowanie leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych z perazyną nasila działanie przeciwbólowe i uspokajające. Efekt obniżenia ciśnienia krwi wywołany przez guanetydynę ulega zmniejszeniu, gdy jest podawana jednocześnie z neuroleptykami. Nie jest zalecane równoczesne podawanie rezerpiny. Preparaty litu zwiększają ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych. Inhibitory MAO mogą zwiększać działanie uspokajające przez hamowanie metabolizmu perazyny. Doustne środki antykoncepcyjne zwiększają ryzyko wystąpienia objawów pozapiramidowych, zapalenia żył i nasilają wydzielanie prolaktyny. Działanie agonistów dopaminy (np. bromokryptyny) zmniejsza się, a działanie antagonistów (np. metoklopramidu) nasila się podczas równoczesnego stosowania z perazyną. Jednoczesne stosowanie leków przeciwdrgawkowych zmniejsza siłę działania przeciwpsychotycznego perazyny. Karbamazepina zwiększa ryzyko wystąpienia objawów neurotoksyczności i uszkodzenia elementów krwi. Perazyna zwiększa toksyczność trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. wydłuża czas działania tiopentalu. Stosowanie neuroleptyków z lekami przeciwarytmicznymi zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Podawanie perazyny z alkoholem, lekami działającymi depresyjnie na OUN zwiększa ich działanie uspokajające i ryzyko powikłań oddechowych. Równoczesne spożycie mleka, kawy, herbaty i soków owocowych zmniejsza wchłanianie perazyny.
pernazinum skutki uboczne
Ze strony OUN: upośledzenie koncentracji, nadmierne zahamowanie motoryczne, zaburzenia snu, depresja. Stosunkowo rzadko wywołuje działania niepożądane ze strony układu pozapiramidowego: zespół parkinsonowski (spowolnienie ruchów, drżenie, wzmożenie napięcia mięśniowego). Obserwowano także: akatyzję (przymusowy niepokój ruchowy), ostry zespół dyskinetyczny (napadowe, przymusowe ruchy), późne dyskinezy (głównie u przewlekle leczonych po nagłym odstawieniu lub znacznym zmniejszeniu dawki). Może również wystąpić złośliwy zespół neuroleptyczny oraz napady drgawek i zaburzenia regulacji temperatury ciała. Zaburzenia wegetatywne: zatrzymanie moczu, zaparcia, suchość błon śluzowych, zaburzenia akomodacji. Wpływ na układ krążenia jest niewielki głównie w początkowym okresie leczenia lub po pozajelitowym stosowaniu dużych dawek, hipotonia ortostatyczna, tachykardia, niemiarowość, zaburzenia przewodzenia w EKG. Zaburzenia endokrynologiczne i metaboliczne: mlekotok, ginekomastia, zaburzenia miesiączkowania, hiper- lub hipoglikemia, glikozuria, impotencja, zaburzenia libido, zwiększenie mc., wzmożone pragnienie. Zaburzenia hematologiczne: granulocytopenia, agranulocytoza, eozynofilia, leukopenia, niedokrwistość hemolityczna lub aplastyczna, małopłytkowość. Układ pokarmowy: przewlekłe zaparcia (działanie cholinolityczne leku) prowadzące do zaparć nawykowych, bardzo rzadko nudności i wymioty. Inne: alergie skórne, fotodermatozy, zmiany barwnikowe (przebarwienia powłok, złogi barwnika w rogówce i siatkówce oka), złośliwa hipertermia.
Pernazinum działanie i stosowanie
Perazyna jest fenotiazynowym lekiem psychotropowym o właściwościach przeciwpsychotycznych. Działa jako antagonista receptorów dopaminergicznych D1 i D2. Perazyna wywiera także antagonistyczne działanie na receptory cholinergiczne, adrenergiczne α1, histaminowe i serotoninowe.
pernazinum przeciwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którykolwiek składnik leku. ciężkie uszkodzenie szpiku kostnego lub komórek krwi. złośliwy zespół neuroleptyczny. stany śpiączkowe. ostre zatrucie lekami nasennymi, opioidami, innymi lekami neuroleptycznymi, uspokajającymi, przeciwdepresyjnymi, alkoholem. guzy zależne od prolaktyny.
Perazynę należy stosować bardzo ostrożnie, w następujących przypadkach: leukopenia. padaczka. jaskra. przerost gruczołu krokowego. niewydolność wątroby. zaawansowana choroba niedokrwienna serca, świeży zawał serca. podciśnienie ortostatyczne. zakłócenia w oddawaniu moczu. choroba Parkinsona. rak piersi. zwężenie odźwiernika. Na początku leczenia perazyną zalecane jest wykonanie badania pełnego obrazu morfologicznego krwi, następnie powtarzanie badania w odstępach tyg. przez 4 m-ce leczenia. Jeżeli wyniki badania mieszczą się w granicach normy, dalsze badania należy powtarzać raz na miesiąc. Próby czynnościowe wątroby powinny być wykonane na początku leczenia i następnie po 6 m-cach. W celu monitorowania czynności układu krążenia, w aspekcie kontroli ciśnienia tętniczego krwi oraz obserwacji ewentualnych niemiarowości, należy wykonywać częste pomiary ciśnienia tętniczego krwi oraz badania EKG. Jest to szczególnie ważne w przypadku ludzi starszych. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp), zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Podczas leczenia perazyną nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych i obsługiwać maszyn będących w ruchu. Lek może powodować upośledzenie sprawności psychofizycznej.
pernazinum dawkowanie
Doustnie. Ostre psychozy: dorosłym chorym wymagającym leczenia ostrych psychoz i z objawami katatonicznymi, stanami pobudzenia psychomotorycznego oraz objawami maniakalnymi, w okresie początkowym podaje się 50-150 mg/dobę. dawka podtrzymująca dla chorych hospitalizowanych wynosi z reguły 200-600 mg/dobę. W uzasadnionych przypadkach dawka może być zwiększona do 800 mg/dobę. Dawka podtrzymująca dla chorych leczonych ambulatoryjnie wynosi 300 mg/dobę. W leczeniu przewlekłej schizofrenii stosuje się 75-600 mg/dobę. Chorzy leczeni ambulatoryjnie powinni rozpocząć leczenie od najmniejszych dawek, następnie dawkę należy stopniowo zwiększać aż do uzyskania pożądanego efektu. U chorych hospitalizowanych powinno się rozpocząć leczenie od większych dawek, w celu uzyskania szybkiego efektu leczniczego. Nie zaleca się nagłych zmian w dawkowaniu, ponieważ zwiększa to ryzyko niepożądanych działań. Maks. efekt przeciwpsychotyczny występuje po 1-3 tyg. leczenia. Po podawaniu choremu optymalnej dawki przez dłuższy czas, należy dawkę stopniowo zmniejszać aż do najmniejszej dawki leczniczej. W niewydolności nerek nie istnieje konieczność zmiany dawkowania leku. U chorych z zaburzeniami czynności wątroby wskazane jest zmniejszenie dawek perazyny, a w ciężkich postaciach niewydolności wątroby przerwanie podawania leku. Chorzy w starszym wieku powinni otrzymywać zmniejszone dawki. Zaleca się u nich stosowanie 50% normalnej dawki dla dorosłych. takie dawkowanie zapewnia z reguły u osób starszych pożądane działanie lecznicze.