Mogą wystąpić: nudności, wymioty, zaparcia, wzdęcia, biegunka, dyskomfort i bóle brzucha, niestrawność, zapalenie przełyku, zapalenie błony śluzowej żołądka, wrzód żołądka lub dwunastnicy, jawne lub utajone krwawienie z przewodu pokarmowego, perforacja przewodu pokarmowego, zapalenie jelita grubego, obrzęki, kołatanie serca, wzrost ciśnienia tętniczego, zaczerwienienie twarzy, atak astmy, ból i zawroty głowy, szum w uszach, senność, dezorientacja, splątanie, nieprawidłowe parametry czynności nerek lub wątroby, niedokrwistość, leukopenia, trombocytopenia, świąd, wysypki, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, zapalenie spojówek, zaburzenia widzenia. Wyjątkowo: skórne zmiany pęcherzowe, rumień wielopostaciowy, zespół Stevens-Johnsona, toksyczna martwica naskórka, ostre reakcje nadwrażliwości (obrzęk naczynioruchowy, reakcje anafilaktyczne lub rzekomoanafilaktyczne).
Opokan przedawkowanie
W przypadku zażycia większej dawki produktu leczniczego niż zalecana mogą wystąpić objawy głównie ze strony przewodu pokarmowego (nudności, wymioty, bóle brzucha) oraz układu nerwowego (bóle i zawroty głowy, bezsenność, senność). Ciężkie zatrucie może prowadzić do nadciśnienia tętniczego, ostrej niewydolności nerek, zaburzenia czynności wątroby, depresji oddechowej, śpiączki, drgawek, zapaści krążeniowej, zatrzymania czynności serca. Reakcje anafilaktyczne, które obserwuje się po podaniu leków z grupy NLPZ, mogą również pojawiać się po przedawkowaniu. Leczenie objawowe. Należy zastosować płukanie żołądka. Eliminację meloksykamu z przewodu pokarmowego przyspiesza cholestyramina. Podaje się doustnie 4 g cholestyraminy 3x/dobę. Antidotum nie jest znane. Ciężkie uszkodzenia błony śluzowej żołądka i jelit można leczyć lekami zobojętniającymi i antagonistami receptora H2.
Opokan a karmienie piersią
Nie stosować w ciąży i okresie karmienia piersią.
Opokan dawkowanie
Dorośli: w chorobie zwyrodnieniowej stawów 7,5 mg/dobę, w razie konieczności dawkę można zwiększyć do 15 mg/dobę w jednej dawce w RZS i ZZSK – 15 mg/dobę w dawce jednorazowej, po uzyskaniu efektu terapeutycznego dawkę można zmniejszyć do podtrzymującej – 7,5 mg/dobę. Maks. dawka dobowa wynosi 15 mg. U pacjentów dializowanych i ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia objawów niepożądanych leczenie rozpoczynać od dawki 7,5 mg/dobę. W ciężkiej niewydolności nerek nie przekraczać dawki 7,5 mg/dobę.
Opokan w ciąży
Nie stosować w ciąży i okresie karmienia piersią.
Opokan przeciwskazania
Należy zachować ostrożność u pacjentów z chorobami górnego odcinka przewodu pokarmowego w wywiadzie, otrzymujących leki przeciwzakrzepowe, z hipowolemią, upośledzonym przepływem nerkowym (odwodnienie, niewydolność krążenia, leczenie diuretykami, zespół nerczycowy, marskość wątroby, hipowolemia pooperacyjna), u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek.
Opokan działanie i stosowanie
Niesteroidowy lek przeciwzapalny z grupy pochodnych kwasu enolowego o silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym z grupy preferencyjnych inhibitorów COX2. Cyklooksygenaza (COX) występuje w 2 izoformach, COX1 i COX2. COX1 spełnia funkcje fizjologiczne i jest odpowiedzialna za syntezę prostaglandyn chroniących błonę śluzową przewodu pokarmowego i zapewniających prawidłowy przepływ krwi przez nerki. COX2 jest indukowana bodźcem zapalnym, wywołując i podtrzymując zapalenie. Wykazano, że meloksikam w większym stopniu hamuje aktywność enzymu COX2 niż COX1. Preferencyjne hamowanie aktywności COX2 powoduje, że meloksikam hamuje syntezę prostaglandyn w miejscu toczących się procesów zapalnych, a znacznie słabiej w obrębie przewodu pokarmowego i nerek. Badania kliniczne wykazały mniejszą częstość występowania objawów niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego (w tym perforacji, owrzodzeń, krwawień) podczas stosowania meloksikamu w dawkach zalecanych niż podczas stosowania innych NLPZ. W ponad 99% wiąże się z białkami osocza, osiągając stężenia we krwi zależne od dawki (po jednorazowej dawce 7,5 mg: 0,4-1,0 µg/ml; po dawce 15 mg: 0,8-2,0 µg/ml); przy dawkowaniu systematycznym stan równowagi dynamicznej osiągany jest po 3-5 dniach. Długotrwałe przyjmowanie leku nie wpływa na wielkość stężenia we krwi. Jest metabolizowany w wątrobie (głównie w procesie oksydacji grup metylowych). Nieaktywne metabolity wydalane są w około 50% z moczem i w 50% z kałem; około 5% dawki wydalane jest w postaci nie zmienionej z kałem i moczem. T0,5 wynosi około 20 h. Nie wykazuje tendencji do kumulacji w organizmie. Przenika do płynów maziowych, gdzie osiąga około 50% stężenia w osoczu. Umiarkowana niewydolność wątroby lub nerek nie wpływa istotnie na kinetykę leku. W wieku podeszłym szybkość wydalania leku jest wolniejsza.