Nivalin w ciąży

Stosowanie w okresie ciąży jest przeciwwskazane (z wyjątkiem przypadków kiedy jest to bezwzględnie konieczne). Preparat przenika przez bariery krew-mózg i łożyskową. W stosunku do kobiet karmiących wskazane jest przerwanie karmienia piersią w czasie leczenia.

Ciąża – trymestr 1 – Kategoria D
Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Ciąża – trymestr 2 – Kategoria D
Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Ciąża – trymestr 3 – Kategoria D
Istnieją dowody na niekorzystne działanie leku na płód, ale w pewnych sytuacjach klinicznych potencjalne korzyści z jego zastosowania przewyższają ryzyko (np. w stanach zagrażających życiu lub chorobach, w których inne, bezpieczne leki nie mogą być zastosowane lub są nieskuteczne).

Nivalin skutki uboczne

Może spowolnić rytm serca lub wywołać niemiarowość serca, ból w okolicy serca, kołatanie serca, nudności, wymioty, biegunkę, nasiloną perystaltykę, bóle brzucha. Czasami obserwuje się nadciśnienie lub obniżone ciśnienie krwi. Do innych objawów należą: zwężenie źrenic, wzmożone wydzielanie potu i śliny, a także nadmierne wydalanie wydzieliny z nosa, gruczołów łzowych i oskrzeli, bezsenność, kurcze mięśni, zawroty głowy, bóle głowy, przyspieszony oddech i zaburzenia oddychania. Opisywano utratę łaknienia i utratę masy ciała. U niektórych pacjentów mogą występować reakcje alergiczne, w tym świąd, wysypka skórna, pokrzywka, nieżyt nosa. W pojedynczych przypadkach obserwowano ciężkie reakcje z nadwrażliwości z utratą świadomości.

Nivalin przedawkowanie

Przedawkowanie może powodować przełom cholinergiczny charakteryzujący się występowaniem działań muskarynowych. Objawy ze strony OUN: lęk, niepokój, drgawki. W przypadku przedawkowania należy podtrzymać oddychanie, podać dożylnie atropinę – do ustąpienia efektów muskarynowych. Leczenie należy przerwać na 2-3 dni, a następnie zmniejszyć dawkowanie leku.

Nivalin działanie i stosowanie

Alkaloid otrzymywany z cebulek przebiśniegów, o właściwościach farmakologicznych zbliżonych do właściwości fizostygminy i neostygminy. Działa jako odwracalny inhibitor acetylocholinesterazy, pobudza pośrednio zakończenia przywspółczulne – powoduje zwiększenie stężenia uwolnionej acetylocholiny i przedłużenie jej działania. Ułatwia to pobudzenie przewodnictwa w złączach nerwowo-mięśniowych oraz przywraca przewodnictwo nerwowo-mięśniowe zahamowane przez środki wywołujące blok niedepolaryzacyjny. Przenika barierę krew-mózg, ułatwia przewodnictwo w OUN, wywołuje zwiększenie napięcia mięśni, skurcz oskrzeli, zwiększenie wydzielania gruczołów trawiennych i potowych oraz zwężenie źrenic. Po podaniu podskórnym szybko absorbuje się. Maksymalne stężenie w osoczu krwi po podaniu podskórnym dawki 10 mg lek osiąga w ciągu 2 godzin. W osoczu utrzymujące się przez 5 h.

Nivalin dawkowanie

Podskórnie, dożylnie lub domięśniowo. Leczenie rozpoczyna się od najmniejszej dawki skutecznej, którą można stopniowo zwiększać do optymalnej dawki terapeutycznej. Maks. dawka jednorazowa dla dorosłych (podskórnie) 10 mg, maks. dawka dobowa 20 mg. Dzieci, podskórnie: 1 do 2 lat 0,25-1 mg; od 3 do 5 lat 0,5-5 mg; od 6 do 8 lat 0,75-7,5 mg; od 9 do 11 lat 1-10 mg; od 12 do 15 lat 1,25-12,5 mg; powyżej 15 lat 1,25-15 mg. Zaleca się fizjoterapię w 1 do 1,5 h po wstrzyknięciu. Leczenie trwa 40-60 dni i może być powtórzone 2-3 razy w odstępach 1-2 m-cy. Wyższe dawki dobowe mogą być podawane w 2-3 dawkach podzielonych.

Nivalin przeciwskazania

Astma oskrzelowa, arytmia, bradykardia, dusznica bolesna, niewydolność krążenia, padaczka, hiperkineza, wrzód żołądka. Nadwrażliwość na galantaminę lub brom. Niedrożność mechaniczna jelit lub dróg moczowych.