Doustnie: 1 tabl. dziennie. Jeśli pacjent nie przyjmował dotąd azotanów, to zaleca się stopniowe zwiększanie dawek (4 dni po 1/2 tabl. a od 5 dnia 1 tabl. dziennie). Tabl. należy przyjmować w całości, nie rozgryzając, popijając niewielką ilością płynu.
Mono Mack przeciwskazania
Nadwrażliwość na monoazotan izosorbidu, inne azotany lub na substancje pomocnicze, ostra niewydolność krążenia (wstrząs, zapaść krążeniowa), wstrząs kardiogenny, jeśli kontrpulsacja wewnątrzaortalna lub leki o dodatnim działaniu inotropowym nie zapewniają dostatecznie wysokiego ciśnienia końcowo-rozkurczowego w lewej komorze serca, niskie ciśnienie tętnicze krwi (ciśnienie skurczowe
Mono Mack w ciąży
Monoazotan izosorbidu może być stosowany w okresie ciąży tylko wówczas, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Mono Mack skutki uboczne
Częstotliwość występowania większa niż 10%: ból głowy (tzw. „azotanowy ból głowy”), często na początku leczenia, zwykle ustępuje po kilku dniach leczenia. Częstotliwość występowania 1-10%: po pierwszej dawce leku lub podczas zwiększania dawki może niekiedy wystąpić zmniejszenie ciśnienia tętniczego i/lub zapaść ortostatyczna z odruchowym przyśpieszeniem akcji serca, sennością, jak również zawrotami głowy i osłabieniem. Częstotliwość występowania mniejsza niż 1%: nudności i wymioty, przemijające zaczerwienienie skóry oraz skórne reakcje alergiczne. Rzadko obserwowano zapaść, niekiedy połączoną z zaburzeniami rytmu i zwolnieniem czynności serca oraz utratą przytomności. W pojedynczych przypadkach dochodziło do złuszczającego zapalenia skóry.
Mono Mack przedawkowanie
W przypadku przedawkowania należy podjąć konieczne działania; poza postępowaniem ogólnym, jak płukanie żołądka, ułożenie pacjenta w pozycji z podniesionymi nogami, należy monitorować parametry życiowe pacjenta w warunkach intensywnej opieki medycznej i zastosować leczenie objawowe. U pacjentów ze znacznym obniżeniem ciśnienia tętniczego lub we wstrząsie należy wyrównać objętość płynów; w niektórych przypadkach może być konieczne podanie noradrenaliny i/lub dopaminy. Przeciwwskazane jest natomiast podawanie adrenaliny i izoprenaliny. W przypadku methemoglobinemii, zależnie od ciężkości stanu mogą być rozważone środki zaradcze: 1 g witaminy C p.o. lub w postaci soli sodowej i.v.; do 50 ml 1% roztworu błękitu methylenowego i.v.; błękit toluidyny – początkowo 2-4 mg/kg mc. dożylnie, następnie, jeśli to konieczne możliwe jest powtórne, kilkakrotne podanie leku, każdorazowo z 1 h przerwą – 2 mg/kg mc.; leczenie tlenem, hemodializa, transfuzja krwi.
Mono Mack działanie i stosowanie
Monoazotan izosorbidu działa bezpośrednio rozkurczająco na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych powodując ich rozszerzenie. Rozszerzenie naczyń krwionośnych prowadzi do zwiększenia pojemności żylnego łożyska naczyniowego i zmniejszenia wstecznego dopływu krwi do serca; zmniejsza się pojemność komorowa i ciśnienie napełniania (zmniejszenie wstępnego obciążenia komorowego-preload). Zmniejszenie wymiaru komorowego oraz napięcia ściany w momencie skurczu zmniejsza zapotrzebowanie energetyczne oraz zapotrzebowanie na tlen mięśnia sercowego. Rozszerzenie dużych tętnic osierdzia powoduje zmniejszenie oporu podczas wyrzutu lewokomorowego (zmniejszenie następczego obciążenia komorowego-afterload) jak również w czasie wyrzutu płucnego).