Dorośli: początkowa dawka wynosi 15-30 mg, przyjmowane najlepiej wieczorem. Dawka podtrzymująca wynosi zazwyczaj 15-45 mg/dobę. Pacjenci w podeszłym wieku: dawkowanie jak u dorosłych. Zmiany dawkowania, szczególnie zwiększenie dawki, należy dokonywać ostrożnie i pod stałą kontrolą. Dzieci i młodzież (w wieku poniżej 18 lat): stosowanie mirtazapiny nie jest zalecane ze względu na to, że bezpieczeństwo i skuteczność mirtazapiny nie zostały zbadane w tej grupie pacjentów. Wydalanie mirtazapiny może być wolniejsze u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby. Należy to wziąć pod uwagę przepisując tym pacjentom mirtazapinę lub przeanalizować odpowiedź kliniczną. Działanie przeciwdepresyjne mirtazapiny ujawnia się zwykle po 1-2 tyg. stosowania. Leczenie odpowiednią dawką powinno dać pozytywne rezultaty po 2-4 tyg. W przypadku niewystarczającej odpowiedzi na leczenie, dawkę można zwiększyć do dawki maks. Po osiągnięciu optymalnego działania klinicznego oraz gdy pacjent nie ma żadnych objawów depresji, leczenie należy kontynuować przez 4-6 m-cy aż do czasu, gdy można będzie rozważyć stopniowe zaprzestanie leczenia. W przypadku braku odpowiedzi klinicznej po 2-4 tyg. przyjmowania dawki maks., należy stopniowo przerwać leczenie. Stopniowe zmniejszanie dawki jest konieczne w celu uniknięcia objawów odstawienia leku.
mirzaten skutki uboczne
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) ciężkie zahamowanie czynności szpiku kostnego (eozynofilia, granulocytopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna i małopłytkowość). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) zwiększenie łaknienia i zwiększenie masy ciała. Zaburzenia psychiczne: (rzadko) mania, stan splątania, omamy, niepokój, bezsenność, koszmary nocne lub realistyczne sny, pobudzenie (niepokój i bezsenność, które są objawami depresji, mogą się rozwinąć i nasilić). Zaburzenia układu nerwowego: (często) senność (może osłabić czujność), zwykle pojawiająca się w ciągu pierwszych kilku tyg. leczenia (zmniejszenie dawki zwykle nie prowadzi do zmniejszenia działania uspokajającego, lecz może znacznie zmniejszyć skuteczność przeciwdepresyjną leku), zawroty głowy, ból głowy. (rzadko): drgawki (napady), drżenie, drgawki kloniczne mięśni, parestezje, zespół niespokojnych nóg. Zaburzenia serca: (rzadko) niedociśnienie (ortostatyczne), omdlenie. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: (niezbyt często) nudności. (rzadko) suchość w jamie ustnej, biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko) zwiększenie aktywności aminotransferaz w wątrobie. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości: (rzadko) bóle stawów, bóle mięśni. Zaburzenia ogólne: (często) ogólny lub miejscowy obrzęk i towarzyszące zwiększenie masy ciała. (rzadko) zmęczenie.
mirzaten przeciwskazania
U osób przyjmujących mirtazapinę stwierdzono zahamowanie czynności szpiku, zwykle objawiające się granulocytopenią lub agranulocytozą. Działanie to występuje zwykle po 4 do 6 tygodniach leczenia, lecz zazwyczaj mija po zakończeniu leczenia. W badaniach klinicznych mirtazapiny zaobserwowano również rzadkie przypadki przemijającej agranulocytozy. Lekarz prowadzący powinien być przygotowany na pojawienie się gorączki, bólu gardła, zapalenia jamy ustnej i innych przedmiotowych i podmiotowych objawów infekcji. Jeśli wystąpią te objawy, należy przerwać leczenie i wykonać badanie morfologiczne krwi z rozmazem. Stosując lek należy zachować ostrożność i dokładnie monitorować stan pacjenta z: padaczką i zespołem psychoorganicznym. mimo że wg obserwacji klinicznych napady padaczkowe występują rzadko podczas leczenia mirtazapiną. niewydolnością wątroby lub nerek. chorobą serca, np. zaburzeniem przewodzenia, dusznicą bolesną lub niedawno przebytym zawałem serca, co wymaga stosowania konwencjonalnych środków ostrożności podczas jednoczesnego podawania innych leków. niedociśnieniem. Należy podjąć szczególne środki ostrożności u pacjentów z: zaburzeniami oddawania moczu, np. przerostem gruczołu krokowego (mimo że mirtazapiną wykazuje tylko nieznaczne działanie przeciwcholinergiczne). ostrą jaskrą z wąskim kątem przesączania i zwiększonym ciśnieniem śródgałkowym (podczas leczenia mirtazapiną ryzyko pojawienia się tych problemów jest bardzo małe ze względu na niewielkie działanie przeciwcholinergiczne mirtazapiny). cukrzycą. Leczenie należy przerwać w przypadku wystąpienia żółtaczki. Może nastąpić nasilenie objawów psychotycznych, gdy leki przeciwdepresyjne są stosowane w leczeniu pacjentów ze schizofrenią lub innym psychozami. mogą także nasilić się myśli paranoidalne. Gdy leczy się fazę depresyjną zaburzenia dwubiegunowego, może nastąpić przejście do fazy maniakalnej. Ze względu na ryzyko samobójstwa, szczególnie na początku leczenia, pacjent powinien mieć tylko niewielką liczbę tabletek. Mimo że leki przeciwdepresyjne nie powodują uzależnienia, nagłe przerwanie długotrwałego leczenia może spowodować nudności, ból głowy, złe samopoczucie, niepokój i pobudzenie. Pacjenci w podeszłym wieku są często bardziej wrażliwi, szczególnie na niepożądane działanie leków przeciwdepresyjnych. W badaniach klinicznych mirtazapiny nie stwierdzono więcej przypadków działań niepożądanych u pacjentów w podeszłym wieku niż u innych grup wiekowych. Jednakże, doświadczenie jest wciąż ograniczone. Pacjenci z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy Lappa lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku. Mirtazapina może umiarkowanie zaburzać koncentrację i czujność, szczególnie na początku leczenia. Należy to wziąć pod uwagę przed rozpoczęciem czynności wymagających szczególnej czujności i koncentracji, takich jak prowadzenie pojazdu czy obsługa niebezpiecznych maszyn.
Nadwrażliwość na mirtazapinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą.
Mirzaten działanie i stosowanie
Mirtazapina jest presynaptycznym antagonistą receptorów α2, który zwiększa noradrenergiczne i serotoninergiczne przekaźnictwo nerwowe w OUN. Działanie serotoninergiczne jest wynikiem specyficznego działania na receptory 5-HT1, gdyż mirtazapina blokuje zarówno receptory 5-HT2, jak i 5-HT3. Oba enancjomery mirtazapiny są substancjami czynnymi. Enancjomer S(+) blokuje receptory α2 i 5-HT2, podczas gdy enancjomer R(-) blokuje receptory 5-HT3. Działanie antagonistyczne w stosunku do receptorów H1 uważane jest za podstawę uspokajającego działania mirtazapiny. Działanie przeciwcholinergiczne mirtazapiny jest niewielkie i po dawkach leczniczych rzadko występują klinicznie istotne działania niepożądane w układzie naczyniowo-sercowym.
mirzaten a alkohol
Mirtazapiny nie należy podawać jednocześnie z inhibitorami MAO lub w ciągu 2 tyg. po zakończeniu leczenia inhibitorami MAO. Mirtazapina może nasilać uspokajające działanie benzodiazepin i innych leków uspokajających. Należy podjąć szczególne środki ostrożności, gdy te leki przepisywane są razem. Mirtazapina może nasilać hamujące działanie alkoholu na OUN. Dlatego pacjenci powinni unikać napojów alkoholowych. Jeśli jednocześnie z mirtazapina stosuje się inne leki serotoninergiczne (np. leki z grupy SSRI), istnieje ryzyko interakcji, która może doprowadzić do rozwinięcia się zespołu serotoninowego. Z doświadczenia po wprowadzeniu leku do obrotu wynika, że zespół serotoninowy występuje bardzo rzadko u pacjentów leczonych samą mirtazapina lub w skojarzeniu z lekami z grupy SSRI. Jeśli to skojarzenie jest terapeutycznie uzasadnione, zmian dawkowania należy dokonywać ostrożnie i należy dokładnie obserwować, czy nie występują objawy nadmiernego pobudzenia serotoninergicznego. Nie zaobserwowano u ludzi żadnego istotnego działania klinicznego lub zmian w farmakokinetyce leku podczas jednoczesnego leczenia mirtazapiną i litem. Mirtazapina jest prawie całkowicie metabolizowana przez CYP2D6 i CYP3A4, a w mniejszym stopniu przez CYP1A2. Podczas badania interakcji u zdrowych ochotników wykazano, że paroksetyna, inhibitor CYP2D6, nie ma żadnego wpływu na farmakokinetykę mirtazapiny w stanie stacjonarnym. Jednoczesne podawanie silnego inhibitora CYP3A4, ketokonazolu, spowodowało zwiększenie maks. stężenia mitrazapiny w osoczu oraz AUC mirtazapiny, odpowiednio o około 40% oraz 50%. Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego podawania mirtazapiny z silnymi inhibitorami CYP3A4, inhibitorami proteazy HIV, azolowymi lekami przeciwgrzybicznymi, erytromycyną lub nefazodonem. Karbamazepina, pobudzająca aktywność CYP3A4, zwiększa klirens mirtazapiny prawie dwukrotnie, powodując 45-60% zmniejszenie stężenia mirtazapiny w osoczu. Gdy karbamazepina lub inny lek pobudzający metabolizm wątrobowy (np. ryfampicyna lub fenytoina) zostanie dodany do leczenia mirtazapiną, być może trzeba będzie zwiększyć dawkę mirtazapiny. Jeśli leczenie tym lekiem zostanie przerwane, może być konieczne zmniejszenie dawki mirtazapiny. Podczas jednoczesnego podawania cymetydyny, biodostępność mirtazapiny może zwiększyć się o więcej niż 50%. Być może dawkę mirtazapiny trzeba będzie zmniejszyć, gdy rozpoczynane będzie leczenie cymetydyną lub zwiększyć, gdy leczenie cymetydyną zostanie przerwane. W badaniach interakcji in vivo, mirtazapina nie miała wpływu na farmakokinetykę rysperydonu lub paroksetyny (substratu CYP2D6), karbamazepiny (substratu CYP3A4), amitryptyliny i cymetydyny. Mirtazapina podawana w dawce 30 mg/dobę powodowała małe, lecz statystycznie istotne zwiększenie wartości INR u pacjentów leczonych warfaryną. W przypadku stosowania większej dawki mirtazapiny nie można wykluczyć bardziej znaczącego wpływu. Zaleca się kontrolowanie wartości INR w przypadku jednoczesnego leczenia warfaryną i mirtazapiną.
mirzaten przedawkowanie
Obecne doświadczenie dotyczące przedawkowania samej mirtazapiny wskazuje, że objawy są zazwyczaj łagodne. Stwierdzono zahamowanie czynności OUN z dezorientacją i przedłużonym działaniem uspokajającym, z częstoskurczem i łagodnym nadciśnieniem lub niedociśnieniem. Jednakże, istnieje możliwość wystąpienia cięższych działań (w tym zakończonych zgonem) w przypadku dawek znacznie większych od dawki leczniczej, szczególnie w połączeniu z przedawkowaniem innymi lekami. Leczenie przedawkowania polega na podaniu węgla aktywowanego, wspomaganiu czynności życiowych i zastosowaniu leczenia objawowego. W razie konieczności można rozważyć wykonanie płukania żołądka.
mirzaten w ciąży
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania mirtazapiny u kobiet w ciąży. Mirtazapiny nie należy stosować podczas ciąży, chyba że jest to wyraźnie wskazane i po dokładnym rozważeniu klinicznych korzyści do ryzyka. Stosowanie mirtazapiny u matek karmiących piersią nie jest zalecane.
mirzaten a karmienie piersią
Brak odpowiednich danych dotyczących stosowania mirtazapiny u kobiet w ciąży. Mirtazapiny nie należy stosować podczas ciąży, chyba że jest to wyraźnie wskazane i po dokładnym rozważeniu klinicznych korzyści do ryzyka. Stosowanie mirtazapiny u matek karmiących piersią nie jest zalecane.