Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (rzadko) ostre zahamowanie czynności szpiku kostnego (eozynofilia, granulocytopenia, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna i trombocytopenia). Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) zwiększenie apetytu i masy ciała. Zaburzenia psychiczne: (rzadko) mania, splątanie, omamy, lęk, bezsenność, koszmary senne/intensywne sny, niepokój ruchowy. Zaburzenia układu nerwowego: (często) senność (może pogorszyć koncentrację), która występuje zwykle podczas 2 pierwszych tyg. leczenia (Uwaga: zmniejszenie dawki zwykle nie prowadzi do zmniejszenia działania uspokajającego, ale może negatywnie wpłynąć na skuteczność przeciwdepresyjną). zawroty głowy, ból głowy. (rzadko) drgawki (napady padaczkowe), drżenie, drgawki kloniczne mięśni, parestezje, zespół niespokojnych nóg. Zaburzenia serca: (rzadko) niedociśnienie (ortostatyczne), omdlenie. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe: (niezbyt często) nudności. (rzadko) suchość błony śluzowej jamy ustnej, biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (rzadko ) zwiększenie aktywności aminotransferaz w surowicy. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (rzadko) wysypka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe, tkanki łącznej i kości: (rzadko) ból stawów, ból mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) uogólnione lub miejscowe obrzęki i towarzyszące zwiększenie masy ciała. Chociaż stosowanie mirtazapiny nie wywołuje uzależnienia, doświadczenia uzyskane po wprowadzeniu leku do obrotu wskazują, że nagłe przerwanie długotrwałego leczenia może niekiedy wywołać objawy odstawienne. Większość objawów ma niewielkie nasilenie i ustępuje samoistnie. Do najczęściej zgłaszanych objawów odstawiennych należą nudności, lęk i pobudzenie.
mirtor przeciwskazania
Nadwrażliwość na mirtazapinę lub którąkolwiek substancję pomocniczą preparatu.
Mirtazapina nie powinna być stosowana w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. W badaniach klinicznych zachowania samobójcze (próby i myśli samobójcze) oraz wrogość (głównie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu) były częściej obserwowane u dzieci i młodzieży leczonych lekami przeciwdepresyjnymi niż w grupie, której podawano placebo. Jeżeli w oparciu o potrzeby kliniczne podjęta zostanie decyzja o leczeniu, pacjent musi być uważnie obserwowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych. Ponadto, brak jest długoterminowych danych w aspekcie bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży dotyczących wzrostu, dojrzewania, oraz rozwoju poznawczego i rozwoju zachowania. Donoszono o zahamowaniu czynności szpiku kostnego u pacjentów przyjmujących mirtazapinę, które zazwyczaj objawiało się granulocytopenią lub agranulocytozą. Takie działanie występuje zazwyczaj po 4-6 tyg. leczenia i na ogól ustępuje po przerwaniu leczenia. Przemijające przypadki agranulocytozy opisywano również, rzadko, w badaniach klinicznych mirtazapiny. Lekarz powinien zwrócić szczególną uwagę na wystąpienie gorączki, bólu gardła, zapalenia jamy ustnej i innych objawów sugerujących infekcję. Jeśli te objawy wystąpią, należy przerwać leczenie i wykonać badanie morfologiczne krwi. Preparat należy stosować ostrożnie i dokładnie monitorować pacjentów z: padaczką i organicznym uszkodzeniem mózgu: mimo, że doświadczenia kliniczne wskazują, iż drgawki padaczkowe występują rzadko w czasie leczenia mirtazapiną, leczenie należy rozpoczynać ostrożnie u pacjentów z drgawkami w wywiadzie. Leczenie należy przerwać u każdego pacjenta, u którego wystąpiły drgawki lub zwiększyła się częstość ich występowania. Należy unikać podawania leków przeciwdepresyjnych u pacjentów z niestabilnymi napadami drgawkowymi/padaczką, natomiast pacjenci z kontrolowaną padaczką powinni być uważnie monitorowani. niewydolnością wątroby lub nerek.chorobami serca, takimi jak zaburzenia przewodzenia, dławica piersiowa lub ostatnio przebyty zawał mięśnia sercowego, które wymagają typowych środków ostrożności i ostrożności podczas jednoczesnego stosowania innych leków. niedociśnieniem tętniczym. Zalecana jest ostrożność u pacjentów, u których występują: zaburzenia oddawania moczu, takie jak przerost prostaty (mimo, że mirtazapina ma tylko niewielkie działanie antycholinergiczne). ostra jaskra z wąskim kątem przesączania i podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe (podczas stosowania mirtazapiny ryzyko wystąpienia tych zaburzeń jest bardzo małe ze względu na niewielkie działanie antycholinergiczne mirtazapiny). cukrzyca. Leki przeciwdepresyjne mogą zmieniać wartości glikemii u pacjentów z cukrzycą. Konieczne może być dostosowanie dawkowania insuliny i/lub doustnych leków przeciwcukrzycowych. Zalecane jest również ścisłe monitorowanie pacjenta. Leczenie należy przerwać, jeśli wystąpi żółtaczka. U pacjentów ze schizofrenią lub innymi zaburzeniami psychotycznymi leczonych lekami przeciwdepresyjnymi może wystąpić nasilenie objawów psychotycznych. Myśli paranoidalne mogą również ulec nasileniu. W czasie leczenia fazy depresyjnej w psychozie maniakalno-depresyjnej, może wystąpić przejście do fazy maniakalnej. Leczenie należy przerwać w razie wystąpienia reakcji maniakalnej. Ryzyko samobójstwa: ponieważ poprawa może nie wystąpić w ciągu pierwszych kilku tygodni, pacjenci powinni być ściśle monitorowani w tym okresie. Możliwość samobójstwa jest związana z depresją i może trwać aż do wystąpienia znaczącej remisji. Doświadczenie kliniczne w leczeniu depresji wskazuje, że ryzyko samobójstwa może wzrastać we wczesnych etapach powrotu do zdrowia. Gdy tylko możliwe, szczególnie na początku leczenia, pacjentom należy przepisywać ograniczoną ilość tabletek. Mimo, że leki przeciwdepresyjne nie powodują uzależnienia, nagłe przerwanie długoterminowego leczenia może powodować wystąpienie lęku, pobudzenia, nudności, bólu głowy i złego samopoczucia. Osoby w podeszłym wieku są zwykle bardziej podatne, szczególnie na wystąpienie działań niepożądanych leków przeciwdepresyjnych. W badaniach klinicznych z mirtazapiną opisywana częstość występowania działań niepożądanych u pacjentów w podeszłym wieku nie była większa niż w innych grupach wiekowych. Jakkolwiek, doświadczenie kliniczne jest tutaj wciąż ograniczone. Tabletki zawierają aspartam, który jest źródłem fenyloalaniny, która może być szkodliwa dla pacjentów z fenyloketonurią. Mirtazapina może w umiarkowanym stopniu zaburzać koncentrację i uwagę, zwłaszcza na początku leczenia. Pacjenci leczeni lekami przeciwdepresyjnymi powinni być ostrzeżeni przed wykonywaniem potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających stałej koncentracji, jak prowadzenie pojazdów mechanicznych czy obsługiwanie urządzeń mechanicznych.
mirtor dawkowanie
Dorośli: dawka początkowa wynosi 15 lub 30 mg, najlepiej podawana wieczorem. Dawka podtrzymująca zwykle wynosi 15-45 mg/dobę. Osoby w podeszłym wieku: zalecane dawkowanie jest takie, jak u pacjentów dorosłych. Zmiany, szczególnie zwiększanie dawki należy przeprowadzać ostrożnie i pod ścisłym nadzorem, dla uzyskania zadowalającego i bezpiecznego działania leku. Dzieci i młodzież (
Mirtor działanie i stosowanie
Mirtazapina jest antagonistą presynaptycznych receptorów α2, który zwiększa przekaźnictwo noradrenergiczne i serotonergiczne w obrębie OUN. Działanie serotonergiczne wynika ze swoistego działania na receptory 5-HT1, ponieważ mirtazapina blokuje zarówno receptory 5-HT2, jak i 5-HT3. Oba enancjomery mirtazapiny są farmakologicznie czynne. Enacjomer S(+) blokuje receptory α2 oraz 5-HT2, podczas gdy postać R(-) blokuje receptory 5-HT3. Uważa się, że za działanie uspokajające mirtazapiny odpowiada hamujące działanie na receptory H1. Mirtazapina jest dość dobrze tolerowana. Antycholinergiczne działanie mirtazapiny jest minimalne i w zakresie dawek terapeutycznych rzadko powoduje występowanie istotnych klinicznie działań niepożądanych dotyczących układu sercowo-naczyniowego.
mirtor przedawkowanie
Aktualne doświadczenia dotyczące przedawkowania samej mirtazapiny wskazują, że objawy przedawkowania są zazwyczaj łagodne. Odnotowano hamowanie czynności OUN z dezorientacją oraz przedłużonym działaniem uspokajającym, z tachykardią oraz łagodnym nadciśnieniem lub niedociśnieniem. Jednakże możliwe jest wystąpienie poważniejszych skutków przedawkowania (w tym śmiertelnych) w przypadku przyjęcia dawek dużo większych niż dawki lecznicze, zwłaszcza w skojarzeniu z innymi lekami. W leczeniu przedawkowania stosuje się węgiel aktywowany, leczenie objawowe i podtrzymywanie czynności życiowych. W razie potrzeby można rozważyć płukanie żołądka. Zaleca się monitorowanie czynności serca w przypadku znacznego przedawkowania.
mirtor a alkohol
Mirtazapina nie powinna być podawana jednocześnie z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) ant też w okresie 2 tyg. od zakończenia leczenia inhibitorami MAO. Mirtazapina może nasilić uspokajające właściwości pochodnych benzodiazepiny i innych preparatów uspokajających. Należy zachować ostrożność podczas stosowania leków z tej grupy jednocześnie z preparatem, ponieważ może dojść do nasilenia hamujących działań niepożądanych na OUN. Mirtazapina może nasilać hamujące działanie alkoholu na OUN i odwrotnie. Dlatego należy pouczyć pacjentów o konieczności unikania spożywania napojów alkoholowych. W przypadku jednoczesnego stosowania mirtazapiny i innych preparatów serotonergicznych (np. SSRI, inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny – SNRI, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne – TCA i tramadol) występuje ryzyko interakcji, które mogą doprowadzić do rozwoju zespołu serotoninowego. Doświadczenia po wprowadzeniu produktu do obrotu wskazują, że u pacjentów leczonych mirtazapiną w monoterapii lub mirtazapiną w skojarzeniu z SSRI, zespół serotoninowy występuje bardzo rzadko. Jeżeli takie leczenie zostanie uznane za konieczne ze względów terapeutycznych, dawkowanie powinno być zmieniane ostrożnie, powinna być także wdrożona i utrzymywana ścisła obserwacja pod kątem wystąpienia pierwszych objawów nadmiernego pobudzenia układu serotonergicznego. Nie zaobserwowano klinicznie istotnych działań czy zmian w zakresie farmakokinetyki u osób leczonych jednocześnie mirtazapiną i litem. Mirtazapina w dawce 30 mg /dobę powodowała niewielkie, ale statystycznie istotne zwiększenie wartości INR (międzynarodowy współczynnik znormalizowany) u pacjentów leczonych warfaryną. Nie można wykluczyć silniej wyrażonego działania w przypadku większej dawki mirtazapiny. Należy kontrolować wskaźnik protrombinowy w przypadku jednoczesnego stosowania warfaryny i mirtazapiny. Mirtazapina jest metabolizowana niemal całkowicie przez izoenzymy cytochromu P450 – CYP2D6 i CYP3A4 oraz w mniejszym stopniu przez CYP1A2. Badanie nad interakcjami przeprowadzone na zdrowych ochotnikach wykazało, że paroksetyna, inhibitor CYP2D6, nie ma wpływu na farmakokinetykę mirtazapiny w stanie równowagi dynamicznej. Jednoczesne podawanie silnego inhibitora CYP3A4, ketokonazolu, zwiększa maks. stężenie w osoczu i pole pod krzywą stężenia w czasie (AUC) mirtazapiny, odpowiednio, o około 40% i 50%. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego podawania mirtazapiny z silnymi inhibitorami CYP3A4, inhibitorami proteazy wirusa ludzkiego niedoboru odporności (HIV), azolowymi lekami przeciwgrzybiczymi, erytromycyną lub nefazodonem, mimo że znaczenie kliniczne takich interakcji metabolicznych nie zostało jeszcze ostatecznie ustalone. Karbamazepina (induktor CYP3A4) zwiększa około dwukrotnie klirens mirtazapiny, co powoduje około 45-60% zmniejszenie stężenia mirtazapiny w osoczu. W przypadku dodania do leczenia mirtazapiną karbamazepiny lub innego induktora metabolizmu wątrobowego (jak ryfampicyna lub fenytoina), może być konieczne zwiększenie dawki mirtazapiny. Jeżeli leczenie takim lekiem zostanie przerwane, może być konieczne zmniejszenie dawki mirtazapiny. Biodostępność mirtazapiny w przypadku jednoczesnego podawania z cymetydyną może być zwiększona o ponad 50%. W przypadku rozpoczęcia jednoczesnego leczenia cymetydyną może być konieczne zmniejszenie dawki mirtazapiny lub jej zwiększenie po zaprzestaniu podawania cymetydyny. W badaniach interakcji in vivo mirtazapina nie miała wpływu na farmakokinetykę rysperydonu (substrat CYP2D6), paroksetyny (substrat i inhibitor CYP2D6), karbamazepiny (substrat i czynnik indukujący CYP3A4), amitryptyliny ani cymetydyny.
mirtor w ciąży
Mirtazapina nie powinna być stosowana podczas ciąży, z wyjątkiem jednoznacznych wskazań, po dokładnej ocenie stosunku potencjalnych korzyści dla matki do ryzyka dla dziecka. Chociaż doświadczenia przeprowadzone na zwierzętach wskazują, że mirtazapina przenika do mleka matki tylko w bardzo małych ilościach, nie zaleca się stosowania mirtazapiny u kobiet karmiących piersią.
mirtor a karmienie piersią
Mirtazapina nie powinna być stosowana podczas ciąży, z wyjątkiem jednoznacznych wskazań, po dokładnej ocenie stosunku potencjalnych korzyści dla matki do ryzyka dla dziecka. Chociaż doświadczenia przeprowadzone na zwierzętach wskazują, że mirtazapina przenika do mleka matki tylko w bardzo małych ilościach, nie zaleca się stosowania mirtazapiny u kobiet karmiących piersią.