Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: często odczyny skórne ustępujące po odstawieniu leku. Zaburzenia układu nerwowego: nadmierne uspokojenie, depresja, senność. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersiowej: depresja ośrodka oddechowego. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: bóle stawowe. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: zapalenie wątroby, żółtaczka. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: niedokrwistość megaloblastyczna (w przypadku długotrwałego stosowania występuje niedobór kwasu foliowego). W przypadku dużych dawek może wystąpić ospałość i uczucie zmęczenia, oczopląs, ataksja (bezład) oraz zawroty i bóle głowy. W przypadku dłuższego stosowania, lek może wywołać przyzwyczajenie. W trakcie leczenia rozwija się tolerancja na działanie uspokajające fenobarbitalu.
milocardin przeciwskazania
Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Lek nie może być stosowany: u dzieci oraz w czasie ciąży i karmienia piersią. w uszkodzeniu wątroby, alkoholizmie, padaczce, uszkodzeniach mózgu, chorobach psychicznych, porfirii.
Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z niewydolnością oddechową, miastenią, chorobą Parkinsona, porfirią, obrzękiem śluzowatym, rozedmą płuc, niewydolnością nerek, ciężką niewydolnością serca oraz w ciężkich zatruciach lekami wpływającymi depresyjnie na OUN. Lek zawiera 54% v/v etanolu (alkoholu), tzn. do 280 mg/dawkę (40 kropli). Lek jest szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową. Zawartość etanolu należy wziąć pod uwagę podczas stosowania u kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci i u osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobą wątroby lub z padaczką. Preparat wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Fenobarbital i ester etylowy kwasu a-bromoizowalerianowego działają sedatywnie, a ich działanie spotęgowane jest etanolem (dawka – 40 kropli – zawiera około 280 mg etanolu), wskutek czego lek osłabia zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi oraz obsługę maszyn będących w ruchu, a także sprawność psychofizyczną (pływanie, praca na dużej wysokości i inne). Należy poinformować pacjenta o istniejącym niebezpieczeństwie.
milocardin dawkowanie
Zwykle początkowo 5-10 kropli 2-3x/dobę. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 20-25 kropli 3x/dobę. W napadzie tachykardii emocjonalnej 30-40 kropli jednorazowo.
Milocardin działanie i stosowanie
Lek o działaniu uspokajającym i rozkurczowym. Ester etylowy kwasu α-bromoizowalerianowego wywiera słabe działanie sedatywne na OUN, wpływa regulująco na czynność układu krążenia i przewodu pokarmowego. Rozpuszczalna sól sodowa fenobarbitalu w małych dawkach ma działanie sedatywne i wykazuje synergizm z estrem etylowym kwasu α-bromoizowalerianowego.
milocardin a karmienie piersią
W skład preparatu wchodzi fenobarbital, który jest przeciwwskazany w ciąży i w czasie karmienia piersią. Fenobarbital może być przyczyną wad wrodzonych. Opisano przypadki rozszczepu podniebienia, zajęczej wargi, wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego, niedorozwoju palców, zahamowania rozwoju szkieletu, zahamowania funkcji psychomotorycznych i inne. Dlatego lek jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży i w okresie laktacji.
milocardin przedawkowanie
Lek w dużych dawkach działa porażająco na OUN z możliwością porażenia oddechu (synergistyczne działanie depresyjne fenobarbitalu i estru etylowego kwasu a-bromoizowalerianowego). Ostre zatrucia dużą dawką zdarzają się rzadko, a objawy są następujące: drgawki, ataksja, stupor, śpiączka, porażenie układu oddechowego. Zatrucie małymi dawkami leku powoduje nudności, wymioty, bóle głowy, odczyny alergiczne spowodowane bromkami. W ciężkich zaburzeniach oddychania i śpiączce – intubacja i oddech wspomagany lub zastępczy. Płukanie żołądka wodą z węglem aktywowanym. W przypadku drgawek zastosowanie i.v. diazepamu lub fenytoiny. Alkalizacja moczu może zwiększać wydalanie fenobarbitalu przez nerki. W ciężkich zatruciach, ze względu na zawartość fenobarbitalu, najskuteczniejszą metodą eliminacji jest hemoperfuzja z żywicami jonowymiennymi. Mniej skuteczna jest hemoperfuzja z węglem aktywowanym, a także hemodializa.
milocardin a alkohol
Lek może zwiększać działanie innych środków uspokajających i alkoholu. Fenobarbital jest induktorem enzymów mikrosomalnych wątroby i niezależnie od dawki może przyspieszać metabolizm wielu jednocześnie stosowanych leków, które są metabolizowane w wątrobie np. doustnych leków przeciwzakrzepowych, gliko- i mineralokortykosteroidów, cyklosporyn, doksycykliny, chinidyny, teofiliny i jej pochodnych, pochodnych hydantoiny, chlorpromazyny, amitryptyliny, fenylbutazonu, metronidazolu, digitoksyny, b-adrenolityków, witaminy D, gryzeofulwiny, chloramfenikolu, doustnych środków antykoncepcyjnych. Zmniejsza się w ten sposób ich skuteczność. W przypadku konieczności jednoczesnego stosowania wyżej wymienionych leków z fenobarbitalem może okazać się niezbędne monitorowanie skuteczności ich działania i zmiana dawki. Interakcje fenobarbitalu z fenytoiną są trudne do przewidzenia. Zwykle występuje zmniejszenie stężenia fentytoiny we krwi, mogą się również zwiększyć niepożądane działania fenobarbitalu. Jednoczesne stosowanie kwasu walproinowego może zwiększyć działanie uspokajające fenobarbitalu. Fenobarbital może powodować stopniowe zmniejszanie się stężenia karbamazepiny. Fenobarbital może zwiększać działanie środków wpływających depresyjnie na OUN (pochodne benzodiazepiny, antydepresyjne z wyjątkiem inhibitorów MAO, większość leków przeciwhistaminowych Hh klonidyna, leki nasenne, neuroleptyki, pochodne morfiny, alkohol) i w ten sposób silnie hamować czynność OUN, a także spowodować depresję ośrodka oddechowego.
Nadwrażliwość na substancje czynne lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Lek nie może być stosowany: u dzieci oraz w czasie ciąży i karmienia piersią. w uszkodzeniu wątroby, alkoholizmie, padaczce, uszkodzeniach mózgu, chorobach psychicznych, porfirii.
Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z niewydolnością oddechową, miastenią, chorobą Parkinsona, porfirią, obrzękiem śluzowatym, rozedmą płuc, niewydolnością nerek, ciężką niewydolnością serca oraz w ciężkich zatruciach lekami wpływającymi depresyjnie na OUN. Lek zawiera 54% v/v etanolu (alkoholu), tzn. do 280 mg/dawkę (40 kropli). Lek jest szkodliwy dla osób z chorobą alkoholową. Zawartość etanolu należy wziąć pod uwagę podczas stosowania u kobiet ciężarnych lub karmiących piersią, dzieci i u osób z grup wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobą wątroby lub z padaczką. Preparat wywiera znaczny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Fenobarbital i ester etylowy kwasu a-bromoizowalerianowego działają sedatywnie, a ich działanie spotęgowane jest etanolem (dawka – 40 kropli – zawiera około 280 mg etanolu), wskutek czego lek osłabia zdolność kierowania pojazdami mechanicznymi oraz obsługę maszyn będących w ruchu, a także sprawność psychofizyczną (pływanie, praca na dużej wysokości i inne). Należy poinformować pacjenta o istniejącym niebezpieczeństwie.
milocardin w ciąży
W skład preparatu wchodzi fenobarbital, który jest przeciwwskazany w ciąży i w czasie karmienia piersią. Fenobarbital może być przyczyną wad wrodzonych. Opisano przypadki rozszczepu podniebienia, zajęczej wargi, wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego, niedorozwoju palców, zahamowania rozwoju szkieletu, zahamowania funkcji psychomotorycznych i inne. Dlatego lek jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży i w okresie laktacji.