Tag: Midanium

Midazolam jest silnie działającym lekiem uspokajającym, który należy podawać powoli, stopniowo. Zaleca się stopniowe podawanie midazolamu, aby bezpiecznie osiągnąć pożądany stopień sedacji w zależności od klinicznych potrzeb, stanu zdrowia i wieku pacjenta oraz innych jednocześnie podawanych leków. Podczas określania dawki u osób w wieku ≥60 lat, osłabionych lub przewlekle chorych oraz dzieci, należy wziąć pod uwagę czynniki ryzyka specyficzne dla każdego pacjenta. Dorośli >60 lat. Sedacja z zachowaniem świadomości. Dożylnie: dawka początkowa: 2 – 2,5 mg; dawki dodatkowe: 1 mg; dawka całkowita: 3,5 – 7,5 mg. Premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia ogólnego. Domięśniowo: 0,07-0,1 mg/kg mc; dożylnie: 1-2 mg; dawkę można powtórzyć. Wprowadzenie do znieczulenia ogólnego. Dożylnie: 0,15-0,2 mg/kg mc. (0,3-0,35 bez premedykacji). Jako składnik uspokajający w znieczuleniu złożonym. Dożylnie: dawki powtarzane: 0,03-0,1 mg/kg mc. lub wlew ciągły 0,03 – 0,1 mg/kg mc./h. Sedacja w oddziałach intensywnej opieki medycznej. Dożylnie: dawka nasycająca: 0,03-0,3 mg/kg mc. podawana po 1-2,5 mg. Dawka podtrzymująca: 0,03-0,2 mg/kg mc./h. Dorośli ≥60 lat, osłabieni lub przewlekle chorzy. Sedacja z zachowaniem świadomości. Dożylnie: dawka początkowa: 0,5-1 mg; dawki dodatkowe: 0,5-1 mg; dawka całkowita: Dzieci. Sedacja z zachowaniem świadomości. Dożylnie, od 6 m-cy do 5 lat: dawka początkowa: 0,05-0,1 mg/kg mc.; dawka całkowita: 6 m-cy: 0,3-0,5 mg/kg mc.; domięśniowo, 1-15 lat: 0,05 – 0,15 mg/kg mc. Premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia ogólnego. Doodbytniczo, >6 m-cy: 0,3-0,5 mg/kg mc.; domięśniowo, 1-15 lat: 0,08-0,2 mg/kg mc. Sedacja w oddziałach intensywnej opieki medycznej. Dożylnie, noworodki 32 tyg. wieku płodowego i dzieci do 6 m-cy: 0,06 mg/kg mc./h; dożylnie, >6 m-cy: dawka nasycająca: 0,05 – 0,2 mg/kg mc; dawka podtrzymująca: 0,06 – 0,12 mg/kg mc./h. Sedacja z zachowaniem świadomości. Przed zabiegami diagnostycznymi lub drobnymi chirurgicznymi, midazolam należy podawać dożylnie. Dawkę należy dostosować do indywidualnego stanu pacjenta i podawać stopniowo. Nie należy wstrzykiwać szybko lub podawać w pojedynczym wstrzyknięciu (bolusie). Początek działania uspokajającego zależy od stanu pacjenta i sposobu podawania leku (np. szybkości podawania, wielkości dawki). W razie konieczności, jeśli wymaga tego stan pacjenta, można podać kolejne dawki. Działanie leku rozpoczyna się po około 2 min. po podaniu. Najsilniejszy efekt obserwuje się po 5-10 min. Dorośli. Lek należy podawać powoli dożylnie, z szybkością około 1 mg na 30 sek. U osób 5 mg. U osób >60 lat, osłabionych lub przewlekle chorych, dawkę początkową podaną 5-10 min. przed rozpoczęciem zabiegu, należy zmniejszyć do 0,5-1 mg. W razie potrzeby można podać dodatkowe dawki po 0,5-1 mg, ponieważ u tych pacjentów efekt maksymalny osiągany jest wolniej, dodatkowe dawki midazolamu powinny być podawane bardzo powoli i z zachowaniem ostrożności. Zazwyczaj nie jest konieczne podawanie dawki całkowitej >3,5 mg. Dzieci. Dożylnie: midazolam należy podawać powoli, w małych dawkach do osiągnięcia pożądanego klinicznego efektu. Dawka początkowa midazolamu powinna być podana w ciągu 2-3 min. Przed powtórzeniem dawki należy odczekać 2-5 min., aby ocenić działanie uspokajające. Jeśli wymagane jest podtrzymanie uspokojenia, należy kontynuować podawanie małych dawek, do osiągnięcia właściwego poziomu uspokojenia. Niemowlęta i małe dzieci 6 m-cy. Dzieci od 6 m-cy do 5 lat: dawka początkowa 0,05 mg/kg mc. do 0,1 mg/kg mc. Dla uzyskania zamierzonego efektu może być konieczne podanie do 0,6 mg/kg mc., jednak nie należy przekraczać dawki całkowitej 6 mg. Po podaniu dużych dawek midazolamu wzrasta ryzyko hipowentylacji i przedłużenia się sedacji. Dzieci 6-12 lat: dawka początkowa 0,025 mg/kg mc. do 0,05 mg/kg mc. Można podać do 0,4 mg/kg mc. Dawka maks. 10 mg. Po podaniu dużych dawek midazolamu wzrasta ryzyko hipowentylacji i przedłużenia się sedacji. Dzieci 12-16 lat: dawkowanie jak u dorosłych. Doodbytniczo: całkowita dawka midazolamu wynosi zwykle od 0,3 mg/kg mc. do 0,5 mg/kg mc., podana jednorazowo. Podanie doodbytnicze powinno być wykonane z użyciem strzykawki z założonym plastikowym aplikatorem. Jeśli objętość roztworu przeznaczona do podania jest zbyt mała, należy dodać wody do maks. objętości 10 ml. Nie należy powtarzać podawania dawki doodbytniczo. Nie zaleca się podawania midazolamu tą drogą dzieciom 10 mg zwykle nie jest konieczna. Domięśniowe podawanie leku powinno być ograniczone do sytuacji wyjątkowych, ponieważ jest bolesne. Dzieciom o mc. 1 mg/ml. Większe stężenia leku należy rozcieńczać do 1 mg/ml. Znieczulenie. Premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia ogólnego. Premedykacja z użyciem midazolamu podanego na krótko przed zabiegiem wywołuje sedację (powoduje senność lub wywołuje sen lub jego podtrzymanie) i niepamięć dotyczącą okresu okołoperacyjnego. Midazolam może być również podawany z lekami antycholinergicznymi. W takim przypadku midazolam powinien być podawany głęboko domięśniowo w duże grupy mięśni 20-60 min. przed wprowadzeniem do znieczulenia. U dzieci metodą z wyboru jest podanie doodbytnicze. Po podaniu leku, należy pacjenta obserwować, czy nie wystąpią objawy nadwrażliwości lub przedawkowania. Dorośli. W celu osiągnięcia sedacji przedoperacyjnej i niepamięci dotyczącej okresu okołooperacyjnego, osobom zaliczonym do I i II grupy według klasyfikacji ASA oraz pacjentom 60 lat, osłabionych, przewlekle chorych dawkę należy zmniejszyć i dostosować do indywidualnego stanu pacjenta. Wstrzyknięcie dożylne: dawka początkowa 0,5 mg; jeżeli zachodzi konieczność, dawkę można powoli zwiększać. Wstrzyknięcie domięśniowe 0,025-0,05 mg/kg mc. Zwykle stosowana dawka to 2-3 mg. W przypadku jednoczesnego podawania leków narkotycznych dawkę midazolamu należy zmniejszyć. Dzieci. Noworodki i dzieci 6 m-cy. Doodbytniczo: całkowita dawka midazolamu, zwykle mieszcząca się w zakresie 0,3-0,5 mg/kg mc. powinna być podana 15-30 min. przed wprowadzeniem do znieczulenia. Podanie doodbytnicze powinno być wykonane z użyciem strzykawki z założonym plastikowym aplikatorem. Jeśli objętość przeznaczona do podania jest mała, można dodać wody do całkowitej objętości 10 ml. Domięśniowo: ponieważ podanie tą drogą jest bolesne, należy je ograniczyć tylko do sytuacji wyjątkowych. Zaleca się podawanie doodbytnicze. Dawki podawane domięśniowo, skuteczne i bezpieczne mieszczą się w zakresie 0,08-0,2 mg/kg mc. Dzieci od 1-15 lat wymagają stosunkowo dużych dawek w porównaniu z dorosłymi, w przeliczeniu na mc. Dzieciom o mc. 1 mg/ml. Większe stężenia należy rozcieńczać do 1 mg/ml. Wprowadzenie do znieczulenia ogólnego. Dorośli. Jeśli midazolam jest stosowany w celu wprowadzenia do znieczulenia, przed podaniem innych środków znieczulających, indywidualne reakcje pacjentów na lek mogą być różne. Dawkę należy podawać stopniowo do osiągnięcia zamierzonego efektu, biorąc pod uwagę wiek i stan pacjenta. Jeśli midazolam jest podawany przed innymi lekami dożylnymi lub środkami do inhalacji stosowanymi do wprowadzenia do znieczulenia lub jednocześnie z tymi lekami, zazwyczaj stosowaną dawkę początkową każdego ze środków należy znacząco zmniejszyć, niekiedy aż do 25% dawki wstępnej. Pożądany efekt znieczulenia osiąga się podając lek stopniowo. Dawkę midazolamu podawaną dożylnie wprowadzającą do znieczulenia ogólnego należy wstrzykiwać powoli, w sposób frakcjonowany. Każdą dawkę – nie >5 mg należy wstrzykiwać w ciągu 20-30 sek., zachowując 2-min. przerwę pomiędzy kolejnymi dawkami. Pacjenci 60 lat poddani premedykacji, osłabieni lub przewlekle chorzy: dawkę należy znacząco zmniejszyć, tj. do 0,05-0,15 mg/kg mc. podawać dożylnie przez 20-30 sek. i poczekać 2 min. na efekt. Pacjenci bez premedykacji w wieku >60 lat: wymagają zazwyczaj zastosowania większej dawki midazolamu do wprowadzenia do znieczulenia – zaleca się dawkę początkową 0,15-0,3 mg/kg mc. Pacjenci z ciężkimi chorobami układowymi lub osłabieni, u których nie stosowano premedykacji, wymagają zazwyczaj zastosowania mniejszej dawki midazolamu – zwykle wystarcza dawka 0,15-0,25 mg/kg mc. Jako składnik uspokajający w znieczuleniu złożonym. Dorośli. Midazolam można podawać jako składnik uspokajający w złożonym znieczuleniu w postaci powtarzanych małych dawek podawanych dożylnie (0,03-0,1 mg/kg mc.) lub wlewu dożylnego (0,03-0,1 mg/kg mc./h) zazwyczaj w skojarzeniu z lekami przeciwbólowymi. Dawki i przerwy pomiędzy podaniem kolejnych dawek zależą od indywidualnej reakcji pacjenta. U pacjentów >60 lat, osłabionych i przewlekle chorych należy stosować mniejsze dawki podtrzymujące. Sedacja w oddziałach intensywnej opieki medycznej. Pożądany stopień sedacji jest osiągany poprzez stopniowe podawanie midazolamu, a następnie ciągły wlew dożylny lub powtarzane wstrzyknięcia w zależności od potrzeb klinicznych, stanu i wieku pacjenta oraz ewentualnie innych stosowanych leków. Dorośli. Dożylna dawka nasycająca: 0,03-0,3 mg/kg mc. midazolamu podawana powoli, w kolejnych wstrzyknięciach. Każde pojedyncze wstrzyknięcie w ilości 1-2,5 mg powinno zostać wykonane w ciągu 20-30 sek., z zachowaniem 2 – min. przerwy między kolejnymi wstrzyknięciami. W przypadku pacjentów z hipowolemią, skurczem naczyń krwionośnych lub hipotermią dawkę nasycającą należy zmniejszyć lub pominąć. Jeśli midazolam jest podawany z silnie działającymi lekami przeciwbólowymi, leki te powinny być podane w pierwszej kolejności, aby bezpiecznie dostosować uspokajające działanie midazolamu w zależności od nasilenia sedacji spowodowanej lekiem przeciwbólowym. Dożylna dawka podtrzymująca: 0,03-0,2 mg/kg mc./h. W przypadku pacjentów z hipowolemią, skurczem naczyń krwionośnych lub hipotermią dawkę podtrzymującą należy zmniejszyć. Poziom sedacji powinien być regularnie oceniany. Podczas długotrwałej sedacji, może rozwinąć się tolerancja – w takim przypadku zachodzi potrzeba zwiększenia dawki. Dzieci. U dzieci >6 m-cy., zaintubowanych i sztucznie wentylowanych, dawkę nasycającą: 0,05-0,2 mg/kg mc. należy podawać dożylnie, powoli przez 2-3 min. do osiągnięcia pożądanego klinicznego efektu. Midazolamu nie należy podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym. Po dawce nasycającej, podaje się ciągły wlew dożylny 0,06-0,12 mg/kg mc./h (1-2 µg/kg mc./min.). Szybkość wlewu można zwiększać lub zmniejszać w zależności od potrzeby (zazwyczaj o 25% początkowej lub późniejszej szybkości) lub podawać dożylnie dawki dodatkowe midazolamu, aby zwiększyć lub podtrzymać działanie leku na pożądanym poziomie. Zaleca się obserwację czynności oddechowej i wysycenia krwi tlenem. Noworodki i niemowlęta do 6 m-cy. Midazolam należy podawać w ciągłym wlewie dożylnym, rozpoczynając od 0,03 mg/kg mc./godz. (0,5 µg/kg mc./min.) u noworodków w wieku płodowym 32 tyg. i niemowląt do 6 m-cy. Nie zaleca się stosowania dawek nasycających u wcześniaków, noworodków i niemowląt do 6 m-ca życia. Lek należy podawać we wlewie, przez pierwsze kilka godzin szybszym, w celu osiągnięcia stężenia terapeutycznego w osoczu. Należy dokładnie i często kontrolować szybkość wlewu, szczególnie po pierwszej dobie, aby podać możliwie najmniejsze skuteczne dawki i zapobiec ewentualnej kumulacji leku. Rozpoczynając podawanie midazolamu pacjentom z upośledzoną czynnością układu krążenia należy podawać dawkę leku w niewielkich kolejnych wstrzyknięciach i obserwować te osoby pod kątem wystąpienia objawów niestabilności hemodynamicznej, np. niedociśnienia. Pacjenci ci są również wrażliwi na działanie midazolamu powodujące wystąpienie depresji oddechowej i wymagają szczególnej obserwacji czynności oddechowej i wysycenia krwi tlenem. Nie zaleca się stosowania roztworu midazolamu w stężeniu >1 mg/ml u wcześniaków, noworodków i dzieci o mc. 0,5. Dlatego działanie kliniczne może być silniejsze i wydłużone. W takim przypadku dawkę midazolamu należy zmniejszyć oraz monitorować stan pacjenta.