Preparat należy przyjmować przez 28 kolejnych dni w dwóch cyklach oddzielonych od siebie 28-dniową przerwą. Przyjmowanie preparatu rozpoczyna się zazwyczaj w okresie wolnym od infekcji. W przypadku ostrej infekcji preparat może być stosowany równocześnie z antybiotykami, lecz nie może zastąpić leczenia przeciwzapalnego.
Luivac przeciwskazania
Preparatu nie należy stosować u chorych z nadwrażliwością na którykolwiek ze składników leku. Preparat nie powinien być stosowany w stanach ostrego nieżytu żołądkowo-jelitowego, ponieważ w przypadku przyspieszonego pasażu jelitowego działanie preparatu jest zaburzone. Z uwagi na niewielkie doświadczenie i możliwość złożonych interakcji, preparatu nie należy stosować u osób z chorobami z autoagresji. Preparatu nie należy podawać dzieciom do 3-go roku życia.
Luivac w ciąży
Ze względu na brak danych, preparatu nie należy stosować u kobiet w ciąży. Brak zastrzeżeń do stosowania preparatu w okresie laktacji.
Luivac skutki uboczne
Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) małopłytkowość. Zaburzenia żołądka i jelit: (niezbyt często) w większości lekkie zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) reakcje skórne. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo rzadko) bóle stawów.
Luivac przedawkowanie
Nie odnotowano przypadków zatrucia.
Luivac działanie i stosowanie
Działanie preparatu opiera się na stymulacji systemu immunologicznego błon śluzowych. Po podaniu tabletek antygeny oddziaływające na tkankę limfoidalną przewodu pokarmowego powodują wzrost odporności specyficznej wszystkich błon śluzowych. Poza tym preparat pobudza także niespecyficzne mechanizmy obronne. Prace doświadczalne potwierdziły następujący wpływ preparatu na specyficzny i niespecyficzny system immunologiczny: zwiększenie liczby komórek produkujących przeciwciała klasy IgA w kępkach Peyera; zwiększenie liczby przeciwciał klasy IgA w wydzielinach błony śluzowej; zwiększenie liczby specyficznych przeciwciał klasy IgA w płucach i w surowicy; zwiększenie aktywności fagocytarnej; stymulowanie aktywności i proliferacji limfocytów T (zwłaszcza komórek T-helper); stymulowanie produkcji cytokin, takich jak interferon gamma (w tkance limfoidalnej oskrzeli oraz limfocytach krezkowych), interleukina-2 (w węzłach chłonnych krezkowych), interleukina-5 i interleukina-6 (w tkance limfoidalnej oskrzeli); zmniejszenie reakcji zapalnych w płucach poprzez redukcję stężeń elastazy PMN.