Tag: lorista

Nadciśnienie tętnicze: u większości pacjentów zazwyczaj stosowana dawka początkowa i podtrzymująca wynosi 50 mg/dobę. Maks. działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 3-6 tyg. po rozpoczęciu leczenia. U niektórych pacjentów korzystne możne być zwiększenie dawki leku do 100 mg/dobę. U pacjentów ze zmniejszoną objętością płynów wewnątrznaczyniowych (np. u pacjentów leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych) zalecana dawka początkowa wynosi 25 mg/dobę. U pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów hemodializowanych, nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej leku. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie, zaleca się rozpoczęcie leczenia od mniejszej dawki leku. Nie ma doświadczeń ze stosowaniem leku u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dlatego nie zaleca się podawania losartanu pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Niewydolność serca: początkowa dawka wynosi 12,5 mg/dobę. Dawkę powinno się stopniowo zwiększać w odstępach jednotygodniowych aż do osiągnięcia zazwyczaj stosowanej dawki podtrzymującej (50 mg/dobę), w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Preparat stosuję się zwykle w skojarzeniu z lekami moczopędnymi i glikozydami naparstnicy. Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca: zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 50 mg/dobę. W zależności od wartości ciśnienia tętniczego, można dodać hydrochlorotiazyd w małej dawce i/lub zwiększyć dawkę leku do 100 mg/dobę. Ochrona nerek u pacjentów z cukrzycą typu 2 i proteinurią: zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 50 mg/dobę. W zależności od wartości ciśnienia tętniczego, można zwiększyć dawkę leku do 100 mg/dobę po m-cu od rozpoczęcia leczenia. Preparat można stosować jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. leki moczopędne, antagoniści kanału wapniowego, a i b-adrenolityki oraz leki działające ośrodkowo), a także z insuliną i innymi powszechnie stosowanymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodne sulfonylomocznika, glitazony i inhibitory glukozydazy). U pacjentów w wieku powyżej 75 lat należy rozważyć możliwość rozpoczęcia leczenia od dawki 25 mg. Zazwyczaj nie ma jednak konieczności dostosowania dawki leku u osób w podeszłym wieku. Nie ma doświadczeń ze stosowaniem leku u dzieci i młodzieży, dlatego nie należy go podawać w tych grupach wiekowych.

Nadciśnienie tętnicze: u większości pacjentów zazwyczaj stosowana dawka początkowa i podtrzymująca wynosi 50 mg/dobę. Maks. działanie przeciwnadciśnieniowe uzyskuje się w ciągu 3-6 tyg. po rozpoczęciu leczenia. U niektórych pacjentów korzystne możne być zwiększenie dawki leku do 100 mg/dobę. U pacjentów ze zmniejszoną objętością płynów wewnątrznaczyniowych (np. u pacjentów leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych) zalecana dawka początkowa wynosi 25 mg/dobę. U pacjentów w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów hemodializowanych, nie ma konieczności dostosowania dawki początkowej leku. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby w wywiadzie, zaleca się rozpoczęcie leczenia od mniejszej dawki leku. Nie ma doświadczeń ze stosowaniem leku u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Dlatego nie zaleca się podawania losartanu pacjentom z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Niewydolność serca: początkowa dawka wynosi 12,5 mg/dobę. Dawkę powinno się stopniowo zwiększać w odstępach jednotygodniowych aż do osiągnięcia zazwyczaj stosowanej dawki podtrzymującej (50 mg/dobę), w zależności od stanu klinicznego pacjenta. Preparat stosuję się zwykle w skojarzeniu z lekami moczopędnymi i glikozydami naparstnicy. Zmniejszenie ryzyka wystąpienia udaru mózgu u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i przerostem lewej komory serca: zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 50 mg/dobę. W zależności od wartości ciśnienia tętniczego, można dodać hydrochlorotiazyd w małej dawce i/lub zwiększyć dawkę leku do 100 mg/dobę. Ochrona nerek u pacjentów z cukrzycą typu 2 i proteinurią: zazwyczaj stosowana dawka początkowa wynosi 50 mg/dobę. W zależności od wartości ciśnienia tętniczego, można zwiększyć dawkę leku do 100 mg/dobę po m-cu od rozpoczęcia leczenia. Preparat można stosować jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (np. leki moczopędne, antagoniści kanału wapniowego, a i b-adrenolityki oraz leki działające ośrodkowo), a także z insuliną i innymi powszechnie stosowanymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. pochodne sulfonylomocznika, glitazony i inhibitory glukozydazy). U pacjentów w wieku powyżej 75 lat należy rozważyć możliwość rozpoczęcia leczenia od dawki 25 mg. Zazwyczaj nie ma jednak konieczności dostosowania dawki leku u osób w podeszłym wieku. Nie ma doświadczeń ze stosowaniem leku u dzieci i młodzieży, dlatego nie należy go podawać w tych grupach wiekowych.