Zaburzenia serca: (rzadko) tachykardia; (częstość nieznana) arytmia komorowa i torsades de pointes (zgłaszane przeważnie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT), wydłużenie odstępu QT w badaniu EKG. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (niezbyt często) leukopenia, eozynofilia; (rzadko) trombocytopenia, neutropenia; (bardzo rzadko) agranulocytoza; (częstość nieznana) pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna. Zaburzenia układu nerwowego: (niezbyt często) zawroty głowy, ból głowy, senność; (rzadko) drgawki, drżenie, parestezje; (bardzo rzadko) obwodowa neuropatia czuciowa i czuciowo-ruchowa, zaburzenia smaku i utrata smaku, zaburzenia węchu, w tym brak powonienia. Zaburzenia oka: (bardzo rzadko) zaburzenia widzenia. Zaburzenia ucha i błędnika: (niezbyt często) zawroty głowy; (bardzo rzadko) zaburzenia słyszenia; (częstość nieznana) szumy uszne. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (rzadko) skurcz oskrzeli, duszność; (bardzo rzadko) alergiczne zapalenie płuc. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) biegunka, nudności; (niezbyt często) wymioty, ból brzucha, niestrawność, gazy, zaparcie; (rzadko) krwawa biegunka, która bardzo rzadko może świadczyć o zapaleniu jelit, w tym o rzekomobłoniastym zapaleniu jelit. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (niezbyt często) zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi; (bardzo rzadko) ostra niewydolność nerek (np. z powodu śródmiąższowego zapalenia nerek). Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (niezbyt często) świąd, wysypka; (rzadko) pokrzywka; (bardzo rzadko) obrzęk naczynioruchowy, nadwrażliwość na światło; (częstość nieznana) martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevens-Johnsona, rumień wielopostaciowy, nadmierna potliwość; reakcje dotyczące błon śluzowych mogą czasami wystąpić nawet po podaniu pierwszej dawki. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (rzadko) choroby ścięgien w tym zapalenia ścięgna (np. ścięgna Achillesa), ból stawów, ból mięśni; (bardzo rzadko) zerwanie ścięgna; to działanie niepożądane może wystąpić w ciągu 48 h od rozpoczęcia leczenia i może być obustronne; osłabienie mięśni, które może mieć szczególne znaczenie u pacjentów z miastenią; (częstość nieznana) rabdomioliza. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (niezbyt często) jadłowstręt; (bardzo rzadko) hipoglikemia, zwłaszcza u pacjentów z cukrzycą. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (niezbyt często) zakażenia grzybicze (i namnażanie innych opornych drobnoustrojów). Zaburzenia naczyniowe: (rzadko) niedociśnienie. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (niezbyt często) uczucie zmęczenia; (bardzo rzadko) gorączka; (częstość nieznana) ból (w tym ból pleców, klatki piersiowej i kończyn). Zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) wstrząs anafilaktyczny; reakcje anafilaktyczne i rzekomoanafilaktyczne mogą czasami wystąpić po podaniu pierwszej dawki leku; (częstość nieznana) nadwrażliwość. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (często) zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (np. AlAT, AspAT, fosfatazy alkalicznej, GGT); (niezbyt często) zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi; (bardzo rzadko) zapalenie wątroby; (częstość nieznana) żółtaczka i ciężkie uszkodzenie wątroby, w tym przypadki ciężkiej niewydolności wątroby, notowane po podaniu lewofloksacyny, głównie u pacjentów z ciężką chorobą podstawową. Zaburzenia psychiczne: (niezbyt często) bezsenność, nerwowość; (rzadko) choroby psychiczne, depresja, stany zmieszania, pobudzenie, niepokój; (bardzo rzadko) reakcje psychotyczne z zachowaniami samodestrukcyjnymi, w tym myśli lub próby samobójcze, omamy. Inne działania niepożądane, które były związane z podawaniem fluorochinolonów obejmują: objawy pozapiramidowe i inne zaburzenia koordynacji mięśniowej; zapalenie naczyń na tle nadwrażliwości; napady porfirii u pacjentów z porfirią.
Levoxa a karmienie piersią
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Levoxa dawkowanie
Czas trwania terapii jest różny w zależności od przebiegu choroby. Jak w przypadku każdej kuracji antybiotykami, podawanie produktu leczniczego, roztw. do inf., należy kontynuować przez co najmniej 48-72 h po ustąpieniu gorączki lub po udowodnieniu likwidacji drobnoustroju. Produkt leczniczy, jest przeznaczony tylko do podawania w powolnej inf. dożylnej; można go podawać 1-2x/dobę. Roztw. do inf. zawierający dawkę lewofloksacyny 250 mg należy podawać co najmniej przez 30 min., a dawkę 500 mg – co najmniej przez 60 min. Po kilku dniach, w zależności od stanu pacjenta, można zmienić początkowe podanie dożylne na podanie doustne w tej samej dawce. Pozaszpitalne zapalenie płuc: 500 mg, 1-2x/dobę. Powikłane zakażenia układu moczowego, w tym odmiedniczkowe zapalenie nerek: 250 mg raz/dobę (należy rozważyć zwiększenie dawki w przypadkach ciężkich zakażeń). Przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego: 500 mg raz/dobę. Zakażenia skóry i tkanek miękkich: 500 mg, 2x/dobę. Modyfikacja dawkowania u pacjentów w zaburzeniami czynności wątroby nie jest konieczna, ponieważ lewofloksacyna nie jest w istotnym stopniu metabolizowana w wątrobie i jest głównie wydalana przez nerki. U pacjentów w podeszłym wieku nie jest konieczna modyfikacja dawkowania z przyczyn innych niż zaburzenia czynności nerek. Stosowanie lewofloksacyny jest przeciwwskazane u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu przed zakończeniem okresu wzrostu (w wieku
Levoxa przeciwskazania
Produktu leczniczego nie wolno stosować: u pacjentów z nadwrażliwością na lewofloksacynę lub inne chinolony lub którąkolwiek z substancji pomocniczych; u pacjentów z padaczką; u pacjentów z zapaleniem ścięgien w wywiadzie, związanym ze stosowaniem fluorochinolonów; u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (w wieku
Levoxa w ciąży
Badania przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały istotnego wpływu na rozrodczość. Jednak wobec braku danych dotyczących stosowania u ludzi oraz z powodu wykazanego doświadczalnie ryzyka uszkodzenia przez fluorochinolony chrząstek wzrostowych rozwijającego się organizmu, nie należy stosować produktu leczniczego u ciężarnych kobiet. Z powodu braku danych dotyczących stosowania u ludzi oraz z powodu wykazanego doświadczalnie ryzyka uszkodzenia przez fluorochinolony chrząstek wzrostowych rozwijającego się organizmu, nie należy stosować produktu leczniczego u kobiet karmiących piersią.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Levoxa przedawkowanie
Na podstawie badań toksyczności na zwierzętach lub badań farmakologii klinicznej, przeprowadzonych z zastosowaniem większych dawek niż terapeutyczne, najważniejszymi objawami, których można spodziewać się po ostrym przedawkowaniu produktu leczniczego w postaci roztw. do inf., są objawy dotyczące OUN, takie jak splątanie, zawroty głowy, zaburzenia świadomości oraz drgawki, wydłużenie odstępu QT. Po przedawkowaniu należy zastosować leczenie objawowe. Z powodu możliwości wydłużenia odstępu QT należy monitorować zapis EKG u pacjenta. Hemodializa, w tym dializa otrzewnowa i ciągła ambulatoryjna dializa otrzewnowa, nie są skuteczne w usuwaniu lewofloksacyny z organizmu. Nie istnieje specyficzna odtrutka.
Levoxa działanie i stosowanie
Lewofloksacyna jest syntetycznym lekiem przeciwbakteryjnym z grupy fluorochinolonów oraz S-enancjomerem racemicznej substancji czynnej – ofloksacyny. Tak jak leki przeciwbakteryjne z grupy fluorochinolonów, lewofloksacyna działa na kompleks DNA-gyraza DNA oraz na topoizomerazę IV.