Dawkowanie należy dostosować indywidualnie dla każdego pacjenta. Zaleca się rozpocząć leczenie dawką 30 mg/dobę. Dawkę można stopniowo zwiększać co kilka dni, aż do osiągnięcia właściwej reakcji klinicznej pacjenta. Zróżnicowane dawkowanie w zależności od stopnia depresji wynosi 60-90 mg. Leczenie odpowiednią dawką powoduje zazwyczaj pozytywną reakcję kliniczną w ciągu 2-4 tyg. W przypadku niezadowalającej reakcji dawkę można zwiększyć. Jeżeli w ciągu następnych 2-4 tyg. leczenia nie ma reakcji, leczenie należy przerwać. Po uzyskaniu poprawy klinicznej celowe jest kontynuowanie leczenia jeszcze przez 4-6 m-cy. Nagłe odstawienie preparatu bardzo rzadko powoduje objawy z powodu wycofania leku.
lerivon skutki uboczne
Istnieją doniesienia w literaturze o następujących działaniach niepożądanych: skazy krwotoczne, drgawki, hipomania, niedociśnienie, zaburzenia czynności wątroby, bóle stawowe, obrzęki, hiperkineza (zespół niespokojnych nóg) i osutka (wykwit). Może również wystąpić wzrost masy ciała. W pierwszych dniach leczenia może występować senność i uspokojenie, objawy te zmniejszają się w trakcie leczenia (obniżenie dawki nie prowadzi do osłabienia powyższych objawów, ale może wpływać na obniżenie skuteczności przeciwdepresyjnej). W pojedynczych przypadkach po dawce początkowej wystąpiła bradykardia. Częstotliwość i nasilenie objawów występujących w depresji, jak: suchość w jamie ustnej i zaparcia, przeważnie nie ulegają nasileniu w czasie leczenia mianseryną. W trakcie leczenia mianseryną zauważono niewydolność szpiku kostnego objawiającą się przeważnie granulocytopenią lub agranulocytozą. Reakcje tego rodzaju pojawiały się przeważnie po 4-6 tyg. leczenia i ustępowały po odstawieniu leku. obserwowano je we wszystkich grupach wiekowych, ale najczęściej u osób w podeszłym wieku. W przypadku pojawienia się gorączki, bólu gardła, zapalenia jamy ustnej lub innych objawów zakażenia, należy przerwać leczenie i przeprowadzić pełne badanie krwi z powodu niebezpieczeństwa wystąpienia granulocytopenii lub agranulocytozy.
lerivon w ciąży
Mianseryna nie ma szkodliwego działania na płód i niemowlę. Wydalana jest z mlekiem matki tylko w bardzo małych ilościach. Należy rozważyć korzyści wynikające ze stosowania mianseryny w czasie ciąży i karmienia piersią w stosunku do możliwego niebezpiecznego wpływu na płód lub niemowlę.
lerivon a karmienie piersią
Mianseryna nie ma szkodliwego działania na płód i niemowlę. Wydalana jest z mlekiem matki tylko w bardzo małych ilościach. Należy rozważyć korzyści wynikające ze stosowania mianseryny w czasie ciąży i karmienia piersią w stosunku do możliwego niebezpiecznego wpływu na płód lub niemowlę.
lerivon przedawkowanie
Objawy ostrego przedawkowania ograniczają się do dłużej utrzymującego się uspokojenia. Arytmia serca, drgawki, ostre niedociśnienie i niewydolność oddechowa występują rzadko. Nie ma specyficznego antidotum. Leczenie polega głównie na płukaniu żołądka w połączeniu z odpowiednim leczeniem objawowym i podtrzymującym czynności życiowe.
Lerivon działanie i stosowanie
Mianseryna, substancja czynna produktu leczniczego, należy do grupy piperazynoazepin, które chemicznie nie są podobne do trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. W jej strukturze brak podstawowego łańcucha bocznego, który uważa się za odpowiedzialny za działanie antycholinergiczne trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Mianseryna zwiększa ośrodkowe przewodnictwo nerwowe blokując receptory α 2 adrenergiczne i hamuje zwrotny wychwyt noradrenaliny. Dodatkowo stwierdzono interakcję z receptorami serotoninowymi w OUN. Badania farmakologiczno-elektroencefalograficzne u ludzi potwierdziły działanie przeciwdepresyjne mianseryny. Skuteczność przeciwdepresyjną mianseryny potwierdzono w badaniach kontrolowanych placebo i wykazano, że jest ona porównywalna z innymi obecnie stosowanymi lekami przeciwdepresyjnymi. Co więcej, wykazuje ona właściwości anksjolityczne, poprawia sen poprzez jego pogłębienie i wydłużenie, co ma szczególne znaczenie w leczeniu chorych z lękiem lub zaburzeniami snu występującymi w zaburzeniach depresyjnych. Uważa się, że właściwości uspokajające mianseryny związane są z blokowaniem receptorów histaminowych H1 i adrenergicznych α 1.
lerivon a alkohol
Mianseryna może wzmagać działanie depresyjne alkoholu na OUN, pacjentów należy ostrzec, że w czasie leczenia nie powinni pić alkoholu. Mianseryna nie wchodzi w interakcje z betanidyną, klonidyną, metyldopą, guanetydyną lub propranololem (sama lub w połączeniu z hydralazyną). Niemniej zaleca się sprawdzanie ciśnienia krwi pacjentom leczonym równocześnie lekami przeciwnadciśnieniowymi. Mianseryna może wpływać na metabolizm pochodnych kumaryny np,: warfaryny. Konieczna jest szczególna ostrożność podczas jednoczesnego stosowania tych leków.
lerivon przeciwskazania
Zespół maniakalny. Ciężka niewydolność wątroby.
Mianseryna, podobnie jak inne leki przeciwdepresyjne może powodować wystąpienie hipomanii u osób z dwubiegunową chorobą afektywną. W takich przypadkach należy przerwać leczenie preparatem. W czasie leczenia pacjentów z cukrzycą lub niewydolnością serca, wątroby i nerek należy przestrzegać ogólnie przyjętych środków ostrożności, a dawki leków stosowanych równocześnie należy stale kontrolować. W padaczce nie należy stosować mianseryny równocześnie z fenytoiną, fenobarbitalem, prymidonem i karbamazepiną. Natomiast można stosować mianserynę z nowymi lekami przeciwpadaczkowymi, jak wigabatryna. Pacjenci chorujący na jaskrę z wąskim kątem przesączania lub objawami wskazującymi na przerost gruczołu krokowego powinni być częściej kontrolowani, chociaż jak wspomniano mianseryna nie wywiera wpływu antycholinergicznego. Leczenie należy przerwać w przypadku wystąpienia żółtaczki. Leczenie należy przerwać, jeżeli wystąpią drgawki. Przez pierwszych kilka dni leczenia mianseryna może osłabiać reakcje psychomotoryczne. Chorzy z depresją leczeni lekami przeciwdepresyjnymi nie powinni prowadzić pojazdów samochodowych ani obsługiwać urządzeń mechanicznych.