Szczepienie pierwotne: 3 dawki po 0,5 ml (podanych w jednym ze schematów: w 2, 3, 4 m-cu; w 3, 4, 5 m-cu; w 2, 4, 6 m-cu) lub z 2 dawek (podanych w 3, 5 m-cu). Szczepienie uzupełniające: po szczepieniu 2 lub 3 dawkami, dawka uzupełniająca musi być podana w odstępie co najmniej 6 m-cy od ostatniej dawki (między 11-13 mż., dwu dawkowe szczepienie lub najlepiej przed 18 mż., trójdawkowe szczepienie). Jeżeli planuje się podanie szczepionki wg schematu EPI (Expanded Program on Immunisation w 6, 10, 14 tyg. życia), należy podać noworodkowi szczepionkę przeciwko WZW B tuż po urodzeniu. Jeśli dziecko zostało zaszczepione przeciwko WZW B po urodzeniu, szczepionkę można podać w 6. tyg. życia jako druga dawka. Jeśli podanie drugiej dawki przeciwko WZW B wymagane jest przed osiągnięciem tego wieku, należy zastosować szczepionkę monowalentną przeciwko WZW B.
Infanrix hexa przeciwskazania
Nadwrażliwość na składniki preparatu. Nie stosować u dzieci ze stwierdzoną encefalopatią o nieznanej etiologii, która wystąpiła w ciągu 7 dni po podaniu szczepionki zawierającej antygeny krztuśca (należy przerwać szczepienie przeciwko krztuścowi i dalej kontynuować szczepienie szczepionkami przeciwko błonicy, tężcowi, WZW B, poliomyelitis i Hib). Nie powinna być podawana pacjentom w ostrych i ciężkich chorobach gorączkowych. Nie podawać dożylnie.
Infanrix hexa skutki uboczne
Objawy w miejscu podania: ból, zaczerwienienie, obrzęk, naciek. Objawy ogólne: gorączka, nietypowy płacz, niepokój, zmęczenie, reakcje alergiczne (wysypka i świąd), reakcje anafilaktoidalne (pokrzywka); zmniejszenie łaknienia, biegunka, zapalenie jelit, nieżyt żołądkowo-jelitowy, ból brzucha, wymioty, zaparcie; drgawki, zapaść lub stan podobny do wstrząsu (epizod hipotonii hiporeaktywności); senność, drażliwość, bezsenność; infekcja wirusowa, drożdżyca, zapalenie ucha środkowego; zakażenie górnych dróg oddechowych, zapalenie oskrzeli, kaszel, nieżyt nosa, zapalenie gardła; spastyczny skurcz oskrzeli, zapalenie krtani, stridor; wysypka, zapalenie skóry, wyprysk; zapalenie spojówek.
Infanrix hexa działanie i stosowanie
Skojarzona szczepionka bakteryjno-wirusowa. Toksoidy błoniczy i tężcowy są otrzymywane przez inaktywację formaldehydem oczyszczonych toksyn produkowanych przez Corynebacterium diphtheriae i Clostridium tetani. Acelularne składniki pałeczek krztuśca są przygotowywane z Bordetella pertussis w I fazie wzrostu przez ekstrakcję, oczyszczenie i inaktywację. Hemaglutynina włókienkowa i pertaktyna poddane są działaniu formaldehydu, zaś toksoid krztuścowy działaniu glutaraldehydu i formaldehydu w celu trwałej inaktywacji. Antygen powierzchniowy HBV uzyskiwany jest metodą inżynierii genetycznej z hodowli komórek drożdży (Saccharomyces cerevisiae), którym wszczepiono gen kodujący główny antygen powierzchniowy HBV. Antygen powierzchniowy (HBsAg) jest wysoce oczyszczony. Toksoidy błoniczy i tężcowy, acelularne składniki krztuścowe oraz antygen powierzchniowy HBV są adsorbowane na solach glinu. Trzy typy wirusów polio są hodowane w ciągłej linii komórek VERO, następnie oczyszczane i inaktywowane przy pomocy formaldehydu. Komponenty DTPa-HBV-IPV są zawieszone w soli fizjologicznej z dodatkiem fenoksyetanolu.
Infanrix hexa w ciąży
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.