Dawkowanie musi być ustalone indywidualnie dla każdego pacjenta. Powinno ono zapobiec rozprzestrzenianiu się procesu krzepnięcia i nawrotom zakrzepicy. Należy brać pod uwagę ogólny stan kliniczny pacjenta i jego odpowiedź na zastosowane leczenie przeciwzakrzepowe. Stany zakrzepowe o nasileniu lekkim i średnim: dożylnie 40 000 do 50 000 j.m./dobę (8 do 10 ml) podane w 3-4 podzielonych, pojedynczych dawkach. W ciężkiej zakrzepicy i zatorach zaleca się jako całkowitą dobową dożylną dawkę 80 000 j.m. i podaje się ją podzieloną na 4 pojedyncze dawki w równych odstępach czasu w ciągu doby. W ostrych, zagrażających życiu pacjenta stanach zaleca się dobową dawkę 125 000 j.m. Jako dawkę początkową podaje się 25 000 j.m., a następnie w odstępach co 4 h podaje się kolejne iniekcje po 20 000 j.m., aż do osiągnięcia zalecanej całkowitej dobowej dawki 125 000 j.m. U pacjentów otrzymujących wlew dożylny, dobowa dawka preparatu dodawana w ciągu 24 h do płynu infuzyjnego powinna wynosić co najmniej 40 000 j.m. W ciężkich przypadkach lub ze wskazań życiowych ta dobowa dawka może być odpowiednio zwiększona. Leczenie przeciwzakrzepowe winno być kontynuowane przez cały okres unieruchomienia pacjenta. W przypadkach grożących nawrotem zakrzepicy należy przedłużyć to leczenie poza okres uruchamiania danego chorego. Krążenie pozaustrojowe: 150-400 j.m./kg mc.; 1 500-2 000 j.m./500 ml banku krwi. Dializa nerkowa: dawkowanie ustala się pod kontrolą wyników badań laboratoryjnych układu krzepnięcia. Leczenie profilaktyczne heparyną w zapobieganiu pooperacyjnym zakrzepom żylnym i zatorom płucnym: zwykle stosowane duże dawki heparyny nie powinny być podawane w ciągu pierwszych 3-4 dni po zabiegu operacyjnym. Po tym okresie należy podać przez 2 kolejne dni po 40 000 j.m. do 50 000 j.m. na dobę podzielonych na 4 pojedyncze dawki podawane dożylnie. W oparciu o wskazania kliniczne dawka dobowa może być obniżona do 25 000 j.m. lub 20 000 j.m. W przypadku pacjentów obciążonych wysokim ryzykiem leczenie profilaktyczne może być kontynuowane dłużej.
Heparin przeciwskazania
Wzmożona skłonność do krwawień, nadciśnienie złośliwe z ciśnieniem skurczowym wyższym od 200 mm Hg oraz źle kontrolowane nadciśnienie, zabiegi operacyjne okulistyczne i na OUN; ciąża i poród; wrzodziejące zmiany w żołądku i jelitach, zaawansowane choroby wątroby i nerek, ostre zapalenie trzustki.
Heparin skutki uboczne
W okresie leczenia heparyną mogą wystąpić niewielkie krwawienia i krwiaki, nie wymaga to jednak przerwania jej podawania. W przypadku domięśniowych iniekcji innych leków mogą wystąpić krwawienia wokół miejsca iniekcji; można tego uniknąć podając te leki w iniekcjach dożylnych lub podskórnych. Czasami w trakcie leczenia występuje małopłytkowość, przejściowe wyłysienie – nie wymagające przerwania leczenia heparyną.
Heparin działanie i stosowanie
Heparyna jest endogennym czynnikiem przeciwkrzepliwym. Jej aktywny składnik jest mieszaniną siarkowych estrów mukopolisacharydu. Heparyna zwiększa aktywność antytrombiny III i hamuje działanie trombiny i tromboplastyny i wspomaga rozpuszczanie już istniejących zakrzepów. Heparyna bardzo słabo wchłania się z przewodu pokarmowego i dlatego musi być podawana parenteralnie aby mogła hamować krzepnięcie krwi. Podawane zapobiegawczo małe dawki heparyny tłumią wzmożoną krzepliwość krwi występującą po zabiegach operacyjnych.
Heparin w ciąży
Badania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria A
Badania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria A
Badania z grupą kontrolną nie wykazały istnienia ryzyka dla płodu w I trymestrze, możliwość uszkodzenia płodu wydaje się mało prawdopodobna.