Leku nie należy stosować zapobiegawczo. Sumatryptan jest zalecany w monoterapii doraźnego leczenia migreny i nie należy go stosować w skojarzeniu z ergotaminą lub pochodnymi ergotaminy (w tym z metyzergidem). Sumatryptan należy przyjąć możliwie jak najwcześniej, po wystąpieniu bólu migrenowego. Jednakże, sumatryptan jest równie skuteczny, jeśli jest zastosowany w późniejszym czasie napadu migreny. Nie należy stosować dawek większych niż zalecone. Dorośli: pojedyncza dawka 50 mg jest zalecaną dawką doustną dla osób dorosłych. U niektórych pacjentów konieczne może być zastosowanie dawki 100 mg. Chociaż zalecana doustna dawka sumatryptanu wynosi 50 mg, należy wziąć pod uwagę, że nasilenie napadów migreny różni się zarówno u tego samego pacjenta, jak i wśród różnych pacjentów. W badaniach klinicznych wykazano, że dawki 25-100 mg są bardziej skuteczne niż placebo, ale dawka 25 mg jest statystycznie znacznie mniej skuteczna niż 50 mg i 100 mg. Jeśli pacjent nie reaguje na pierwszą dawkę sumatryptanu, nie należy podawać następnej dawki podczas tego samego napadu migreny. Sumatryptan może być zastosowany w leczeniu następnych napadów. W razie ustąpienia objawów po zażyciu pierwszej dawki, a następnie ich nawrotu, w ciągu następnych 24 h można zastosować 1 lub 2 dodatkowe dawki, pod warunkiem, że odstęp pomiędzy dawkami będzie wynosił co najmniej 2 h, a dawka łączna nie będzie większa niż 300 mg. Dzieci i młodzież (Pacjenci w podeszłym wieku: doświadczenie dotyczące stosowania sumatryptanu u pacjentów w wieku powyżej 65 lat jest ograniczone. Nie przeprowadzono wystarczających badań farmakokinetyki produktu leczniczego u pacjentów w podeszłym wieku. Nie zaleca się stosowania sumatryptanu u pacjentów w wieku powyżej 65 lat do czasu uzyskania większej ilości danych klinicznych. Pacjenci z łagodną i umiarkowaną niewydolnością wątroby: należy rozważyć zastosowanie małych dawek 25- 50 mg u pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością wątroby.
Frimig przeciwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Sumatryptanu nie należy stosować u pacjentów po przebytym zawale mięśnia sercowego lub z istniejącą chorobą niedokrwienną serca, dławicą Prinzmetala (skurczami tętnicy wieńcowej) lub chorobą naczyń obwodowych, a także u pacjentów z podmiotowymi lub przedmiotowymi objawami choroby niedokrwiennej serca. Sumatryptanu nie należy stosować u pacjentów z udarem naczyniowym mózgu (ang. CVA) lub z napadowym przemijającym niedokrwieniem mózgu (ang. TIA) w wywiadzie. Stosowanie sumatryptanu u pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym lub z łagodnym, niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym jest przeciwwskazane. Nie należy stosować sumatryptanu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Jednoczesne stosowanie sumatryptanu i ergotaminy lub pochodnych ergotaminy (w tym metyzergidu) jest przeciwwskazane. Jednoczesne stosowanie sumatryptanu i odwracalnych (np. moklobemid) lub nieodwracalnych (np. selegilina) inhibitorów MAO jest przeciwwskazane. Ponadto nie zaleca się stosowania sumatryptanu w okresie 2 tyg. od zakończenia leczenia nieodwracalnymi inhibitorami MAO.
Frimig w ciąży
Dostępne są dane uzyskane po wprowadzeniu preparatu do obrotu, dotyczące stosowania sumatryptanu u ponad 1000 kobiet w I trymestrze ciąży. Chociaż dane te zawierają informacje niewystarczające do wyciągnięcia definitywnych wniosków, nie wskazują na istnienie zwiększonego ryzyka powstawania wad wrodzonych. Doświadczenie ze stosowaniem sumatryptanu w II i III trymestrze ciąży jest ograniczone. Badania doświadczalne przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego działania teratogennego lub szkodliwego wpływu leku na rozwój około- i poporodowy. Jednakże lek może powodować zmniejszenie przeżywalności embrionów i płodów u królika. Podawanie sumatryptanu należy rozważyć tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przewyższają możliwe ryzyko dla płodu. Wykazano, że po podskórnym podaniu sumalryplan przenika do mleka matki. Ekspozycję dziecka można ograniczyć unikając karmienia piersią przez 12 h od przyjęcia preparatu.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Frimig skutki uboczne
Dane z badań klinicznych: zaburzenia układu nerwowego: (często) dzwonienie w uszach, zawroty głowy, senność. Zaburzenia naczyniowe: (często) przejściowe zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, występujące wkrótce po podaniu preparatu. Nagle zaczerwienienie. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) u niektórych pacjentów występują nudności i wymioty, ale nie jest jasne, czy są zależne od sumalryplanu, czy od choroby podstawowej. Zaburzenia mieśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) uczucie ciężkości (zwykle przejściowe, może być nasilone i może dotyczyć dowolnej części ciała, w tym klatki piersiowej i gardła). Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) ból, uczucie gorąca, ucisk lub zaciskanie (zwykle przejściowe, mogą być nasilone i mogą dotyczyć dowolnej części ciała, w tym klatki piersiowej i gardła). Uczucie osłabienia, zmęczenie (oba objawy są zwykle łagodne lub umiarkowane i przemijające). Badania diagnostyczne: (bardzo rzadko) w pojedynczych przypadkach obserwowano niewielkie zaburzenia wyników badań czynnościowych wątroby. Po wprowadzeniu leku do sprzedaży: zaburzenia układu immunologicznego: (bardzo rzadko) reakcje nadwrażliwości od nadwrażliwości skórnej do rzadkich przypadków anafilaksji. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo rzadko): napady drgawkowe, chociaż w niektórych przypadkach występowały u pacjentów z napadami drgawkowymi w wywiadzie lub stanami predysponującymi do napadów drgawkowych, a także u pacjentów, u których nie było ewidentnych czynników ryzyka. Oczopląs, mroczki, drżenie, dystonia. Zaburzenia oka: (bardzo rzadko) migotanie, podwójne widzenie, ograniczenie widzenia. Utrata widzenia, także trwale ubytki wzroku. Jednakże zaburzenia widzenia mogą występować również podczas napadu migrenowego. Zaburzenia serca: (bardzo rzadko) bradykardia. tachykardia, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, przemijające niedokrwienne zmiany w EKG, skurcz tętnicy wieńcowej, zawał mięśnia sercowego. Zaburzenia naczyniowe: (bardzo rzadko) niedociśnienie tętnicze, objaw Raynauda. Zaburzenia żołądka i jelit: (bardzo rzadko) niedokrwienne zapalenie jelita grubego. Zaburzenia mieśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (bardzo rzadko) sztywność karku.
Frimig przedawkowanie
Pacjenci otrzymywali do 12 mg sumatryptanu w pojedynczej dawce, we wstrzyknięciu podskórnym, bez istotnych działań niepożądanych. W przypadku dawek podanych podskórnie >16 mg oraz dawek doustnych >400 mg nie zaobserwowano działań niepożądanych poza działaniami opisanymi jako „Działania niepożądane”. W przypadku przedawkowania pacjenta należy obserwować przez co najmniej 10 h, a w razie konieczności zastosować standardowe leczenie podtrzymujące. Brak danych dotyczących wpływu hemodializy lub dializy otrzewnowej na stężenie sumatryptanu w osoczu.
Frimig działanie i stosowanie
Sumatryptan jest swoistym i selektywnym agonistą naczyniowego receptora 5-hydroksytryptaminy1, niedziałającym na inne podtypy receptorów 5HT. Receptory tego rodzaju wykryto głównie w naczyniach czaszkowych. U zwierząt sumatryptan powoduje wybiórczo zwężenie naczyń w obszarze ukrwienia tętnicy szyjnej, zaopatrujących w krew tkanki zewnątrz- i wewnątrzczaszkowe, takie jak opony mózgowe. Rozszerzenie tych naczyń uważane jest za mechanizm leżący u podstaw występowania migreny u ludzi. Wyniki badań na zwierzętach wskazują, że sumatryptan hamuje czynność nerwu trójdzielnego. Obydwa rodzaje działań (zwężenie naczyń czaszkowych i hamowanie czynności nerwu trójdzielnego) mogą wyjaśniać działanie sumatryptanu jako środka hamującego migrenę u ludzi.