Tag: fraxiparine

Ampułko-strzykawki z podziałką ułatwiają podawanie odpowiednich dawek, jeżeli konieczne jest dostosowanie dawki do masy ciała pacjenta. W przypadku podawania wstrzyknięcia podskórnego, zazwyczaj jako miejsce wstrzyknięcia wybiera się ścianę przednio-boczną brzucha, na zmianę po prawej lub lewej stronie. Alternatywnym miejscem wstrzyknięcia może być udo. Należy uchwycić kciukiem i palcem wskazującym fałd skóry, a następnie wprowadzić igłę prostopadle w fałd skóry, który należy trzymać palcami przez cały okres wstrzykiwania. Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej. Zabieg chirurgiczny: preparat należy podawać podskórnie, raz/dobę w dawce 0,3 ml (2 850 j.m. anty-Xa), przez co najmniej 7 dni. Pierwszą dawkę należy podać 2-4 h przed zabiegiem. We wszystkich przypadkach należy utrzymywać profilaktykę przez okres występowania ryzyka, co najmniej do momentu uruchomienia pacjenta. Ortopedyczny zabieg chirurgiczny: preparat należy podawać podskórnie. Pierwszą dawkę podaje się 12 h przed zabiegiem, drugą 12 h po jego zakończeniu. Te i kolejne dawki dobowe należy dostosować do mc. pacjenta, zgodnie z zaleceniami zawartymi poniżej, które sporządzono w oparciu o przelicznik 38 j.m. anty-Xa/kg mc, zwiększony o 50% od czwartego dnia po zabiegu. Stosowanie preparatu należy kontynuować przez co najmniej 10 dni. We wszystkich przypadkach należy utrzymywać profilaktykę przez okres występowania ryzyka, co najmniej do momentu uruchomienia pacjenta. Pacjenci z mc. 70 kg: od okresu przed zabiegiem do 3 dnia po zabiegu 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa), od 4 dnia po zabiegu 0,6 ml (5 700 j.m. anty-Xa). Pacjenci nie poddawani zabiegom chirurgicznym: preparat należy podawać podskórnie. Dawkę należy dostosować do mc. pacjenta i stopnia ryzyka: stopień ryzyka średni – 0,3 ml (2 850 j.m. anty-Xa) co 24 h; stopień ryzyka wysoki, pacjenci o mc. 51-70 kg – 0,4 ml (3 800 j.m. anty-Xa) co 24 h; stopień ryzyka wysoki, pacjenci o mc. >70 kg – 0,6 ml (5 700 j.m. anty-Xa) co 24 h. Czas trwania profilaktyki należy ustalić w oparciu o ocenę ryzyka incydentu zakrzepowo-zatorowego. Zapobieganie wykrzepianiu w układzie krążenia pozaustrojowego podczas hemodializy. Dawkę należy ustalać indywidualnie dla każdego pacjenta, z uwzględnieniem warunków technicznych hemodializy. Preparat podaje się zazwyczaj w jednorazowej dawce do linii tętniczej zestawu hemodializacyjnego na początku zabiegu. U pacjentów bez zwiększonego ryzyka wystąpienia krwawienia dawkę początkową należy dostosować do mc. Pacjenci o mc. 70 kg: 0,6 ml (5 700 j.m. anty-Xa). U pacjentów, u których istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia krwawienia, dawkę ustaloną w oparciu o masę ciała należy zmniejszyć o połowę. W przypadku zabiegów trwających dłużej niż 4 h podczas zabiegu można podać dodatkową mniejszą dawkę preparatu. Dawki preparatu podawane przed kolejnymi zabiegami hemodializy należy dostosować w oparciu o wynik uzyskany po jego podaniu w czasie poprzedniego zabiegu. Leczenie zakrzepicy żył głębokich z towarzysząca zatorowością płucną lub bez zatorowości: preparat należy podawać podskórnie, 2x/dobę (co 12 h), zazwyczaj przez okres 10 dni. Dawkę należy dostosować do mc. pacjenta, zgodnie z zaleceniami zawartymi poniżej, sporządzonymi w oparciu o przelicznik 86 j.m. anty-Xa/kg mc. Pacjenci o mc. 90 kg: 0,9 ml (8 550 j.m. anty-Xa). Należy rozpocząć leczenie doustnymi lekami przeciwzakrzepowymi tak szybko, jak to tylko możliwe, chyba że leki doustne są przeciwwskazane. Nie należy przerywać leczenia preparatem aż do momentu uzyskania pożądanych wartości INR. Leczenie niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q: preparat należy podawać podskórnie, 2x/dobę (co 12 h), w skojarzeniu z ASA, stosowanym w dawce do 325 mg/dobę. Zazwyczaj leczenie trwa 6 dni. Pierwszą dawkę preparatu należy podać we wstrzyknięciu dożylnym (bolus), natomiast kolejne dawki należy podawać podskórnie. Dawkę należy dostosować do mc. pacjenta, zgodnie z zaleceniami zawartymi poniżej, sporządzonymi w oparciu o przelicznik 86 j.m. anty-Xa/kg mc. Nie należy stosować dawki większej niż 1 ml. U pacjentów z mc. poniżej 50 kg należy stosować dawkę 0,4 ml. Pacjenci o mc. 50-59 kg: 0,5 ml; pacjenci o mc. 60-69 kg: 0,6 ml; pacjenci o mc. 70-79 kg: 0,7 ml; pacjenci o mc. 80-89 kg: 0,8 ml; pacjenci o mc. 90-99 kg: 0,9 ml; pacjenci o mc. >100 kg: 1 ml. Pacjenci w podeszłym wieku: u pacjentów w podeszłym wieku należy uwzględnić możliwość występowania zaburzeń czynności nerek. Zaleca się ocenę czynności nerek przed rozpoczęciem leczenia i odpowiednie dostosowanie dawki. Zaburzenia czynności nerek. Profilaktyka żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej: nie jest wymagane zmniejszenie dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny większy lub równy 50 ml/min.). W przypadku umiarkowanych i ciężkich zaburzeń czynności nerek ekspozycja na nadroparynę jest zwiększona. U tych pacjentów istnieje zwiększone ryzyko zaburzeń zakrzepowo-zatorowych oraz krwotoku. Jeśli lekarz prowadzący, po ocenie indywidualnych czynników ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych oraz krwotoku u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny większy lub równy 30 ml/min. i mniejszy niż 50 ml/min.), zdecyduje o zasadności zmniejszenia dawki, dawka powinna być zmniejszona o 25-33%. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min.) dawkę należy zmniejszyć o 25-33%. Leczenie żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q: nie jest wymagane zmniejszenie dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny większy lub równy 50 ml/min.). W przypadku umiarkowanych i ciężkich zaburzeń czynności nerek ekspozycja na nadroparynę jest zwiększona. U tych pacjentów istnieje zwiększone ryzyko zaburzeń zakrzepowo-zatorowych oraz krwotoku. Jeśli lekarz prowadzący, po ocenie indywidualnych czynników ryzyka zaburzeń zakrzepowo-zatorowych oraz krwotoku u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny większy lub równy 30 ml/min. i mniejszy niż 50 ml/min.), zdecyduje o zasadności zmniejszenia dawki, dawka powinna być zmniejszona o 25-33%. Nadroparyna jest przeciwwskazana u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek.