Tag: Fentanyl WZF

Dorośli. Spontaniczne oddychanie: dawka początkowa – 50-200 µg. Dawka dodatkowa – 50 µg. Oddychanie wspomagane: dawka początkowa – 300-3500 µg. Dawka dodatkowa – 100-200 µg. Dawki powyżej 200 µg można stosować tylko w znieczuleniach. W premedykacji można podać 1-2 ml (50-100 µg) fentanylu domięśniowo 45 minut przed indukcją znieczulenia. Podanie dożylne 2 ml (100 µg) fentanylu pacjentom dorosłym, nie poddanym premedykacji powinno zapewnić skuteczne zniesienie bólu na 10-20 minut w czasie zabiegu powodującego niewielkie dolegliwości bólowe. Podanie 10 ml (500 µg) fentanylu w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) daje zniesienie bólu przez ok. 1 h. Wywołana analgezja jest skuteczna w zabiegach ze średnim nasileniem bólowym. Podanie dawki 50 µg/kg mc. fentanylu wywołuje zniesienie bólu przez 4-6 h w czasie operacji o dużym nasileniu bólu. Preparat można podawać również we wlewie dożylnym. U pacjentów z oddechem kontrolowanym można podać dawkę nasycającą fentanylu w szybkim wlewie ok. 1 µg/kg mc/min przez pierwsze 10 minut, a następnie we wlewie około 0,1 µg/kg mc/min. Dawkę nasycającą można podawać również w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus). Szybkość wlewu należy dostosować do reakcji pacjenta na podawany fentanyl; zaleca się stosowanie możliwie najniższych dawek fentanylu. Jeżeli nie planuje się zastosowania u pacjenta oddychania wspomaganego w okresie pooperacyjnym, wlew należy zakończyć 40 minut przed końcem zabiegu operacyjnego. Niższe dawki fentanylu, np. 0,05-0,08 µg/kg mc/min podaje się w przypadku podtrzymania spontanicznego oddychania. Wyższe dawki (do 3 µg/kg mc/min) są stosowane w kardiochirurgii. Z powodu dużej różnicy pH, fentanyl wykazuje niezgodność chemiczną ze środkami stosowanymi w indukcji znieczulenia, takimi jak tiopental i metoheksytal. Dzieci w wieku 12-17 lat: należy stosować dawki przeznaczone dla dorosłych. Dzieci w wieku 2-11 lat: spontaniczne oddychanie: dawka początkowa – 1-3 µg/kg mc. Dawka dodatkowa – 1-1,25 µg/kg mc. Oddychanie wspomagane: dawka początkowa – 1-3µg/kg mc. Dawka dodatkowa – 1-1,25 µg/kg mc. Analgezja podczas zabiegu operacyjnego, pogłębienie znieczulenia z oddychaniem spontanicznym. Techniki, które obejmują analgezję u spontanicznie oddychających dzieci należy wyłącznie stosować jako część techniki anestezjologicznej lub jako część techniki sedacji/analgezji przez wykwalifikowany personel medyczny w warunkach, które pozwolą na natychmiastowe przeprowadzenie intubacji w przypadku wystąpienia sztywności klatki piersiowej lub w przypadku wystąpienia bezdechu – podania tlenu. Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku oraz osłabionych: zaleca się zmniejszenie dawki początkowej fentanylu. Podczas podawania dawki początkowej należy wziąć pod uwagę reakcję pacjenta i jeśli zachodzi konieczność, dokonać korekty dawki dodatkowej. Ponadto w leczeniu silnego bólu fentanyl można podawać: podskórnie: dorośli: dawki dostosowuje się do stanu pacjenta; podaje się we wstrzyknięciu lub we wlewie ciągłym; dzieci o mc. poniżej 50 kg: początkowo 0,5-2,0 µg/kg mc./godz. we wstrzyknięciu lub we wlewie ciągłym. Dla dzieci w wieku poniżej 6 m-cy dawka początkowa wynos 1/4 do 1/3 dawki podanej wyżej, następna jest modyfikowana zależnie od efektu. Dzieci o mc. powyżej 50 kg: początkowo 25-75 µg co 1 godz. Zewnątrzoponowo. Dawka jednorazowa: 50-100 µg (1-2 µg/kg mc); wlew ciągły: 25-100 µg/godz.; metoda PCA: nasycenie – 75-100 µg; wlew zasadniczy: 30-75 µg/godz.; dawka na żądanie: 10-15 µg; czas blokady pompy – 6 minut. Podpajęczynówkowo. Zaleca się podawanie fentanylu podpajęczynówkowo w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Dawka jednorazowa: 5-25 µg/dawkę; Wlew ciągły: 0,8 µg/kg mc./godz. Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku oraz osłabionych: zaleca się zmniejszenie dawki fentanylu. Podczas podawania dawki początkowej należy wziąć pod uwagę reakcję pacjenta i jeśli zachodzi konieczność, dokonać korekty dawki dodatkowej.