Wielkość dawki zależy od stopnia ciężkości zakażenia, wrażliwości drobnoustroju wywołującego zakażenie, ogólnego stanu pacjenta, wieku i mc. Dorośli. Łagodne i umiarkowanie ciężkie zakażenia (gdy podanie postaci doustnej jest niemożliwe) – 25 mg/kg mc./dobę. Ciężkie zakażenia – 50 mg/kg mc./dobę we wlewie ciągłym (do 4 g/dobę). Dzieci. Zwykle podaje się 12,5 mg/kg mc. 4x/dobę. W ciężkich zakażeniach dawkę można dwukrotnie zwiększyć. Noworodki do 1. m-ca życia: 10-15 mg/kg mc. 3x/dobę. Po uzyskaniu poprawy stanu klinicznego pacjenta, jeśli to możliwe, zaleca się stosowanie leku w postaci doustnej. U pacjentów w podeszłym wieku zmiana dawkowania nie jest konieczna. Zaleca się zachowanie ostrożności ze względu na możliwość występowania zaburzeń czynności wątroby lub dróg żółciowych w tej grupie pacjentów. U pacjentów z niewydolnością wątroby i/lub nerek należy zachować ostrożność. Czas leczenia zależy od ciężkości i rodzaju zakażenia.
Erythromycinum Intravenosum TZF przeciwskazania
Nadwrażliwość na erytromycynę lub inne antybiotyki makrolidowe. Erytromycyny nie należy podawać pacjentom otrzymującym astemizol, terfenadynę, cisaprid, pimozyd oraz ergotaminę lub dihydroergotaminę.
Erythromycinum Intravenosum TZF w ciąży
Z wieloletniej praktyki klinicznej wynika, że erytromycyna podawana kobietom w ciąży nie powoduje zagrożenia dla płodu ani innych zaburzeń, wynikających z jej stosowania. Badania na zwierzętach wykazały, że erytromycyna nie stanowi zagrożenia dla płodu. Erytromycyna przenika przez łożysko, ale stężenia jakie osiąga we krwi płodu są zwykle małe. Erytromycynę można podawać kobietom w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Erytromycyna przenika do mleka matki. U kobiet karmiących piersią leczonych erytromycyną należy zachować ostrożność.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.
Erythromycinum Intravenosum TZF skutki uboczne
Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka) – zwłaszcza po podaniu dużych dawek leku. Przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych w surowicy krwi. Rzadko cholestatyczne zapalenie wątroby, niewydolność wątroby. Sporadycznie może wystąpić arytmia (częstoskurcz komorowy, zaburzenia typu torsade de pointes), kołatanie serca. Rzadko rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego. Podczas przedłużonego lub powtórnego leczenia erytromycyną może dojść do nadkażenia niewrażliwymi na lek bakteriami lub grzybami. Sporadycznie zaburzenia słuchu (szumy uszne, głuchota) – zwłaszcza po podaniu dużych dawek leku, u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek – mijają po odstawieniu leku. Reakcje uczuleniowe (pokrzywka, wysypki skórne, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevens-Johnsona, anafilaksja) – występują u 0,5% pacjentów leczonych erytromycyną. Inne działania niepożądane występujące bardzo rzadko po zastosowaniu erytromycyny: agranulocytoza, zaburzenia rytmu serca, zaburzenia ze strony układu nerwowego (zawroty głowy, stany splątania, omamy), koszmary nocne, zapalenie trzustki, zaburzenia czynności nerek. Niekiedy w miejscu podania może pojawić się zaczerwienienie, podrażnienie skóry. Podawanie wlewu dożylnego powoli i w odpowiednio rozcieńczonym roztworze minimalizuje ból i urazy żył.
Erythromycinum Intravenosum TZF przedawkowanie
Objawami przedawkowania erytromycyny są zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka) oraz zaburzenia słuchu. W przypadku przedawkowania erytromycyny należy przerwać leczenie antybiotykiem i zastosować leczenie objawowe polegające na monitorowaniu podstawowych czynności życiowych (oddech, tętno, ciśnienie krwi). Erytromycyna nie jest usuwana z organizmu w procesie hemodializy lub dializy otrzewnowej.
Erythromycinum Intravenosum TZF działanie i stosowanie
Erytromycyna należy do grupy antybiotyków makrolidowych. Wykazuje działanie bakteriostatyczne, którego mechanizm polega na hamowaniu biosyntezy białek w komórkach bakteryjnych wskutek wiązania się z podjednostką 50S rybosomu. Erytromycyna in vitro działa na: bakterie Gram-(+) – Listeria monocytogenes, Coiynebacterium diphtheriae, Corynebacterium minutissimum, Staphylococcus spp., Streptococcus spp. (w tym Enterococcus spp.); bakterie Gram-(-) – Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Legionella pneumophila, Moraxella catarrhalis, Bordetella pertussis, Campylobacter spp., Mycoplasma pneumoniae, (szczepy oporne na erytromycynę są z reguły wrażliwe na antybiotyk, kiedy erytromycyna jest podawana jednocześnie z sulfonamidem), Ureaplasma urealyticiim, Treponema pallidum, Chlamydia spp., Clostridium spp. Erytromycyna działa również na Entamoeba histolytica. Eradykacja większości szczepów Haemophilus influenzae obserwowana jest tylko przy wysokich stężeniach erytromycyny. Erytromycyna jest nieskuteczna w zwalczaniu zakażeń wywołanych przez grzyby, wirusy, drożdże.
Erythromycinum Intravenosum TZF a karmienie piersią
Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Erythromycinum Intravenosum TZF a alkohol
Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.