Dozox w ciąży

Bezpieczeństwo stosowania doksazosyny w okresie ciąży nie zostało ustalone z powodu braku odpowiednich i dobrze kontrolowanych badań u ciężarnych kobiet. W związku z tym doksazosynę podczas ciąży należy stosować tylko wówczas, gdy potencjalne korzyści wynikające ze stosowania przeważają nad ryzykiem. Chociaż badania na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego, obserwowano zmniejszoną przeżywalność płodów po zastosowaniu dużych dawek. Doksazosyna jest przeciwwskazana podczas karmienia piersią, ponieważ lek kumuluje się w mleku karmiących szczurów i brak jest informacji o wydzielaniu leku do mleka u kobiet karmiących piersią. Alternatywnie, należy przerwać karmienie piersią, jeśli stosowanie doksazosyny jest konieczne.

Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.

Opublikowane w

Dozox skutki uboczne

W badaniach klinicznych obejmujących pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, najczęstsze działania niepożądane związane z leczeniem doksazosyną były związane ze zmianą pozycji ciała (rzadko z omdleniem) lub były niespecyficzne. Doświadczenie w kontrolowanych badaniach klinicznych wskazują na podobny profil działań niepożądanych do obserwowanych w nadciśnieniu tętniczym. Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: (często) zakażenia dróg oddechowych, zakażenia dróg moczowych. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: (bardzo rzadko) leukopenia, małopłytkowość. Zaburzenia układu immunologicznego: (niezbyt często) reakcje alergiczne na lek. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: (często) anoreksja; (niezbyt często) dna moczanowa, zwiększony apetyt. Zaburzenia psychiczne: (często) niepokój, bezsenność, nerwowość; (niezbyt często) pobudzenie, depresja. Zaburzenia układu nerwowego: (bardzo często) zawroty głowy, bóle głowy; (często) ortostatyczne zawroty głowy, parestezje, senność; (niezbyt często) zaburzenia mózgowo-naczyniowe, zmniejszone czucie, omdlenia, drżenie. Zaburzenia oka: (bardzo rzadko) zamglone widzenie; (nieznana) śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki. Zaburzenia ucha i błędnika: (często) zawroty głowy; (niezbyt często) szum w uszach. Zaburzenia serca: (często) kołatanie serca, tachykardia; (niezbyt często) dusznica bolesna, zawał serca, arytmia; (bardzo rzadko) bradykardia. Zaburzenia naczyniowe: (często) hipotonia, hipotonia ortostatyczna; (niezbyt często) uderzenia gorąca. Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) zapalenie oskrzeli, kaszel, duszność, katar; (niezbyt często) krwawienie z nosa: (bardzo rzadko) zaostrzenie skurczu oskrzeli. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) bóle brzucha, niestrawność, suchość w ustach, nudności, biegunka; (niezbyt często) zaparcia, wzdęcia, wymioty, zapalenie żołądka i jelit; (nieznana) zaburzenia smaku. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: (niezbyt często) zaburzona aktywność enzymów wątrobowych; (bardzo rzadko) zastój żółci, zapalenie wątroby, żółtaczka. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (często) świąd; (niezbyt często) wysypka, łysienie, plamica; (bardzo rzadko) pokrzywka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) bóle pleców, bóle mięśni; (niezbyt często) bóle stawów, skurcze mięśni, osłabienie mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: (często) zapalenie pęcherza, nietrzymanie moczu; (niezbyt często) dysuria, odczuwanie zwiększonej potrzeby oddawania moczu, krwiomocz, wielomocz, nietrzymanie moczu; (bardzo rzadko) częstomocz, zaburzenia w oddawaniu moczu, oddawanie moczu w nocy. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: (niezbyt często) impotencja; (bardzo rzadko) ginekomastia, priapizm; (nieznana) wsteczna ejakulacja. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) osłabienie, ból w klatce piersiowej, objawy grypopodobne, obrzęki obwodowe, uczucie zmęczenia, złe samopoczucie; (niezbyt często) bóle, obrzęk twarzy. Badania diagnostyczne: (niezbyt często) zwiększenie mc.

Opublikowane w

Dozox przedawkowanie

Ponieważ przedawkowanie prowadzi do wystąpienia niedociśnienia tętniczego, należy ułożyć pacjenta na plecach, głową do dołu. Inne czynności podtrzymujące w indywidualnych przypadkach należy podjąć, jeśli uzna się to za właściwe. Jeśli powyższe środki są niewystarczające, wstrząs należy leczyć środkami zwiększającymi objętość osocza. W razie konieczności należy następnie podać leki wazopresyjne. Należy monitorować czynność nerek i w razie potrzeby podjąć działania podtrzymujące. Nie jest wskazana dializa, gdyż doksazosyna jest silnie związana z białkami osocza.

Opublikowane w

Dozox działanie i stosowanie

Doksazosyna jest selektywnym i kompetytywnym antagonistą postsynaptycznych receptorów α-1-adrenergicznych. Działanie doksazosyny polega na znamiennym zmniejszaniu ciśnienia tętniczego krwi poprzez zmniejszenie obwodowego oporu naczyniowego. Podczas stosowania raz/dobę, znaczące klinicznie zmniejszenie ciśnienia tętniczego występuje w ciągu 24 h po podaniu dawki preparatu. Zmniejszanie się ciśnienia tętniczego krwi po przyjęciu preparatu następuje stopniowo. Na początku leczenia mogą wystąpić objawy ortostatyczne. Największe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi występuje w ciągu 2-6 h od przyjęcia preparatu. Zaobserwowano, w trakcie leczenia doksazosyną, że u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wartości ciśnienia tętniczego krwi są podobne w pozycji leżącej i w pozycji stojącej. Zaobserwowano, w trakcie leczenia doksazosyną, występowanie przerostu lewej komory serca. W przeciwieństwie do innych substancji nieselektywnie blokujących receptory α-adrenergiczne, nie obserwowano rozwoju tolerancji podczas długoterminowego leczenia doksazosyną. Podczas długoterminowego stosowania obserwowano rzadko zwiększenie aktywności reninowej osocza oraz częstoskurcz. Badania kliniczne wykazały, że doksazosyna powoduje niewielkie zmniejszenie stężenia osoczowego triglicerydów, cholesterolu całkowitego i frakcji LDL. Obserwowano niewielki wzrost współczynnika HDL/całkowity cholesterol (wzrost o około 4-13% w stosunku do wartości wyjściowej). Kliniczne znaczenie opisanych zjawisk nie jest znane. Doksazosyna poprawia wrażliwość na insulinę u pacjentów z zaburzonym metabolizmem glukozy. Zastosowanie doksazosyny u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego prowadzi do poprawy przepływu moczu. Badania kliniczne wykazały, że efekt ten zależny jest od wybiórczej blokady receptorów α-adrenergicznych w mięśniach gładkich szyi pęcherza moczowego, pęcherza moczowego, torebki gruczołu krokowego i cewki moczowej.

Opublikowane w

Dozox a alkohol

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol moze oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Opublikowane w

Dozox a karmienie piersią

Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.

Opublikowane w

Dozox dawkowanie

Tabl. należy stosować raz/dobę, popijając je odpowiednią ilością wody. Przebieg leczenia powinien być ustalony przez lekarza. W celu zmniejszenia ryzyka niedociśnienia związanego ze zmianą pozycji ciała i/lub omdlenia zalecana dawka początkowa wynosi 1 mg/dobę. Nadciśnienie tętnicze. Zazwyczaj stosowana dawka doksazosyny wynosi 1-8 mg/dobę. Maks. zalecana dawka wynosi 16 mg/dobę doksazosyny. Dawka początkowa to 1 mg, przed snem. Taka dawka powinna być stosowana przez 1-2 tyg. Po tym czasie dawka może być zwiększona do 2 mg raz/dobę, przez kolejne 1-2 tyg. W razie potrzeby dawka dobowa może być dalej stopniowo zwiększana; w jednakowych odstępach czasu, do 4, 8 lub 16 mg/dobę, w zależności od odpowiedzi klinicznej. Doksazosyna może być stosowana w monoterapii lub w leczeniu skojarzonym z tiazydowym lekiem moczopędnym, β-adrenolitykiem, antagonistą kanału wapniowego lub inhibitorem ACE. Łagodny rozrost gruczołu krokowego. Na początku leczenia preparatem zalecany jest następujący schemat dawkowania: 1-8 dnia: 1 mg doksazosyny raz/dobę; 9-14 dnia: 2 mg doksazosyny raz/dobę. Dawka może być zwiększona do 4 mg i dalej zwiększana do maks., zalecanej dawki 8 mg, w zależności od parametrów urodynamicznych i objawów BPH u pacjenta. Zaleca się zwiększanie dawki w odstępach 1-2 tyg. Zazwyczaj stosowana dawka dobowa wynosi 2-4 mg. Doksazosyna stosowana jest raz/dobę. W przypadku przerwania leczenia doksazosyną na kilka dni, należy ponownie ustalić odpowiednią dawkę. Dawkę 1 mg otrzymuje się poprzez podzielenie tabl. 2 mg na pół. Farmakokinetyka doksazosyny nie zmienia się u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Nie ma też dowodów, by doksazosyna powodowała pogorszenie wcześniej istniejącej niewydolności nerek. Dlatego u tych pacjentów można stosować zwykłą dawkę preparatu. Z powodu możliwości wystąpienia nadwrażliwości u niektórych pacjentów z tej grupy, należy zachować szczególną ostrożność na początku leczenia. Doksazosyna nie podlega dializie, ponieważ jest silnie związana z białkami osocza. Ponieważ doksazosyna metabolizowana jest w wątrobie, u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby dawkę należy zwiększać ze szczególną ostrożnością. Brak doświadczeń klinicznych u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Ze względu na brak wystarczających danych dotyczących skuteczności nie zaleca się stosowania doksazosyny u dzieci poniżej 12 lat.

Opublikowane w

Dozox przeciwskazania

Doksazosyna jest przeciwwskazana: u pacjentów ze stwierdzoną nadwrażliwością na chinazoliny (np. prazosynę, terazosynę, doksazosynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą, u pacjentów z niedociśnieniem ortostatycznym w wywiadzie, u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego i z jednoczesnym przekrwieniem w obrębie górnych dróg moczowych, z przewlekłymi zakażeniami dróg moczowych lub z kamieniami pęcherza moczowego, u kobiet karmiących piersią – tylko we wskazaniu samoistne nadciśnienie tętnicze, u pacjentów z niedociśnieniem tętniczym – tylko we wskazaniu łagodny rozrost gruczołu krokowego. Doksazosyna jest przeciwwskazana w monoterapii u pacjentów z przepełnionym pęcherzem, bezmoczem lub z postępującą niewydolnością nerek.

Opublikowane w