Objawy związane z działaniem cholinolitycznym: suchość błon śluzowych, zaburzenia widzenia, zaparcia, zatrzymanie moczu, ortostatyczne spadki ciśnienia, tachykardia. Objawy ze strony OUN: senność, stany splątania, dezorientacji, pobudzenia, parestezje, drżenia, drgawki (w szczególności u pacjentów z polekowym lub poalkoholowym uszkodzeniem mózgu). Nadciśnienie, niedociśnienie. Objawy alergiczne: wysypki skórne, obrzęk twarzy, nadwrażliwość na światło. Zaburzenia endokrynologiczne: zmiany libido, obrzęk jąder, ginekomastia, mlekotok, zmniejszenie lub zwiększenie stężenia glukozy we krwi, powiększenie gruczołów sutkowych. Ze strony układu pokarmowego: nudności, wymioty, niestrawność, zaburzenia smaku, biegunka, anoreksja. Inne rzadkie objawy niepożądane: zahamowaniw czynności szpiku (agranulocytoza, leukopenia, małopłytkowość), zapalenie jamy ustnej, zawroty głowy, przyrost masy ciała, osłabienie, nasilenie astmy, żółtaczka, szum w uszach, bardzo rzadko wyłysienie. Nagłe odstawienie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych może powodować lęk, niepokój, bezsenność, bóle mięśni, wymioty.
Doxepin Teva 10 dawkowanie
Początkowo 10-25 mg 3x/dobę, w miarę potrzeby dawkę można stopniowo zwiększyć. Najczęściej stosuje się 100-200 mg na dobę w 2-3 dawkach. Maks. dawka wynosi 300 mg na dobę. Po uzyskaniu poprawy dawki podtrzymujące wynoszą 30-50 mg/dobę w 2-3 dawkach. U osób w podeszłym wieku stosuje się dawki mniejsze, najczęściej 30-50 mg/dobę w 2-3 dawkach. Zmniejszenie dawki należy rozważyć również u pacjentów z niewydolnością wątroby.
Doxepin Teva 10 przeciwskazania
Nadwrażliwość na doksepinę. Zaburzenia maniakalne, jaskra z zamkniętym kątem przesączania, przerost gruczołu krokowego oraz zaburzenia oddawania moczu o innej etiologii, dzieci poniżej 13 rż., ciąża i okres karmienia piersią. Nie stosować z inhibitorami MAO i selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (konieczna jest 14-dniowa przerwa). Ostrożnie stosować u pacjentów z ciężkimi chorobami układu krążenia, zaburzeniami przewodnictwa i rytmu, niedawno przebytym zawałem mięśnia sercowego, niewydolnością wątroby i nerek, padaczką, cukrzycą, u chorych w podeszłym wieku i nadużywających alkohol.
Doxepin Teva 10 w ciąży
Stosowanie leku u kobiet w okresie ciąży i karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Doxepin Teva 10 działanie i stosowanie
Trójcykliczny lek przeciwdepresyjny o dodatkowym działaniu uspokajającym i przeciwlękowym, pozbawiony działania wzmagającego napęd oraz wpływu na czynności motoryczne. Hamuje wychwytywanie zwrotne noradrenaliny ze szczeliny synaptycznej oraz działa cholinolitycznie poprzez hamowanie czynności neuronów wytwarzających acetylocholinę. Łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego, po 1-3 h osiąga maks. stężenie we krwi. Jest metabolizowany w wątrobie do aktywnego metabolitu desmetylodoksepiny. T0,5 wynosi 11-19 h. Przenika przez barierę krew-łożysko i do mleka matki. Jest wydalany przez nerki i drogą przewodu pokarmowego w postaci zmetabolizowanej, a tylko w niewielkiej części, nie zmienionej. Efekt terapeutyczny występuje zazwyczaj po 2-3 tyg. od rozpoczęcia leczenia.
Doxepin Teva 10 przedawkowanie
Stan klinicznie lekki: senność, stupor, nieostre widzenie, nadmierna suchość błony śluzowej jamy ustnej. W razie wystąpienia takich objawów należy lek odstawić i prowadzić obserwację pacjenta. W razie konieczności należy prowadzić leczenie podtrzymujące. Stan klinicznie ciężki: senność, depresja oddechowa, niedociśnienie tętnicze krwi, śpiączka, drgawki, niemiarowość, tachykardia. Mogą też wystąpić: zatrzymanie moczu (atonia pęcherza moczowego), zmniejszenie perystaltyki przewodu pokarmowego (niedrożność porażenna jelit), hipertermia (lub hipotermia), nadciśnienie, rozszerzenie źrenic, wzmożone odruchy ścięgniste. Donoszono o przypadkach śmiertelnego przedawkowania samej doksepiny lub w połączeniu z innymi lekami lub z alkoholem. Postępowanie w przypadku ciężkiego zatrucia – płukanie żołądka (jeżeli pacjent jest przytomny). Zaleca się zastosowanie węgla aktywowanego, jeżeli płukanie roztworem soli kontynuuje się przez 24 h lub dłużej. U pacjentów pozostających w śpiączce należy zastosować odpowiednie wspomaganie oddechu, jeżeli konieczne. Przez kilka dni może być konieczna kontrola EKG. Należy leczyć zaburzenia rytmu serca. Donoszono, że wiele spośród objawów przedawkowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych ze strony układu krążenia i OUN można odwrócić poprzez powolne dożylne podanie salicylanu fizostygminy w dawce 1-3 mg. Ponieważ fizostygmina jest szybko metabolizowana, w razie potrzeby powtórzyć dawki. Jeżeli wystąpią drgawki, może być konieczne zastosowanie standardowego leczenia przeciwdrgawkowego. Jednakże barbiturany mogą nasilić depresję oddechową. Nie zaleca się stosowania dializoterapii i wymuszonej diurezy, ze względu na silne wiązanie doksepiny z białkami osocza.