Lek może przenikać do mleka kobiet karmiących piersią.
Doxar dawkowanie
Pierwszą dawkę należy przyjąć wieczorem przed snem. Nadciśnienie tętnicze: początkowo 1 mg/dobę przez 1-2 tyg.; dawkę tę można zwiększyć do 2 mg/dobę i podawać przez kolejne 1-2 tyg.; w razie potrzeby dawkę dobową można zwiększać w odstępach 1-2 tyg. do 4 mg, 8 mg lub 16 mg/dobę. Zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca wynosi 2-4 mg/dobę, maks. dawka dobowa – 16 mg. Łagodny rozrost gruczołu krokowego: początkowo 1 mg/dobę; w zależności od parametrów urodynamicznych i nasilenia objawów dawkę tę można zwiększać do 2 mg, 4 mg lub 8 mg/dobę z zachowaniem 1-2-tyg. odstępu. Maks. dawka dobowa wynosi 8 mg.
Doxar przeciwskazania
Nadwrażliwość na doksazosynę lub na inne związki chinolinowe. Brak danych o stosowaniu leku u dzieci.
Doxar w ciąży
W ciąży i okresie karmienia piersią stosować jedynie w przypadku, gdy korzyści dla matki przewyższają potencjalne zagrożenie dla płodu lub dziecka.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Doxar skutki uboczne
Najczęściej występują: ból i zawroty głowy, znużenie, zmęczenie, senność, osłabienie, obrzęki, zapalenie błony śluzowej nosa. Opisywano również przypadki zaburzeń żołądkowo-jelitowych (ból brzucha, biegunka, zaparcie, nudności, wymioty) oraz pobudzenia i drżenia. Sporadycznie występowały: kołatanie serca, tachykardia, ból w klatce piersiowej, udar naczyniowy mózgu, dusznica bolesna, zawał, skórne reakcje nadwrażliwości (wysypka, świąd, zaczerwienienie skóry), krwawienie z nosa, trombocytopenia, leukopenia, krwiomocz, zastój żółci, zapalenie wątroby, żółtaczka. W pojedynczych przypadkach odnotowano wystąpienie impotencji lub priapizmu. Rzadko występują poliuria i nietrzymanie moczu.
Doxar działanie i stosowanie
Selektywny i kompetycyjny inhibitor postsynaptycznych receptorów α1-adrenergicznych. Obniża ciśnienie tętnicze krwi poprzez zmniejszenie całkowitego obwodowego oporu naczyniowego. Nie wywołuje polekowej tachykardii i nie zmniejsza pojemności minutowej serca. Wywiera korzystny wpływ na profil lipidowy surowicy krwi. Zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego i triglicerydów we krwi, zwiększa stężenie frakcji HDL cholesterolu oraz zwiększa stosunek frakcji HDL do cholesterolu całkowitego. Doksazosyna blokuje również receptory α1-adrenergiczne w mięśniach gładkich trzonu i torebce prostaty oraz w szyi pęcherza moczowego, dzięki czemu łagodzi dolegliwości i objawy związane z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego. Po podaniu doustnym doksazosyna wchłania się z przewodu pokarmowego w około 95%, osiągając maks. stężenie we krwi po 2-3 h. Wiąże się z białkami osocza w około 98%. Jest metabolizowana w wątrobie do nieaktywnych metabolitów. Około 5% dawki jest wydalane w postaci nie zmienionej z kałem, podobna ilość również w postaci nie zmienionej jest wydalane z moczem, 65% leku jest wydalane w postaci metabolitów z kałem. T0,5 wynosi 16-22 h.
Doxar a alkohol
Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol moze oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.
Doxar przedawkowanie
W przypadku przedawkowania prowadzącego do hipotonii, pacjenta należy ułożyć na plecach, z uniesionymi nogami. W zależności od potrzeb można zastosować inne środki wspomagające np.: dożylne podanie płynów w celu uzupełnienia łożyska naczyniowego; płukanie żołądka z zastosowaniem węgla aktywnego. Jeśli postępowanie to jest niewystarczające należy w pierwszej kolejności zastosować środki zwiększające objętość krwi krążącej. W razie konieczności należy podać leki wazopresyjne. Należy monitorować czynność nerek i w razie potrzeby podjąć działania podtrzymujące. Ze względu na wysoki stopień wiązania się doksazosyny z białkami osocza dializa jest nieskuteczna.