Tabl. sumatryptanu nie należy stosować profilaktycznie. Sumatryptan jest zalecany w monoterapii ostrego leczenia migreny i nie należy go stosować w skojarzeniu z ergotaminą lub pochodnymi ergotaminy (w z tym metysergidem). Sumatryptan należy przyjąć tak szybko jak to możliwe, po wystąpieniu bólu migrenowego. Jednakże, sumatryptan jest równie skuteczny, jeśli jest zastosowany w późniejszym czasie napadu migreny. Nie należy stosować dawek większych niż zalecono poniżej. Zalecana dawka doustna dla osób dorosłych wynosi 50 mg. U niektórych pacjentów konieczne może być zastosowanie dawki 100 mg. Jeśli pacjent nie reaguje na 1-szą dawkę sumatryptanu, nie należy podawać kolejnych dawek tego produktu podczas tego samego napadu migreny. Sumatryptan może być zastosowany w leczeniu następnych napadów. Jeżeli pacjent odpowiedział na 1-szą dawkę, lecz wystąpił nawrót objawów, można przyjąć kolejną dawkę w ciągu następnych 24 h, pod warunkiem, że maks. dawka dobowa nie będzie większa niż 300 mg. Jeżeli pacjent odpowiedział na 1-szą dawkę, lecz wystąpił nawrót objawów, można przyjąć kolejną dawkę w ciągu następnych 24 h, pod warunkiem, że odstęp pomiędzy dawkami będzie wynosił co najmniej 2 h, a maks. dawka dobowa nie będzie większa niż 300 mg. Nie przeprowadzono badań dotyczących stosowania sumatryptanu u dzieci poniżej 12 lat. W związku z powyższym, nie zaleca się stosowania sumatryptanu u dzieci. W badaniach klinicznych nie ustalono skuteczności sumatryptanu u młodzieży. W związku z powyższym nie zaleca się stosowania produktu u młodzieży. Doświadczenie dotyczące stosowania sumatryptanu u pacjentów powyżej 65 lat jest ograniczone. Nie wykazano znaczących różnic w farmakokinetyce między tą grupą badanych, a osobami młodszymi, jednakże, do czasu zebrania szczegółowych danych klinicznych, nie zaleca się stosowania produktu u pacjentów powyżej 65 lat. U pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością wątroby należy rozważyć zastosowanie mniejszych dawek: 25-50 mg.
Dolorstad przeciwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą. Sumatryptanu nie należy stosować u pacjentów po przebytym zawale mięśnia serca lub istniejącą chorobą niedokrwienną serca, dławicą Prinzmetala (skurcz tętnicy wieńcowej) lub chorobą naczyń obwodowych, a także u pacjentów z podmiotowymi lub przedmiotowymi objawami choroby niedokrwiennej serca. Nie wolno stosować sumatryptanu u pacjentów z udarem naczyniowym mózgu (ang. CVA) lub z przemijającym mózgowym napadem niedokrwienia (ang. TIA). Stosowanie sumatryptanu u pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym lub łagodnym, niekontrolowanym nadciśnieniem tętniczym jest przeciwwskazane. Nie należy stosować sumatryptanu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Jednoczesne stosowanie sumatryptanu i ergotaminy lub jej pochodnych (w tym metyzergidu) lub jakiegokolwiek leku z grupy tryptanów lub innych agonistów receptora 5-HT1 jest przeciwwskazane. Jednoczesne stosowanie sumatryptanu i odwracalnych (np. meklobemid) lub nieodwracalnych (np. selegilina) inhibitorów MAO jest przeciwwskazane. Ponadto, nie wolno stosować sumatryptan w okresie 2 tyg. od zakończenia leczenia inhibitorami MAO.
Dolorstad w ciąży
Dostępne są dane po wprowadzeniu produktu do obrotu dotyczące stosowania sumatryptanu u ponad 1000 kobiet w I trymestrze ciąży. Chociaż te dane zawierają niewystarczające informacje w celu wyciągnięcia definitywnych wniosków, nie wskazują na istnienie zwiększonego ryzyka powstawania wad wrodzonych. Doświadczenie ze stosowaniem sumatryptanu w II i III trymestrze ciąży jest ograniczone. Badania doświadczalne przeprowadzone na zwierzętach nie wykazały bezpośredniego działania teratogennego lub szkodliwego działania na rozwój około- i poporodowy. Jednakże może być upośledzona żywotność embrionów i płodów u królika. Podawanie sumatryptanu należy rozważyć tylko wtedy, gdy korzyści dla matki przewyższają możliwe ryzyko dla płodu. Wykazano, że po podskórnym podaniu sumatryptan przenika do mleka matki. Ekspozycję dziecka można ograniczyć, unikając karmienia piersią przez 24 h od przyjęcia produktu, a odciągnięte mleko należy usunąć.
Ciąża – trymestr 1 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 2 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Ciąża – trymestr 3 – Kategoria C
Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne lub zabójcze dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną kobiet, lub nie przeprowadzono odpowiednich badań ani na zwierzętach, ani u ludzi.
Dolorstad skutki uboczne
Niektóre objawy, zgłaszane jako działania niepożądane leku, mogą być objawami napadu migreny. Zaburzenia układu immunologicznego: (nieznana) objawy nadwrażliwości od zmian skórnych (takich jak pokrzywka) do wstrząsu anafilaktycznego. Zaburzenia układu nerwowego: (często) zawroty głowy, senność, zaburzenia czucia, w tym parestezje i niedoczulica; (nieznana) napady drgawek, które wystąpiły u osób z napadami drgawek stwierdzanymi w przeszłości lub współistniejącymi czynnikami predysponującymi do ich wystąpienia, jak i u osób bez czynników ryzyka, drżenie, dystonia, oczopląs, mroczek. Zaburzenia oka: (nieznana) migotanie światła, podwójne widzenie, zmiany w polu widzenia. Utrata widzenia, w tym stałe ubytki widzenia (zaburzenia widzenia mogą być objawami napadu migreny). Zaburzenia serca: (nieznana) bradykardia, tachykardia, kołatanie serca, zaburzenia rytmu serca, przemijające zmiany niedokrwienne w zapisie EKG, skurcz naczyń wieńcowych, dławica piersiowa, zawał mięśnia sercowego. Zaburzenia naczyniowe: (często) przemijający wzrost ciśnienia tętniczego krwi wkrótce po podaniu leku; (nieznana) zaczerwienienie skóry, niedociśnienie, objaw Raynauda. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (często) duszność. Zaburzenia żołądka i jelit: (często) u niektórych pacjentów występują nudności i wymioty, ale ich związek z podawaniem sumatryptanu lub z chorobą podstawową nie jest jasny; (nieznana) niedokrwienne zapalenie okrężnicy, biegunka. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: (często) uczucie ciężkości (objaw zazwyczaj przemijający, może być silny i występować w różnych częściach ciała, w tym w klatce piersiowej i gardle), mięśniobóle; (nieznana) sztywność karku, ból stawów. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: (często) ból, uczucie gorąca lub zimna, napięcia lub ucisku (objawy te zazwyczaj są przemijające, mogą być silne i występować w różnych częściach ciała, w tym w klatce piersiowej i gardle). Uczucie słabości, zmęczenie (objawy te najczęściej mają nasilenie łagodne do umiarkowanego i są przemijające). Badania diagnostyczne: (bardzo rzadko) w pojedynczych przypadkach obserwowano niewielkie zmiany wartości parametrów czynności wątroby. Zaburzenia psychiczne: (nieznana) lęk. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: (nieznana) nadmierne pocenie.
Dolorstad przedawkowanie
Pacjenci otrzymywali do 12 mg sumatryptanu w pojedynczej dawce, w iniekcji podskórnej bez istotnych działań niepożądanych. W przypadku dawek podanych podskórnie większych niż 16 mg oraz dawek doustnych większych niż 400 mg nie zaobserwowano działań niepożądanych poza działaniami opisanymi w „Działania niepożądane”. W przypadku przedawkowania pacjenta należy obserwować przez co najmniej 10 h, a w razie konieczności zastosować standardowe leczenie podtrzymujące. Brak danych dotyczących wpływu hemodializy lub dializy otrzewnowej na stężenie sumatryptanu w osoczu.
Dolorstad działanie i stosowanie
Sumatryptan jest specyficznym i selektywnym agonistą naczyniowego receptora 5-hydroksytryptaminy1, nie oddziałującym na inne podtypy receptorów 5HT. Receptory tego rodzaju wykryto głównie w naczyniach czaszkowych. U zwierząt sumatryptan wywołuje wybiórczo zwężenie naczyń w krążeniu tętnicy szyjnej, zaopatrujących w krew tkanki zewnątrz- i wewnątrzczaszkowe, takie jak opony mózgowe. Rozszerzenie tych naczyń uważane jest za mechanizm leżący u podstaw występowania migreny u ludzi. Wyniki badań na zwierzętach wskazują, że sumatryptan hamuje czynność nerwu trójdzielnego. Obydwa rodzaje działania (zwężenie naczyń czaszkowych i hamowanie czynności nerwu trójdzielnego) mogą wyjaśniać działanie sumatryptanu jako środka hamującego migrenę u ludzi.