Diabrezide w ciąży

Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Ciąża – trymestr 2 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Ciąża – trymestr 3 – Kategoria B
Badania na zwierzętach nie wskazują na istnienie ryzyka dla płodu, ale nie przeprowadzono badań z grupą kontrolną u ludzi, lub badania na zwierzętach wykazały działanie niepożądane na płód, ale badania w grupie kobiet ciężarnych nie potwierdziły istnienia ryzyka dla płodu.

Ciąża – nie dotyczy
Nie dotyczy.

Opublikowane w

Diabrezide dawkowanie

Dawkowanie ustala się indywidualnie w zależności od przebiegu choroby. Zazwyczaj stosuje się 160 mg jednorazowo lub w 2 dawkach. Maks. dawka: 320 mg dziennie podawana w dawkach podzielonych.

Opublikowane w

Diabrezide przeciwskazania

Ciąża, nadwrażliwość na sulfonamidy, ciężka niewydolność nerek i wątroby, cukrzyca młodzieńcza, cukrzyca zaawansowana, chwiejna, długotrwała, cukrzyca powikłana (ketonuria, kwasica, stany przedśpiączkowe, śpiączka cukrzycowa), cukrzyca powikłana ostrymi chorobami zakaźnymi, gorączką, zgorzelą, poważniejszymi urazami i zranieniami, przy konieczności wykonania zabiegu chirurgicznego.

Opublikowane w

Diabrezide skutki uboczne

Hipoglikemia, poprzedzona bólami głowy, depresją, napięciem, zaburzeniami snu, silnym poceniem się. Przejściowo występują zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, głównie osłabienie łaknienia, nudności, uczucie pełności w żołądku, biegunki, zaparcia oraz skórne odczyny alergiczne. Sporadycznie, głównie u chorych wrażliwych na sulfonamidy, odwracalne zaburzenia czynności układu krwiotwórczego: trombocytopenia, agranulocytoza, leukopenia.

Opublikowane w

Diabrezide działanie i stosowanie

Doustny lek hipoglikemizujący z grupy pochodnych sulfonylomocznika. Działanie polega na stymulacji komórek β do wydzielania endogennej insuliny; przywraca fizjologiczny dwufazowy rytm wydzielania insuliny. Zmniejsza glikoneogenezę wątrobową, hamuje uwalnianie glukozy z wątroby. Zwiększa wrażliwość tkanek obwodowych na insulinę. Zmniejsza ryzyko powikłań naczyniowych występujących w cukrzycy poprzez: działanie antyagregacyjne, normalizację aktywności fibrynolitycznej śródbłonka naczyń, przywrócenie równowagi u układzie prostaglandyn, zmniejszenie wrażliwości naczyń krwionośnych na epinefrynę. Maks. działanie hipoglikemizujące występuje między 2 a 6 h od podania doustnego. T0,5 wynosi 12 h. Wydalany jest głównie z moczem.

Opublikowane w

Diabrezide przedawkowanie

Przedawkowanie pochodnych sulfonylomocznika może wywołać hipoglikemię. Nieznaczne objawy hipoglikemii, bez utraty przytomności i objawów neurologicznych można korygować poprzez podanie węglowodanów, dostosowanie dawki i/lub zmianę diety. Pacjent powinien pozostawać pod ścisłą obserwacją aż do momentu, gdy lekarz upewni się, że zagrożenie minęło. Ciężkie objawy hipoglikemii ze śpiączką, drgawkami oraz innymi zaburzeniami neurologicznymi należy leczyć w ramach natychmiastowej pomocy medycznej z niezwłoczną hospitalizacją włącznie. W razie rozpoznania lub podejrzenia śpiączki hipoglikemicznej należy podać pacjentowi szybki wlew dożylny 50 ml hipertonicznego roztworu glukozy (20–30%). Następnie należy podać wlew ciągły roztworu glukozy 10% wystarczający do utrzymania stężenia glukozy we krwi powyżej 1 g/l. Pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją i w zależności od późniejszego stanu lekarz zadecyduje, czy dalsza obserwacja jest konieczna. Dializa nie jest skuteczna ze względu na silne wiązanie się gliklazydu z białkami osocza.

Opublikowane w

Diabrezide a alkohol

Nie należy spożywać alkoholu podczas stosowania leku. Alkohol może oddziaływać na wchłanianie leku, wiązanie z białkami krwi i jego dystrybucję w ustroju także metabolizm i wydalanie. W przypadku jednych leków może dojść do wzmocnienia, w przypadku innych do zahamowania ich działania. Wpływ alkoholu na ten sam lek może być inny w przypadku sporadycznego, a inny w przypadku przewlekłego picia.

Opublikowane w