Tag: Clindamycin Kabi

Dorośli i młodzież w wieku >12 lat. W leczeniu ciężkich zakażeń (takich jak zakażenia w obrębie jamy brzusznej, zakażenia w obrębie miednicy u kobiet lub inne ciężkie zakażenia): 12-18 ml/dobę preparatu (co odpowiada 1800-2700 mg klindamycyny) w 2-4 równych dawkach podzielonych, zazwyczaj w skojarzeniu z antybiotykiem skutecznym przeciwko tlenowym bakteriom Gram(-). W leczeniu mniej skomplikowanych zakażeń: 8-12 ml/dobę preparatu (co odpowiada 1200-1800 mg klindamycyny) w 3-4 równych dawkach podzielonych. Zazwyczaj maks. dawka dobowa dla dorosłych i młodzieży w wieku >12 lat wynosi 18 ml preparatu (co odpowiada 2700 mg klindamycyny) w 2-4 równych dawkach podzielonych. W przypadku zakażeń zagrażających życiu podawano dawki w wysokości do 4800 mg/dobę. W jednorazowych wstrzyknięciach domięśniowych nie jest zalecane podawanie dawek >600 mg, a w pojedynczej inf. trwającej godzinę, dawki >1,2 g. Ewentualnie pierwsza dawka preparatu może być podana w postaci pojedynczej, szybkiej inf., po której nastąpi ciągła inf. dożylna. Dzieci (>1 m-ąca do 12 lat). Ciężkie zakażenia: 15-25 mg/kg mc/dobę w 3 lub 4 równych dawkach podzielonych. Bardzo ciężkie zakażenia: 25-40 mg/kg mc/dobę w 3 lub 4 równych dawkach podzielonych. W ciężkich zakażeniach zaleca się, by dzieciom nie podawać 0,5, objętość dystrybucji i klirens, ani stopień wchłaniania fosforanu klindamycyny nie zmieniają się z wiekiem. Na podstawie analizy danych pochodzących z badań klinicznych nie wykazano związanego z wiekiem wzrostu toksyczności preparatu. Na wymagania dotyczące dawkowania leku u pacjentów w podeszłym wieku nie wpływa zatem jedynie wiek. Inne czynniki, które należy wziąć pod uwagę, opisano w ostrzeżeniach specjalnych. U pacjentów z umiarkowanymi albo ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby wydłużony jest T0,5 klindamycyny w fazie eliminacji. Podczas podawaniu preparatu co 8 h, zmniejszenie dawki na ogół nie jest konieczne. Należy jednak monitorować stężenie klindamycyny w osoczu u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. W zależności od wyników, konieczne może być zmniejszenie dawki lub wydłużenie okresów między poszczególnymi dawkami. W chorobach nerek następuje wydłużenie T0,5 w fazie eliminacji; w lekkich lub umiarkowanych zaburzeniach czynności nerek nie ma jednak konieczności zmniejszenia dawki. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek lub bezmoczem należy jednak monitorować stężenie klindamycyny w osoczu. W zależności od wyników, niezbędne może być zmniejszenie dawki lub wydłużenie okresów pomiędzy podawaniem kolejnych dawek do 8 lub nawet do 12 h. Klindamycyna nie jest usuwana z organizmu w procesie hemodializy. Z tego względu nie ma konieczności podawania dodatkowej dawki ani przed rozpoczęciem ani po zakończeniu dializy. Przed podaniem w postaci inf. dożylnej preparat należy rozcieńczyć (stężenie klindamycyny nie może być >12 mg/ml), a inf. należy podawać przez co najmniej 10-40 min. (nie szybciej niż 30 mg/min). Preparatu nigdy nie należy podawać w postaci dożylnego szybkiego wstrzyknięcia. Preparat można rozcieńczać za pomocą 0,9% roztworu chlorku sodu, 5% roztworu glukozy lub płynu Ringera z mleczanami. Podanie preparatu w postaci wstrzyknięcia domięśniowego wskazane jest w przypadku, gdy wykonanie inf. dożylnej jest z jakichkolwiek przyczyn niemożliwe.